Συναγερμός στη δεξιά πολυκατοικία εν όψει β’ γύρου

Συνήθως το κόμμα της δεξιάς, ο ΔΗΣΥ, στις εκλογικές αναμετρήσεις, έχοντας την άνεση της πρωτιάς, δεν ασχολείτο με τα προβλήματα που συσσωρεύονταν. Όπως η μείωση των ποσοστών του (απώλεια 40.000 ψήφων από το 2011), που συρρίκνωνε την εκλογική βάση του κόμματος. Στην Πινδάρου δεν πήραν τα μηνύματα των πολιτών, ούτε για τα θέματα της οικονομίας, του Κυπριακού, της εν γένει διαχείρισης που γινόταν από την ηγεσία. Κι αυτό δεν είναι ασφαλώς ίδιον μόνο του Δημοκρατικού Συναγερμού, αλλά κι όσων κομματικών ηγεσιών, επιλέγουν να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Το ζήτημα με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών έχει να κάνει με την τακτική, που ακολουθήθηκε, αν και η τάση φαινόταν εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια. Ο ΔΗΣΥ εισήλθε πρόωρα σε μια προεκλογική εκστρατεία, χωρίς να αξιολογηθούν τα δεδομένα, χωρίς να ληφθεί υπόψη η δημοφιλία του Νίκου Χριστοδουλίδη, αλλά και οι δυνατότητες μιας νικηφόρας πορείας για το κυβερνών κόμμα.

Όπως ανέφερε χθες σε παρέμβαση του στον “Φιλελεύθερο”, ο πολιτικός αναλυτής Χριστόφορος Χριστοφόρου, «ο Αβέρωφ Νεοφύτου ξεκίνησε λάθος, συνέχισε λάθος και βρέθηκε εκτός». Από την πλευρά του, ο καθηγητής, πρώην πρύτανης Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, Κώστας Γουλιάμος, ανέφερε πως «η ήττα του κ. Αβέρωφ ήταν αποτέλεσμα λαθών πολιτικής, στρατηγικής, τακτικισμού και, βέβαια, του εμφυλίου ‘’των φυλών της Δεξιάς’’… Κι ενός τοξικού προεκλογικού κλίματος που συστηματικά το επιτελείο του εκκόλαψε και εμπέδωσε καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού».

Μετά από μια εκλογική ήττα, αναζητούνται οι λόγοι και αναλαμβάνονται ευθύνες. Ατομικές ή συλλογικές. Μόνο μέσα από μια ενδοσκόπηση, την αναγνώριση των λαθών μια κομματική ηγεσία ( και όχι μόνο), μπορεί να ξεπεράσει τις κρίσεις. Τα συλλογικά όργανα του ΔΗΣΥ, όπως έγινε γνωστό, θα συνέλθουν σήμερα. Μέχρι στιγμής, εκτός από πικρία, πολιτική δεν διατυπώνεται.

Η ήττα είναι ορφανή

Η ήττα συνήθως είναι ορφανή ή φορτώνεται σε άλλους παράγοντες. Όπως από κάποιους φορτώνεται στο Νίκο Χριστοδουλίδη, επειδή ήλθε πρώτος στις εκλογές της Κυριακής και αυτοί στην τρίτη θέση. Σημειώνεται ότι συνήθως οι “αποστάτες” δεν καταλαμβάνουν την πρώτη θέση, απλά ψαλιδίζουν τα ποσοστά. Πέραν από όσα λέγονται είναι πρόδηλο ότι η ήττα ανήκει σε αυτούς, που αποφασίζουν και στην πολιτική υπάρχουν άτυποι κανόνες. Η ανάληψη ευθυνών είναι κομμάτι της ζωής των πολιτικών.

Πριν κάτσει η σκόνη από το αποτέλεσμα, άρχισαν οι δημόσιες τοποθετήσεις. Αυτό το επιτρέπει και το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ δεν έχει λάβει ακόμη τις αποφάσεις του. Ακούγεται η άποψη για συνεργασία με το ΑΚΕΛ. Στην αντίπερα όχθη, στο ΑΚΕΛ, πιο “κομψά” σημειώνουν πως δεν είναι αυτοί, που θα συνεργασθούν με τον Συναγερμό, αλλά ο κ. Μαυρογιάννης. Πόσο εφικτή είναι αυτή η συνεργασία; Πόσο θα συγκρατήσει νέες απώλειες και τι θα γίνουν εκείνοι οι συναγερμικοί, που ψήφισαν Χριστοδουλίδη; Εάν ο Δημοκρατικός Συναγερμός επιλέξει Ανδρέα Μαυρογιάννη επειδή έχουν, όπως υποστηρίζουν, περισσότερα κοινά μαζί του, αυτό δεν μπορεί προφανώς να περιορίζεται στο Κυπριακό.

Πρόκειται, βέβαια, για μια επιλογή, η οποία δεν έχει δοκιμαστεί εκλογικά. Το ζητούμενο είναι εάν μπορούν να κάνουν την πολυπόθητη υπέρβαση. Μια τέτοια υπέρβαση, πόσο θα επηρεάσει την βάση των ψηφοφόρων; Είναι γνωστό ότι “εκπαίδευσαν” για δεκαετίες τους οπαδούς τους για την ύπαρξη ενός εχθρού, τον οποίον συντηρούσαν για να συσπειρώνονται. Πώς θα ανατρέψουν σε μια εβδομάδα αυτό το αφήγημα; Με ποιο σκεπτικό; Μάλλον η υπέρβαση αφορά τις ελίτ, που με παρωπίδες είναι έτοιμες από καιρό, βλέπουν το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα, δηλαδή το γνωστό “ΔΗΣΑΚΕΛ”.

Ο ΔΗΣΥ κρίθηκε σε αυτές τις εκλογές κι ας πανηγυρίζουν για τα ποσοστά που εξασφάλισαν (!). Το ζητούμενο είναι πώς θα αντιδράσει το κόμμα αυτό στην ήττα. Στη δεξιά πολυκατοικία υπάρχουν ρωγμές. Είτε θα επιδιορθωθούν, είτε θα αφεθούν να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο…