Τι έδειξε η σύγκρουση στη Βουλή καθ’ οδόν προς τις κάλπες

Για το ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις στην αντιπαράθεση Τσίπρα-Μητσοτάκη στη Βουλή επί της πρότασης μομφής δεν υπάρχει αμφιβολία: Ο Αλέξης Τσίπρας με δύο καλά δομημένες ομιλίες σε ένα μείζον θέμα έφερε σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό, ο οποίος μη έχοντας απαντήσεις για το επίμαχο θέμα των υποκλοπών κατέφυγε σε όλα τα ατοπήματα του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά.

Ήταν σαφές καθ’ όλη την διάρκεια του τριημέρου ότι η συζήτηση έλαβε χώρα στην σκιά των επικείμενων εκλογών, με τους πολιτικούς πρωταγωνιστές να συναρτούν τις τοποθετήσεις τους με την ευρύτερη προεκλογική τακτική που θα ακολουθήσουν και τις μεταξύ τους σχέσεις. Κάπως έτσι ο Κυριάκος Βελόπουλος προσπάθησε να αποδομήσει την πρόταση δυσπιστίας πριν καν κατατεθεί, το ΚΚΕ στράφηκε περισσότερο κατά του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο κατά της ΝΔ, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης με την δήλωσή του μετά την κοινοβουλευτική διαδικασία φρόντισε να επισημάνει στον Αλέξη Τσίπρα ότι «Δημοκρατική Παράταξη με αντιδημοκρατικές πρακτικές δεν υπάρχει».

Θέλοντας να αποδομήσει την τακτική του Αλέξη Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιστράτευσε το επιχείρημα ότι η επιστολή του προέδρου της ΑΔΑΕ δεν περιείχε ονόματα και ακολούθως αμφισβήτησε και την νομιμότητα και την σκοπιμότητα των ενεργειών του κ. Ράμμου. Το επιχείρημα του πρωθυπουργού είναι σαθρό αφού με την επιστολή του ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ απάντησε θετικά στην αντίστοιχη επιστολή του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος του ζητούσε να κάνει έρευνα στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους για να διαπιστωθεί εάν έξι συγκεκριμένα πρόσωπα, που αναφέρονταν καθαρά τα ονόματά τους, όπως οι αντίστοιχοι αριθμοί τηλεφώνων τους, τελούσαν υπό νόμιμη επισύνδεση.

Μετωπική Τσίπρα σε Μητσοτάκη

Τα ονόματα που αναφέρονται στην επιστολή του Αλέξη Τσίπρα είναι του Κωστή Χατζηδάκη, καθώς και των Κωνσταντίνου Φλώρου, Χαράλαμπου Λαλούση, Αλέξανδρου Διακόπουλου, Θοδωρή Λάγιου και Αριστείδη Αλεξόπουλου. Με την επιστολή του ο κ. Ράμμος απαντούσε καταφατικά, ότι τα έξι συγκεκριμένα πρόσωπα τελούσαν υπό παρακολούθηση, δίχως όμως να τα κατονομάζει. Επάνω σε αυτό πάτησε ο πρωθυπουργός για να ισχυριστεί προς τον Αλέξη Τσίπρα ότι «η επιστολή που του έστειλε ο κ. Ράμμος δεν περιείχε ονόματα και να τον ρωτήσει εάν εκείνος έχει άλλη επιστολή και πώς γνώριζε τα ονόματα και τους αριθμούς τηλεφώνων;».

Η όλη παράσταση με το επιτακτικό ερώτημα προς τον Αλέξη Τσίπρα -ο οποίος σηκώθηκε από το έδρανο για να απαντήσει-, είναι ενδεικτικό της αμηχανίας στην οποία βρέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και της αδυναμίας του να υποστηρίξει τις παρακολουθήσεις.

Κάπως έτσι τα συγκεκριμένα ερωτήματα που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας γιατί η ΕΥΠ που υπαγόταν στον πρωθυπουργό παρακολουθούσε τον υπουργό του, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και τρία ακόμη πρόσωπα που σχετίζονταν με τα εξοπλιστικά προγράμματα, έμειναν αναπάντητα. Όσο για την επίκληση από τον πρωθυπουργό ότι δεν γνώριζε τι κάνει η υπηρεσία του, ο κ. Τσίπρας έθεσε το ερώτημα εάν ο κ. Μητσοτάκης είναι «ένοχος ή βλαξ», για να απαντήσει ο ίδιος ότι «παρότι ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε να εμφανιστεί ως μειωμένου καταλογισμού, εντούτοις δεν είναι βλάκας, αφού ο ίδιος έδινε τις εντολές παρακολούθησης, αλλά ένοχος».

Ψάχνει πολιτική νομιμοποίηση 

Ο κ. Μητσοτάκης όμως προεξόφλησε ότι στις κάλπες ο ελληνικός λαός θα δώσει στον Αλέξη Τσίπρα την απάντηση που έδωσαν και οι νεοδημοκράτες βουλευτές που φυσικά καταψήφισαν την πρόταση δυσπιστίας. Ενώ, λοιπόν, είναι σαφές ότι οι εκτεταμένες παρακολουθήσεις σαν μορφή άσκησης της διακυβέρνησης συνιστούν διολίσθηση σε μορφή αυταρχικής δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός προεξοφλεί ότι μετά τις εκλογές θα έχουν και την επισφράγιση του εκλογικού σώματος και άρα πολιτική νομιμοποίηση.

Ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε εν ολίγοις ότι είναι “δικαίωμά” του να παρακολουθεί όποιον επιθυμεί, για όποιο λόγο θέλει και, εν συνεχεία, να καλύπτεται πίσω από την επίκληση του απορρήτου και της εθνικής ασφάλειας που εξασφαλίζουν την αδιαφάνεια και την αδυναμία ελέγχου. Και ανάγκασε τους 156 βουλευτές του -αν και πολλοί δυσφορώντας- να στοιχηθούν πίσω του αφού φυσικά δεν θα αναλάμβαναν το κόστος να ρίξουν την κυβέρνηση.

Στα ύψη η πολιτική πόλωση

Φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε ότι η πρόταση δυσπιστίας που υπέβαλλε θα καταψηφιζόταν από τους βουλευτές της ΝΔ. Εκείνο που επιδίωκε ήταν να χρεωθεί και επίσημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης την δημοκρατική εκτροπή. Εάν ευρύτερη πολιτική στόχευση ήταν να ανεβάσει το πολιτικό θερμόμετρο και να πολώσει το πολιτικό κλίμα στην πορεία προς τις εκλογές, κάτι που πάντα ευνοεί το δεύτερο κόμμα, το πέτυχε. Η τριήμερη συζήτηση εξελίχθηκε σε εξαιρετικά υψηλούς τόνους με σκληρούς χαρακτηρισμούς ενίοτε και με ύβρεις σε κάθε περίπτωση ανοίκειους σε κοινοβουλευτική διαδικασία.

Δημιούργησε ρήγμα στη ΝΔ;  Καταφανώς όχι. Οι 156 βουλευτές της ΝΔ ψήφισαν κατά της πρότασης μομφής. Το ότι ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς ψήφισαν με επιστολική ψήφο δεν έχει σημασία. Το εάν ο Κώστας Καραμανλής ανακοινώσει σύντομα ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, είναι κάτι που κυκλοφορούσε στους διαδρόμους αλλά μένει να αποδειχθεί. Ωστόσο κατά την διάρκεια του τριημέρου ήταν εμφανής η δυσαρέσκεια πολλών βουλευτών οι οποίοι μιλούσαν με ειρωνικό τρόπο για «τον πρωθυπουργό των υποκλοπών».

Η δυσφορία φάνηκε και από την αρχική απροθυμία ενίων στελεχών να πάρουν τον λόγο, κάτι που ανάγκασε τον μηχανισμό του Μαξίμου να παρέμβει ζητώντας τους να εγγραφούν ομιλητές. Το εάν είναι προς όφελος του Αλέξη Τσίπρα ότι με αυτή την διαδικασία κατέστησε συνυπεύθυνη την όλη ΝΔ είναι ερωτηματικό.

Το προεκλογικά όπλα της ΝΔ

Αλλά ούτε και η αντίδραση της ΝΔ θα πρέπει να αιφνιδίασε τον Αλέξη Τσίπρα. Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και νωρίτερα οι βουλευτές του που πήραν τον λόγο απέφυγαν κάθε αναφορά στις υποκλοπές και εξαπέλυσαν ολομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ: Ξεκίνησαν από την “αντιευρωπαική” στάση του στο πρώτο εξάμηνο του 2015, συνέχισαν με την υπερφορολόγηση και τον νόμο Κατρούγκαλου, αμφισβήτησαν την οικονομική επιτυχία της εξόδου από τα μνημόνια και μετά πέρασαν και στα πιο “σκληρά”, την στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της «νεκρής Μαρίας που δυσφήμισε την χώρα», την θέση του για το μεταναστευτικό και τον φράχτη στον Έβρο και τέλος τα εξοπλιστικά προγράμματα.

