Αυτό που δεν ξεστόμισε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ!

Πρόκειται για μια εξόχως πολιτική συνέντευξη. Εντυπωσιάζει το ότι η λέξη “Τουρκία” που εκπροσωπεί τη βασική απειλή εθνικής ασφαλείας δεν αναφέρεται ούτε μια φορά. Ούτε από τον δημοσιογράφο ούτε από τον συνεντευξιαζόμενο. Κι αυτό καθίσταται έτι περαιτέρω περίεργο, δοθείσης της αναφοράς στη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.  Θα μπορούσε αυτό να είναι κατανοητό από έναν υπουργό Άμυνας που οφείλει να ευθυγραμμίζεται με την εξωτερική πολιτική της χώρας. Το μήνυμα που δίνει το γεγονός ότι ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ –προφανώς σκόπιμα– αποφεύγει να πει τη λέξη “Τουρκία”, είναι λανθασμένο. Προσπαθεί να συγκαλύψει για λόγους δήθεν πολιτικής ορθότητας το ότι η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ εδράζεται ακριβώς στο γεγονός ότι η χώρα του Ερντογάν συνιστά κοινή απειλή ασφαλείας περισσότερο από ποτέ.

Όταν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ακολουθεί συνταγές πολιτικών, μιλώντας για τον πυρήνα της αποστολής του, που είναι η αμυντική θωράκιση της χώρας, διαβιβάζει στους στρατηγικούς συμμάχους –όχι μόνο τους Ισραηλινούς– ότι η Ελλάδα συνεχίζει την πολιτική της αυτολογοκρισίας ακόμα και απέναντι στο αυτονόητο, προς χάριν των “ήρεμων υδάτων”. Αυτή όμως η στάση, ιδίως μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ, όπου κάποια πράγματα για πρώτη φορά ειπώθηκαν με το όνομά τους, μοιάζει να μην υιοθετεί τη νέα “γραμμή”. Εκτός κι αν ο στρατηγός Χούπης θεωρεί, ή έχει ενημερωθεί σχετικά, πως όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση Νετανιάχου-Μητσοτάκη εντάσσονται στην “τακτική” να λέμε αυτό που θέλει να ακούσει ο εκάστοτε συνομιλητής μας!

Περίεργη γεύση αφήνει όμως και η αναφορά του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στο ζήτημα της Ουκρανίας. Μιλώντας για τα διδάγματα της σύγκρουσης, αναφέρει ότι τα εδαφικά κέρδη δεν είναι εντυπωσιακά, «μετά από ένα μακρό διάστημα φθοράς». Προφανώς εάν ως μέτρο ληφθεί η συνήθης στη ρωσική ιστορία υπερφίαλη αντιμετώπιση των αντιπάλων στο αρχικό στάδιο, η αναφορά δικαιολογείται. Έκτοτε όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η επίσης συνήθης στη ρωσική ιστορία αναθεώρηση και ανασύνταξη, οδήγησε στην κατάληψη πρόσθετων πολύ οχυρωμένων ουκρανικών πόλεων και κωμοπόλεων με αποτέλεσμα σήμερα η Ρωσία να έχει καταλάβει μια περιοχή που έχει το μέγεθος της Ελλάδας. Αυτή η περιοχή, μάλιστα, περιέχει πολύ σημαντικής αξίας ορυκτούς πόρους, για κάποιους από τους οποίους έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον η κυβέρνηση Τραμπ.

Άλλο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κι άλλο πολιτικός!

Αυτή η αναφορά του στρατηγού Χούπη έχει σημασία και ως προς τη σημειολογική της διάσταση, εάν αντιμετωπιστεί υπό το πρίσμα της ελληνικής εθνικής ασφάλειας. Το ποσοτικό κριτήριο θα έπρεπε να αποφευχθεί, καθώς ο συνυπολογισμός του θα ήταν απλώς απαράδεκτος, εάν σε μια σύρραξη καταληφθεί ένα μικρό ελληνικό νησί από τις τουρκικές δυνάμεις…  Εάν μάλιστα προστεθεί σε αυτό και οι συνολικότερες συνέπειες στην Ουκρανία (δημογραφικές και οικονομικές) η εικόνα που παρουσιάζει η αναφορά του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ είναι αποσπασματική και παραπλανητική.

Προβληματικό είναι επίσης για την Ελλάδα και το ότι η Ουκρανία –το υποδεέστερο μέρος της εν λόγω σύρραξης σε ποσοτικούς τουλάχιστον όρους– απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις, πειθαναγκάζεται να ακολουθήσει και αντιστέκεται για την τιμή των όπλων. Αυτά είναι παράμετροι που αν μη τι άλλο θα υπαγόρευσαν ξεκάθαρη αναφορά στην απειλή εθνικής ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και έχει όνομα: Τουρκία. Ουδείς αμφιβάλλει ότι οι απειλές είναι πολλές περισσότερες και πολυδιάστατες, όπως υπαγορεύει και η σύγχρονη θεώρηση του όρου “ασφάλεια”. Όταν όμως υπάρχει σαφής απειλή εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ίδιας της κυριαρχίας της Ελλάδας και αυτή προέρχεται από την Τουρκία, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ έχει την υποχρέωση να το υπενθυμίζει…

Αντ’ αυτού, σε μια ακόμα ισχυρή δόση πολιτικής ορθότητας, ο στρατηγός Χούπης επιλέγει να μιλήσει βαθυστόχαστα για την ανάγκη αύξησης των αμυντικών δυνατοτήτων της ΕΕ εν γένει. Ακόμα και στο επίπεδο της Ένωσης, θα ήταν πολύ πιο σοβαρό μήνυμα το ξεκαθάρισμα ότι η Ελλάδα απειλείται άμεσα και μάλιστα από χώρα, με την οποία φλερτάρει η ΕΕ. Και ως εκ τούτου, η αμυντική προετοιμασία της Ελλάδας είναι εστιασμένη ξεκάθαρα σε αυτή την απειλή.

Οι δήθεν διπλωματικές διατυπώσεις για να μη θιγεί η Άγκυρα οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς, κάτι το οποίο δεν θα έπρεπε να αφήσει στην τύχη του, τουλάχιστον ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Είναι αμυντικά αυτοκαταστροφικό να παριστάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για την Ελλάδα εάν η Τουρκία αποτελέσει παράγοντα στην ευρωπαϊκή άμυνα. Η ΕΕ θα κληθεί να δώσει ανταλλάγματα στην Άγκυρα, πολλά εκ των οποίων θα περνούν μέσα από τα ελληνοτουρκικά. Εκτός αυτού, Ελλάδα και Κύπρος θα έχουν οριστικά ακυρώσει στην πράξη τα όποια πλεονεκτήματα εξασφαλίστηκαν από τη συμμετοχή των δυο ελληνικών κρατών στην ΕΕ. Η στρατιωτική ηγεσία οφείλει να είναι πιο ξεκάθαρη στο αμυντικό σκέλος, αφήνοντας στους πολιτικούς τις περίτεχνες ασαφείς διατυπώσεις που αφορούν την κινούμενη άμμο της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής.