Αιμορραγούν οι μηχανικοί της Πολεμικής Αεροπορίας

Λυπάμαι που αναγκάζομαι να γράψω αυτό το άρθρο. Ωστόσο, η διαχρονική αδικία, σε συνδυασμό με την μη ορθολογική εκμετάλλευση των μηχανικών της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι τόσο μεγάλη που εκ των πραγμάτων είσαι αναγκασμένος να υπενθυμίζεις το πρόβλημα, μήπως και κάποια ημέρα ξυπνήσουν οι εμπλεκόμενοι φορείς και να άρουν τις αδικίες-ανισότητες.

Θα μιλήσω για τους μηχανικούς της Σχολής Ικάρων, δηλαδή την Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας. Είναι καταρχήν γνωστή διαχρονικά στο πανελλήνιο η ποιότητα των μαθητών που εισέρχονται στη ΣΜΑ, συνεπώς τα πολλά λόγια για αυτούς είναι περιττά. Το πρώτο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι ότι δεν διαθέτουν το επαγγελματικό δικαίωμα του μηχανικού, ισοδύναμο με αυτό των πολυτεχνικών σχολών της χώρας, αν και η Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας είναι ανώτατη σχολή. Θα σταθώ συνοπτικά στο έργο τους στην Πολεμική Αεροπορία. Συγκεκριμένα:

• Υπογράφουν, μελετούν, διαχειρίζονται, συντονίζουν όλα τα κατασκευαστικά έργα υποδομών στα αεροδρόμια και γενικότερα των Μονάδων της Πολεμικής Αεροπορίας, έργα πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
• Υπογράφουν, μελετούν, διαχειρίζονται, συντονίζουν όλες τις κατασκευές, τεχνικές μελέτες, τροποποιήσεις, βελτιώσεις που υφίστανται τα αεροσκάφη, τα Radar και γενικά σε όλα τα οπλικά συστήματα της Πολεμικής Αεροπορίας.

Παρά ταύτα, αν και τα οπλικά συστήματα χρειάζονται υψηλών προδιαγραφών μηχανικούς λόγω της πολυπλοκότητας της τεχνολογίας που φέρουν, η πολιτεία δεν τους αναγνωρίζει το πτυχίο του μηχανικού, ως ισότιμο  με αυτό των πολυτεχνικών σχολών. Δηλαδή, οι εν λόγω μηχανικοί επαγγελματικά είναι μόνο για την παραγωγή έργου εντός της Πολεμικής Αεροπορίας.

Η αρχή του κακού

Ο κύριος λόγος, εκτός των άλλων παρερμηνειών λόγω λανθασμένων αντιλήψεων και αγκυλώσεων του πολιτικού συστήματος, είναι ότι φοίτηση στην Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας είναι τέσσερα χρόνια, ενώ του Πολυτεχνείου είναι πέντε. Ωστόσο, έχει εξηγηθεί ότι οι ώρες στα κοινά μαθήματα της ΣΜΑ, ανάλογα με την ειδικότητα (μηχανολόγου-μηχανικού ηλεκτρονικού μηχανικού, πολιτικού μηχανικού) είναι τουλάχιστον ίσες με τις αντίστοιχες σχολές του Πολυτεχνείου (των μηχανολόγων, ηλεκτρολόγων, μηχανικών ηλεκτρονικών υπολογιστών, πολιτικών  μηχανικών). Αυτό το απλό θέμα δεν θα μπορούσε να λυθεί, αν υπήρχε ο κατάλληλος συντονισμός μεταξύ των υπουργείων της Εθνικής Άμυνας και της Παιδείας;

Δεν θα μπορούσαν οι μαθητές της ΣΜΑ να ακολουθούσαν το πρόγραμμα των αντίστοιχων σχολών του ΕΜΠ και παράλληλα να φοιτούν στην Σχολή Ικάρων, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους μαθητές της Στρατιωτικής Ιατρικής; Στη περίπτωση αυτή το πρόβλημα θα λυνόταν αυτομάτως. Τόσο δύσκολο είναι να γίνει; Τι είναι αυτό που εμποδίζει το αυτονόητο να γίνει πράξη; Προφανώς οι αγκυλώσεις.

Αν δεν σας αρέσει αυτό δεν θα μπορούσε η Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας να ενταχθεί στην ΣΣΑΣ (Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων) και οι μαθητές της να παρακολουθούν τις αντίστοιχες σχολές του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης; Αν δεν αρέσει  και αυτό, μπορείτε να καταργήσετε την σχολή!

Η Πολεμική Αεροπορία να επιλέξει μηχανικούς πρόσφατα απόφοιτους από τις πολυτεχνικές σχολές, με ανάλογα κριτήρια (βαθμός πτυχίου, εξετάσεις) και να τους ονομάσει ανθυποσμηναγούς μετά από μία, έστω εξάμηνη στρατιωτική εκπαίδευση. Ας καταλάβουν οι αρμόδιοι τι χρειάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις με στόχο την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Πως θα δοθεί λύση

Και οι τρεις προτάσεις που μνημόνευσα, πέρα από το ουσιαστικό ακαδημαϊκό και στρατιωτικό  αποτέλεσμα, θα είχαν και οικονομικό όφελος για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Αν το όλο θέμα ήθελε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, θα μπορούσε να το εφαρμόσει και σε άλλες ειδικότητες των ανωτάτων στρατιωτικών σχολών. Το οικονομικό όφελος (πέρα από το ουσιαστικό αποτέλεσμα), θα ήταν τεράστιο.