Στο οπλοστάσιό τους είχαν βέβαια τις καταγγελίες Καλογρίτσα, το “ΣΥΡΙΖΑ channel”, τις συνομιλίες Παππά και την σχέση με τον Πετσίτη, την δήθεν χρηματοδότηση από τον Μαδούρο, την “σκευωρία Novartis” και την σύλληψη του προστατευόμενου μάρτυρα για άλλη υπόθεση. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παρασύρθηκαν σε αντιπαραθέσεις για επιμέρους θέματα που δεν τους ευνοούσαν χάνοντας επιμέρους μάχες -όπως πχ για το μεταναστευτικό, για τον φράχτη στον Έβρο και την μικρή Μαρία- δείχνοντας ότι στερούνται ευελιξίας, αφού δεν είχαν κανέναν λόγο να φύγουν από το προνομιακό θέμα των υποκλοπών και να εμμένουν ιδεοληπτικά στο μεταναστευτικό. Η άλλη όψη είναι ότι η ΝΔ, με πρώτο τον πρωθυπουργό, στην αγωνιώδη προσπάθεια να μιλήσουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από τις υποκλοπές, εξάντλησε όλο της το προεκλογικό οπλοστάσιο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Θα επαναληφθούν στην προεκλογική περίοδο αλλά θα μοιάζουν με ξαναζεσταμένη σούπα.

Υπόγειοι πολιτικοί δεσμοί

Η συζήτηση έδωσε και κάποιες ενδείξεις υπόγειων πολιτικών συγγενειών. Ο Κυριάκος Βελόπουλος ανέλαβε να αποδομήσει την πρόταση μομφής πριν καν αυτή κατατεθεί βάζοντας πλάτη στη ΝΔ. Παίρνοντας τον λόγο την Τετάρτη πριν τον Αλέξη Τσίπρα -ενώ αναμενόταν η κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας-,υποστήριξε καθαρά ότι το θέμα των υποκλοπών είναι πολυτέλεια για τον πολιτικό κόσμο με το οποίο οι απλοί άνθρωποι δεν ασχολούνται αφού ταλανίζονται από την ακρίβεια και τα θέματα βιοπορισμού. Τα θέματα δημοκρατίας δεν αξιολογούνται ως αρκετά σοβαρά από τον πρόεδρο της δεξιάς Ελληνικής Λύσης.

Η Αλέκα Παπαρήγα ακολούθησε τακτική ίσων αποστάσεων ασκώντας κριτική εξίσου και στον ΣΥΡΙΖΑ για την στάση του σε αντίστοιχα ζητήματα όταν ήταν κυβέρνηση αλλά και με το καταλυτικό επιχείρημα… ότι αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται τους δημοκρατικούς κανόνες γιατί να κατηγορούμε την κυβέρνηση για την τακτική της. Συνολικότερα το ΚΚΕ συμπεριφέρθηκε με την γνωστή του στάση ότι πέρα από τη ΝΔ βασικός αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχοντας βέβαια ότι δεν θα μπει σε καμία συζήτηση για μετεκλογικές συνεργασίες με κόμματα του κατεστημένου.

Η απουσία Ανδρουλάκη 

Από την συζήτηση φάνηκε για μία ακόμη φορά η απουσία του Νίκου Ανδρουλάκη με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να μην πιστωθεί τα πολιτικά οφέλη από το μείζον ζήτημα των υποκλοπών που ξεκίνησε με την δική του παρακολούθηση. Στην δήλωσή του μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης ο κ. Ανδρουλάκης επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά δεν αφήνει εκτός και τον Αλέξη Τσίπρα ενώ προαναγγέλλει: «Το δίλημμα, λοιπόν, των επόμενων εθνικών εκλογών είναι καθαρό: Ή με αυτούς που είναι ικανοί για όλα, αρκεί να έχουν μια θέση εξουσίας ακόμη και εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, των θεσμών και της Δημοκρατίας ή με αυτούς που είναι διατεθειμένοι να τα θυσιάσουν όλα για να εξασφαλίσουν στην πατρίδα μας κοινωνική ειρήνη, προοπτική και ευημερία. Tέλος, μια υπενθύμιση: Δημοκρατική Παράταξη με αντιδημοκρατικές πρακτικές δεν υπάρχει, κύριε Τσίπρα».

Εκείνος που ξεχώρισε αυτή την φορά ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου με μία σημαντική ομιλία όπου εμφανίστηκε ως υπερασπιστής της δημοκρατικής νομιμότητας και θεματοφύλακας -και λόγω οικογενειακής παράδοσης- των αξιών της δημοκρατικής παράταξης.