A-10 εναντίον F-35 – Τί αποκαλύπτει λογοκριμένη έκθεση

Η διαβαθμισμένη έκθεση, που ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο 2022 από το Γραφείο Δοκιμών και Αξιολόγησης του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας, κυκλοφόρησε πρόσφατα με σημαντικές αφαιρέσεις διαβαθμισμένων πληροφοριών από την υπηρεσία εποπτείας “Project On Government Oversight”. Η υπηρεσία μήνυσε το Πεντάγωνο στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, μετά την απόρριψη του αιτήματός της για πρόσβαση στην έκθεση (νόμος FOIA). Τίθεται το ερώτημα γιατί χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια για να παραχθεί αυτό το τελικό προϊόν, ή γιατί βασικά του πορίσματα δεν ανακοινώθηκαν ποτέ δημόσια, ή δεν διανεμήθηκαν ποτέ στους ενδιαφερόμενους.

Η έκθεση περιγράφει τα αποτελέσματα μιας σειράς δοκιμών πτήσης εγγύς από αέρος υποστήριξης μεταξύ του F-35 και του A-10, η οποία εγκρίθηκε από το Κογκρέσο με τον Νόμο περί Εθνικής Άμυνας του 2017 και πραγματοποιήθηκε το 2019. Η δοκιμή διεξήχθη σε “περιβάλλοντα χαμηλής και μέσης απειλής” και όχι σε περιβάλλον εχθρικό ή υψηλών απειλών, επειδή τα «F-35 αξιολογούνται διεξοδικά… σε σενάρια υψηλών απειλών έναντι σύγχρονων, πυκνής αντιαεροπορικής άμυνας [βλημάτων εδάφους-αέρος] και μαχητικών αεροσκαφών, αποστολές για τις οποίες δεν σχεδιάστηκε το A-10» αναφέρεται στην έκθεση.

Καμία χερσαία μονάδα δεν συμμετείχε στις δοκιμές, κάτι που δεν «ακυρώνει τα συμπεράσματα αυτής της έκθεσης», όπως έγραψε o Διευθυντής του Γραφείου Δοκιμών και Αξιολόγησης (DOT&E) στην έκθεση. «Ωστόσο, μπορεί να χρειαστεί ένα πιο δυναμικό και αντιπροσωπευτικό περιβάλλον για επιχειρησιακές δοκιμές αυτών των αποστολών για να κριθούν βελτιώσεις στην απόδοση σε αυτά ή σε οποιαδήποτε άλλα συστήματα υπό δοκιμή». Πολλές λεπτομέρειες είναι λογοκριμένες στην έκδοση που κυκλοφόρησε. Για παράδειγμα, λέει ότι το A-10 «εκτέλεσε περισσότερες επιθέσεις με τυπικό φορτίο απ’ ότι το F-35A, αλλά δεν αποκαλύπτει πόσους στόχους χτύπησε κάθε αεροσκάφος στη δοκιμή».

 

Οι λογοκριμένες περικοπές καθιστούν δύσκολο να διακρίνει κανείς το πλαίσιο. Υπάρχουν όμως υπαινιγμοί ότι χρειάστηκαν περισσότερες έξοδοι F-35 από πτήσεις Α-10 για την εκτέλεση ορισμένων αποστολών. Για παράδειγμα, αυτή η μισή πρόταση («[λογοκριμένο] εξορμήσεις από τις εξόδους Α-10 θα ήταν απαραίτητες για την επίθεση στον ίδιο αριθμό στόχων» ακολουθείται από το εξής κείμενο: «Ο αριθμός των εξόδων που απαιτούνται για την ολοκλήρωση των ίδιων στόχων αποστολής σε αμφισβητούμενα περιβάλλοντα θα εξαρτηθεί από σχέδια καταστολής της αεράμυνας».