Έχουν καθίσει οι αρμόδιοι φορείς του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και γενικά του υπουργείου Εθνικής Άμυνας να κοστολογήσουν ρεαλιστικά, μεμονωμένα ή συνολικά, το όλο θέμα λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους; Και να διερευνήσουν πόσα εκατομμύρια ευρώ, (που δεν μας περισσεύουν) πάνε περίπατο, χωρίς ουσιαστικό-ρεαλιστικό αποτέλεσμα;

Η σχολή Ικάρων πολύ ορθά γεννήθηκε για να εκπαιδεύσει ιπτάμενους αξιωματικούς. Αν θέλει το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας να μετατρέψει την Σχολή Ικάρων σε ένα Πανεπιστήμιο, με επιπλέον έξι τμήματα, με μη συμβατά αναγνωρισμένα ακαδημαϊκά πτυχία από την Πολιτεία και με ένα υπερβολικό κόστος, εκτιμώ ότι αργά η γρήγορα η ιστορία αυτή θα καταλήξει σε άτοπο, αν δεν φροντίσει τουλάχιστον τα πτυχία που μοιράζει να είναι συμβατά με τα αντίστοιχα πτυχία των ΑΕΙ της χώρας, ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα.

Βλέποντας οι απόφοιτοι μηχανικοί της ΣΜΑ αυτή την κατάσταση, δηλαδή ότι το πτυχίο τους δεν αναγνωρίζεται από την Πολιτεία, αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να συνεχίσουν τις σπουδές  παρακολουθώντας ιδιωτικά, παράλληλα με την εργασία τους, κάποια αντίστοιχη  πολυτεχνική σχολή, προκειμένου να κατοχυρώσουν το επαγγελματικό δικαίωμα του μηχανικού. Και στη συνέχεια οι περισσότεροι (πάντα παράλληλα με την εργασία τους), συνεχίζουν τις σπουδές για μεταπτυχιακό και διδακτορικό πτυχίο. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας;

Να δίνουν μεγάλη βαρύτητα για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια, ως αξιωματικοί πλέον,  στις ουσιαστικές αναγνωρισμένες από την πολιτεία  σπουδές τους και με το μυαλό τους στην φυγή, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς αντίστοιχο παραγόμενο έργο για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία!

Το θέμα της αρχαιότητας

Ένα άλλο πρόβλημα, είναι το διαχρονικό θέμα της αρχαιότητας των μηχανικών και της δομικής τους ένταξης στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας σε θέσεις ευθύνης, ως προς το αντικείμενό τους. Οι μηχανικοί της Σχολής Μηχανικών Αεροπορίας ανεξάρτητα της ημερομηνίας κτήσης του βαθμού τους, είναι νεότεροι όχι μόνο από τους ομοιόβαθμους ιπτάμενους αξιωματικούς, αλλά ακόμη και από τους ομοιόβαθμους αντίστοιχους μηχανικούς αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και του Στρατού Ξηράς. Εδώ έχουμε το παράδοξο οι Ένοπλες Δυνάμεις να διαθέτουν μηχανικούς δύο ταχυτήτων!

Οι δε καθαρά τεχνικές θέσεις ευθύνης, σε αρκετά επίπεδα διοίκησης, που απαιτούν αποφάσεις από τους αρμόδιους σε τεχνικά θέματα, όπως για παράδειγμα η θέση του Διοικητή της ΔΑΥ (που διαχειρίζεται όλα τα τεχνικά θέματα της Πολεμικής Αεροπορίας) σε Πτέρυγες Μάχης τεχνικού αντικειμένου κα, είναι σε χέρια ξένων με το αντικείμενο ειδικοτήτων. Γεγονός που (πέρα από τις ανισότητες) επηρεάζουν την αποτελεσματική λειτουργία της Πολεμικής Αεροπορίας και τους επιτελικούς φορείς του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και του ΓΕΕΘΑ. Επιπλέον δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις προσέγγισης προγραμμάτων σύνδεσης των Ενόπλων Δυνάμεων με την αμυντική βιομηχανία και την πανεπιστημιακή κοινότητα στον τομέα της έρευνας .