Αυτό μπορεί να οφείλεται εν μέρει στην ικανότητα του Α-10 να μεταφέρει περισσότερα πυρομαχικά. Το επιθετικό αεροπλάνο σχεδιάστηκε και “χτίστηκε” γύρω από ένα τεράστιο πολύκανο ηλεκτροκίνητο πυροβόλο όπλο GAU-8 των 30 χιλιοστών που χωρά 1.350 φυσίγγια, τα οποία έχουν μέγεθος μπουκαλιού μπύρας, ενώ το πυροβόλο όπλο GAU-22 των 25 χιλιοστών του F-35 μπορεί να μεταφέρει μόνο περίπου 181 φυσίγγια. Η ομάδα δοκιμής δεν κατέγραψε το εύρος κλίσης προς τον στόχο με τις δημιουργούμενες συντεταγμένες, επομένως η επίδρασή της δεν μπορεί να εκτιμηθεί άμεσα. Ακόμα και έτσι, οι τακτικές συνήθως έκαναν τους πιλότους του A-10 να πετούν πιο κοντά στον στόχο από τους πιλότους του F-35, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει μερικές από τις διαφορές στα μετρούμενα σφάλματα ακρίβειας πλήγματος. Το σφάλμα εντοπισμού στόχου επηρεάζει μόνο τη χρήση όπλων που υποστηρίζονται από GPS.

Η έκθεση σημείωσε ότι το F-35 δεν κατάφερε πάντα να ευθυβολεί. Το Γραφείου Δοκιμών και Αξιολόγησης συνέστησε στο Πεντάγωνο «να διορθώσει το πυροβόλο του F-35A, να βελτιώσει την ψηφιακή επικοινωνία, τη δυνατότητα σύνδεσης δεδομένων βίντεο και τη διαλειτουργικότητα με αεροσκάφη 4ης γενιάς και να αναπτύξει εκπαιδευτικά προγράμματα για περαιτέρω βελτίωση της αποτελεσματικότητας των F-35A σε αυτές τις αποστολές». Ο Ρας Γκομέιρ, εκπρόσωπος του Γραφείου Προγράμματος F-35, ανέφερε σε αμερικανική σελίδα ότι το πρόγραμμα έχει βελτιώσει το όπλο και τη διαλειτουργικότητα του F-35 με μαχητικά 4ης γενιάς, προσθέτοντας ότι «είναι αποτελεσματικά».

Στη δική του ανάλυση, ο Νταν Γκρέιζερ, της οργάνωσης που αποκάλυψε τις δοκιμές, έγραψε: «Παρά τις βαριές διατυπώσεις στην έκθεση που κυκλοφόρησε, είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα αυτών των ελαττωματικών δοκιμών απογοήτευσαν τις [ένοπλες] δυνάμεις. Αν το F-35 είχε βγει ως νικητής, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια σαφής, κατηγορηματική δήλωση γι’ αυτό το γεγονός θα είχε παρουσιαστεί εμφανώς στην αρχική παράγραφο της έκθεσης».

Το Πεντάγωνο δεν σχολιάζει

Η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία δεν σχολίασε την έκθεση, ούτε είπε εάν το Πεντάγωνο προσπάθησε να αποτρέψει τη δημοσιοποίησή της. Ένας εκπρόσωπος είπε ότι «η εγγύς αεροπορική υποστήριξη είναι αποστολή, όχι συγκεκριμένη πλατφόρμα… Οι μελλοντικές [ένοπλες] δυνάμεις θα είναι εγγενώς ικανές για εγγύς αεροπορική υποστήριξη, με τις δυνατότητες πολλαπλών ρόλων που διασφαλίζουν την επιβίωση σε όλα τα σενάρια. Αν και είναι επιτυχημένο σε περιβάλλοντα που το επιτρέπουν, το A-10 δεν μπορεί να επιβιώσει σε έναν άκρως αμφισβητούμενο μελλοντικό αγώνα», δήλωσε εκπρόσωπος της Αεροπορίας.

Ο στρατός των ΗΠΑ έχει χρησιμοποιήσει το A-10 κατά κόρον τις τελευταίες δεκαετίες, αναπτύσσοντάς το στο Ιράκ για πολλαπλές συγκρούσεις και στο Αφγανιστάν κατά των Ταλιμπάν. Πιο πρόσφατα, οι ΗΠΑ έστειλαν τα αποκαλούμενα Warthogs (επιθετικά αγριογούρουνα με χαυλιόδοντες της Βορείου Αμερικής) στη Μέση Ανατολή για να αποτρέψουν την επιθετικότητα και την εξάπλωση του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς. Οι ιθύνοντες της Πολεμικής Αεροπορίας προσπαθούν εδώ και καιρό να αποσύρουν το A-10, το οποίο εντάχθηκε το 1977 ως απάντηση στις σοβιετικές τεθωρακισμένες φάλαγγες. Τα επιχειρήματά τους ότι τα χρήματα θα αποδώσουν καλύτερα σε πιο σύγχρονα αεροσκάφη, ότι οι βόμβες καθοδηγούμενες από δορυφόρους και λέιζερ ήταν επαρκείς για αποστολές εγγύς αεροπορικής υποστήριξης, όμως, συνάντησαν σκληρή αντίσταση από νομοθέτες, των οποίων οι εκλογικές περιφέρειες φιλοξενούν αεροσκάφη A-10 ή στρατεύματα που προστατεύονται από αυτά.

Ωστόσο, φαίνεται ότι οι μέρες του “παλαίμαχου” Α-10 τελειώνουν. Όταν ρωτήθηκε για την έκθεση εξέχον μέλος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής είπε ότι, είναι έτοιμος να αποχαιρετήσει το A-10, αλλά όχι τις δυνατότητές του. Ο βουλευτής Ρομπ Γουίτμαν, πρόεδρος της υποεπιτροπής τακτικών εναέριων και χερσαίων δυνάμεων της HASC, λέει ότι είναι βέβαιος ότι η Πολεμική Αεροπορία μπορεί να βρει έναν τρόπο να διατηρήσει τις ικανότητες για εγγύς αεροπορική υποστήριξη, καθώς μετακινείται προς το F-35.

Τί θα κάνει η αμερικανική Αεροπορία

Η αμερικανική αεροπορία δεν αποστρατεύει τα 70χρονα βομβαρδιστικά Β-52 και μάλιστα σκοπεύει να τα διατηρήσει για άλλες τρεις δεκαετίες. Όσοι νομοθέτες και όσοι από το Πεντάγωνο αντιτίθενται στην παραμονή των Α-10 εν υπηρεσία έχουν ως επιχείρημα την αφαίρεση κονδυλίων (πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ίσως και δισεκατομμυρίων) που θα πάνε σε πιο σύγχρονα αεροσκάφη, ή σε ανάπτυξη νέων. Αυτό, όμως, που προκύπτει από την μελέτη είναι ότι μειώνεται η δυνατότητα εγγύς αεροπορικής υποστήριξης που εξασφαλίζουν τα Α-10. Κάποιες μελέτες δείχνουν ότι μονάδες F-16 ίσως μπορούν να καλύψουν το κενό, αλλά και η επερχόμενη απαξίωση του 50χρονου αυτού αεροσκάφους θα οδηγήσει την αμερικανική Αεροπορία σύντομα να τα αποσύρει. Δεν είναι άστοχες οι αιτιάσεις, αλλά παραλείπουν να πουν ότι το πρόβλημα είναι η ικανότητα εγγύς αεροπορικής υποστήριξης. Η ικανότητα αυτή δεν αποκτάται εύκολα. Υπήρχε επειδή διδασκόταν μέσα από την υπηρεσία στις μοίρες των Α-10. Τώρα υπάρχει κίνδυνος να απωλεσθεί.

«Η κοινή παρανόηση ανάμεσα στην ηγεσία της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας και σ’ εμάς, την κοινότητα των A-10C, είναι ότι είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε για να κρατήσουμε το A-10 ζωντανό για πάντα. Η πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο», δήλωσε ο Πάτρικ Μπράουν. Ο πιλότος A-10 και αξιωματικός όπλων της Πολεμικής Αεροπορίας, έγραψε σε ένα άρθρο νωρίτερα φέτος στην ιστοσελίδα The War Zone: «Αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι να διατηρήσουμε ζωντανή την γνώση των τακτικών, τεχνικών και διαδικασιών κατά στόχων ξηράς (TTP) ανεξάρτητα από το πλαίσιο του αεροσκάφους. Επί του παρόντος, η απειλή της εξαφάνισης αυτής της γνώσης είναι πραγματική δεδομένου ότι το A-10C εγκαταλείπεται, χωρίς σχέδιο να ακολουθήσει άλλο [παρόμοιου ρόλου] αεροσκάφος».

Με άλλα λόγια, η υποστήριξη χερσαίων επιχειρήσεων θα εκπέσει των δυνατοτήτων της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Και θα χαθεί και η τεχνογνωσία, αλλά και η ικανότητα εγγύς υποστήριξης. Και αυτό σημαίνει, ακόμη και αν θέλουν να υποστηρίξουν τα αμερικανικά αεροσκάφη φίλια τμήματα επί του εδάφους π.χ. στην Ταϊβάν, ακόμη και αν τα αμερικανικά αεροσκάφη τελικά μπορέσουν να πετύχουν τοπική αεροπορική υπεροχή, αυτό θα είναι πλέον πολύ δυσκολότερο.