Όπως αντιλαμβάνεστε από αυτά  που μνημόνευσα ,οι διαχρονικές αγκυλώσεις των εκάστοτε  ηγεσιών του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (και της σημερινής) εξακολουθούν να υφίστανται. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια, μπήκαμε στο 2023, οι συνθήκες του όπλου έχουν μεταβληθεί, νέες αεροπορικές τεχνολογίες αναπτύσσονται, νέα άτομα αναλαμβάνουν τις εκάστοτε  ηγεσίες, τα μυαλά δυστυχώς λόγω των αγκυλώσεων παραμένουν κολλημένα σε λογικές που υπήρχαν πριν από τουλάχιστον 50 χρόνια. Με αυτή την λογική θα πάμε μπροστά;

Ασυνάρτητη πολιτική

Έχουν καταφέρει με την πολιτική τους, να παροπλίσουν τους μηχανικούς της ΣΜΑ με τον άλφα ή βήτα τρόπο, παρότι η Πολεμική Αεροπορία είναι ένα ραγδαία αναπτυσσόμενο τεχνικό όπλο, αφού η επιτυχία των επιχειρησιακών αποστολών, εξαρτάται από την διαθεσιμότητα και την ποιότητα του οπλικού συστήματος.

Αν υποθέσουμε ότι Gt είναι η δυναμική ισχύς πυρός της Πολεμικής Αεροπορίας, Et είναι η δυναμική της επιχειρησιακής λειτουργίας και Yt είναι η ποιοτική υποστήριξη των οπλικών συστημάτων στον παρόντα χρόνο t ( t-1 είναι η προηγούμενη χρονική περίοδος), Κ μία σταθερά που εξαρτάται από αστάθμητους παράγοντες, τότε το μαθηματικό μοντέλο με εξισώσεις διαφορών θα ήταν:

Gt = Et + Yt + K

Et = a ( Yt- Yt-1 ) , a >0

Εt = b. Et-1 + c .Gt-1 , 0< b<1 , 0< c<1

Από την λύση του (δεν είναι του παρόντος) προκύπτουν ανάλογα συμπεράσματα ως προς την δυναμική χρησιμότητα του παράγοντα της  υποστήριξης. Το 30% περίπου των μηχανικών της ΣΜΑ φεύγουν πολύ πριν από την ώρα τους και σε αρκετές περιπτώσεις, χωρίς να διεκδικήσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα. “Να μείνω να κάνω τι; Αφού προοπτική για μας στην Πολεμική Αεροπορία δεν υπάρχει”, είναι η μόνιμη απάντησή τους στο ερώτημα, γιατί θέλετε να φύγετε τόσο νωρίς από τις τάξεις της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Κίνητρα για… φυγή

Η λογική τους είναι: Όσο πιο νέος φύγεις, με τις γνώσεις και την ανάλογη επαγγελματική κατάρτιση που διαθέτεις, μπορείς να βρεις εργασία αξιόλογη στο αντικείμενό σου, με αναγνώριση του έργου σου και καλούς μισθούς στο εξωτερικό. Και έχουμε πολλούς νέους  μηχανικούς που διαπρέπουν σε ξένα πανεπιστήμια ως καθηγητές και μεγάλες  κατασκευαστικές εταιρείες του εξωτερικού.

Ξέρετε κάτι; Δυστυχώς στη χώρα μας έχουν παρεξηγηθεί οι έννοιες της φιλοπατρίας και του καθήκοντος και έχουν μετατραπεί σε πολλές περιπτώσεις μία συνάρτηση με κύρια ανεξάρτητη  μεταβλητή “την σταδιακή απαξίωση του ατόμου με όλα τα διατιθέμενα εργαλεία”. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση μας. Όμως η εκμετάλλευση έχει τα όριά της και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στους μηχανικούς της Σχολής Ικάρων, αλλά και σε άλλες ειδικότητες, όπως είναι οι γιατροί, οι καθηγητές, που δίνουν καθημερινές μάχες στα ακριτικά μας νησιά και όχι μόνο .

Δεν περιμένω κάτι από τις ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων γιατί γνωρίζω τις διαχρονικές τους αγκυλώσεις. Ενδεχομένως, η μοναδική αναλαμπή φωτός θα ήταν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, ως ορθολογιστής, με άλλο πνεύμα και λογική, ως πολιτικός και χωρίς αγκυλώσεις, θα μπορούσε να ταράξει τα νερά για το θέμα της αρχαιότητας και για το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων με την συνδρομή και τον ανάλογο συντονισμό με το υπουργείο Παιδείας, λαμβάνοντας υπόψη αυτά που μνημόνευσα.

Ίσως ο αρμόδιος υπουργός έχει όραμα, βλέπει μακριά την αναπόφευκτη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη του όπλου, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της αμυντικής εγχώριας βιομηχανίας όπου οι μηχανικοί της Σχολής Μηχανικών Αεροπορίας στο αεροπορικό αντικείμενο έχουν τον πρώτο λόγο. Αν πάλι οι αρμόδιοι είναι αντίθετοι με αυτά που μνημόνευσα ας βάλουν τουλάχιστον λουκέτο σ’ αυτή την σχολή και ας προσλάβει το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας νέους μηχανικούς από την ελεύθερη αγορά. Σε κάθε περίπτωση η εκμετάλλευση ατόμων δεν έχει θετικό αποτύπωμα σε μία δημοκρατική  κοινωνία. Στο χέρι του αρμόδιου υπουργού είναι να δώσει την κατάλληλη λύση στο νομοσχέδιο που προωθείται περί ιεραρχίας, κάνοντας την υπέρβαση πριν από τις εκλογές.