Πρωτοπορεί στις αποβατικές δυνατότητες το κινεζικό Ναυτικό

Η ανάπτυξη φορτηγίδων με συστήματα ανασυρόμενων πυλώνων θεωρείται από ορισμένους Δυτικούς αναλυτές ως μέρος των προετοιμασιών για μια πιθανή κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν. Ταυτόχρονα, αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη χρήση – φαινομενικά – μη στρατιωτικών θαλάσσιων μέσων, για την υποστήριξη αμφίβιων επιχειρήσεων από το κινεζικό πολεμικό Ναυτικό.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα νέο βίντεο που δείχνει τρεις από τις φορτηγίδες (με γρύλους) που αναπτύσσονται εν σειρά σε μία άγνωστη παραλία.

 

Στο μεταξύ πρόσφατες δορυφορικές εικόνες από το ναυπηγείο Guangzhou Shipyard International (GSI) στο νησί Longxue (ακριβώς νοτιοανατολικά της πόλης Guangzhou) επιβεβαιώνουν ότι τρεις από τις φορτηγίδες αυτού του τύπου που εμφανίζονταν υπό κατασκευή εκεί, έχουν αναχωρήσει. Αυτή η εξέλιξη δημοσιοποιήθηκε από τον Τομ Σούγκαρτ, συνεργάτη του Centre for a New American Security (CNAS).

 

Ο Σούγκαρτ αναφέρεται σε φορτηγίδες T-LPT — ακρωνύμιο για βοηθητική πλατφόρμα αποβίβασης-μεταφοράς μη στρατιωτικού πληρώματος. Σύμφωνα με την ανάλυσή του, οι τρεις προαναφερόμενες φορτηγίδες έφυγαν από το νησί Longxue μετά τις 9 Μαρτίου. Άλλες τρεις βρίσκονται ακόμη υπό κατασκευή στις εγκαταστάσεις της GSI.

«Αφού είδα την αναχώρηση αυτών των σκαφών, παρατήρησα δορυφορικά δεδομένα AIS (Συστήματα Αυτόματης Αναγνώρισης) για να δω αν τα πλοία χρησιμοποιούσαν AIS» (πρόκειται για το σύστημα που χρησιμοποιεί πομποδέκτες στα πλοία για να παρακολουθεί τις κινήσεις τους). «Αυτό που είδα ήταν ενδείξεις για ρυμουλκά που έσυραν αυτά τα πλοία, αλλά όχι AIS από τα ίδια τα πλοία, σε αντίθεση με άλλα εμπορικά», ανέφερε.

Σαφώς και η Κίνα δεν θέλει να παρακολουθούνται αυτά τα πλοία, πόσο μάλλον αν είναι όντως πλοία του πολεμικού της ναυτικού. Και στο παρελθόν έχουμε δει ότι πλοία διπλής χρήσης που συμμετείχαν σε κινεζικές στρατιωτικές ασκήσεις, δεν χρησιμοποιούσαν AIS.

Πυλώνες-γρύλοι για τις αποβατικές δυνατότητες

Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται οι φορτηγίδες με αυτούς τους ανασυρόμενους πυλώνες-γρύλους. Αρχικά, σύμφωνα με αναλυτές, οι τρεις διαφορετικού μεγέθους φορτηγίδες πιθανότατα θα χρησιμοποιούνταν ανεξάρτητα, δημιουργώντας κινητούς διαδρόμους διαφορετικού μεγέθους που οδηγούν στην παραλία. Στις τελευταίες εικόνες, φαίνεται οι τρεις φορτηγίδες να συνδέονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν έναν μακρύ διάδρομο. Ο Σούγκαρτ υπολογίζει ότι αυτός θα πρέπει να έχει μήκος περίπου 850 μέτρα.

Η ύπαρξη πολύ μεγαλύτερης απόστασης σημαίνει ότι το υπερυψωμένο οδόστρωμα μπορεί να επεκταθεί μακρύτερα στη θάλασσα και σε βαθύτερα νερά, όπου τα φορτία μπορούν να μεταφερθούν σε αυτά από σκάφη μεγαλύτερου εκτοπίσματος.

Αυτή η εξέλιξη ακολουθεί μια φωτογραφία που είχε εμφανιστεί τον Ιανουάριο, που δείχνει ένα κινεζικό εμπορικό πλοίο roll-on/roll-off (RO/RO) συνδεδεμένο με μια προσωρινή προβλήτα, μέσω διαφορετικού τύπου φορτηγίδας, με τουλάχιστον δύο (και πιθανώς περισσότερα) σκέλη πυλώνων.

Πριν από αυτό είχαν εμφανιστεί δορυφορικές εικόνες, που έδειχναν πολλαπλές φορτηγίδες με πυλώνες σε διάφορα στάδια
κατασκευής στο ναυπηγείο GSI.

Πως χρησιμοποιούνται

Σχετικά πρόσφατα ο αμερικανικός στρατός είχε χρησιμοποιήσει ένα σύστημα προσωρινής – πλωτής σε εκείνη την περίπτωση –προβλήτας για να βοηθήσει στην ροή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας. Ωστόσο, μια καταιγίδα είχε διαλύσει αυτήν την προβλήτα, θέτοντας την εκτός λειτουργίας για κάποιο διάστημα και αποδεικνύοντας την ευπάθεια τέτοιων κατασκευών σε έντονα καιρικά φαινόμενα.

Ωστόσο, εκεί που το κινεζικό σύστημα διαφέρει, είναι στη χρήση αντηρίδων-πυλώνων, που κυριολεκτικά ανυψώνουν τη φορτηγίδα, καθιστώντας την πιο σταθερή και ανθεκτική στις κακές καιρικές συνθήκες και ικανή να εξακολουθεί να επιχειρεί σε δυσχερή θαλάσσια φαινόμενα, συμβάλλοντας στην διακίνηση φορτίου-οχημάτων και προσωπικού, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες. Από την άλλη πλευρά, η κατασκευή δημιουργεί έναν ιδιαίτερα μεγάλο και στατικό στόχο υψηλής αξίας.

Όπως φαίνεται στο βίντεο, η φορτηγίδα που βρίσκεται πιο κοντά στην παραλία έχει τέσσερεις πυλώνες, η δεύτερη φορτηγίδα έχει έξι και η τρίτη και τελευταία φαίνεται να έχει οκτώ. Πάντως, οι ειδικά σχεδιασμένες για αποβάσεις φορτηγίδες δεν είναι κάτι καινούργιο. Το πιο γνωστό, ίσως, παράδειγμα είναι η χρήση των λεγόμενων λιμανιών Mulberry από τις Συμμαχικές δυνάμεις, κατά την Απόβαση στη Νορμανδία, στον Β’ Παγκόσμιο.

Πως η Κίνα αξιοποιεί όλα τα μέσα

Η Κίνα έχει τουλάχιστον μια δεκαετία εμπειρίας χρησιμοποιώντας τόσο ημι-υποβρύχιες, όσο και φορτηγίδες με εκτεινόμενες ράμπες για τη σύνδεση πλοίων, συμπεριλαμβανομένων (φαινομενικά) εμπορικών οχηματαγωγών RO/RO και προσωρινών προβλητών-διαδρόμων. Με δεδομένο το μέγεθος και το εύρος των φιλοδοξιών του κινεζικού ναυτικού για αμφίβιο πόλεμο, είναι αναμενόμενο να επιδιώκει να αξιοποιήσει κάθε μέσο, στρατιωτικό ή εμπορικό.

Αυτός ο συνδυασμός είναι ο κατάλληλος για να υποστηριχθεί μία εισβολή στην Ταϊβάν, αν και είναι σημαντικός και για άλλες (πιθανές) επιχειρήσεις. Τα πλεονεκτήματα μιας υβριδικής στρατιωτικής/πολιτικής αμφίβιας δύναμης θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για μελλοντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στον Ινδο-Ειρηνικό, αλλά και για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε περίπτωση φυσικών  καταστροφών.

Η σημασία πολιτικών πλοίων για τις διευρυμένες αμφίβιες δυνατότητες της Κίνας υπογραμμίζεται και στην πιο πρόσφατη-ετήσια έκθεση του Πενταγώνου για τις κινεζικές ένοπλες Δυνάμεις που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο. «Παρόλο που ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός δεν έχει επενδύσει σε μεγάλο αριθμό αποβατικών πλοίων και μεσαίων αποβατικών σκαφών – που οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα χρειαστούν για μια μεγάλης κλίμακας επίθεση στην Ταϊβάν – εκτιμάται ότι έχει επαρκή αμφίβια ικανότητα για να μετριάσει τις σχετικές ελλείψεις, έχοντας επενδύσει σε άλλες επιχειρησιακές δυνατότητες, όπως η χρήση πολιτικών-μεταφορικών σκαφών», γράφει η Έκθεση.

«Πλωτά οδοστρώματα θα δίνουν την ικανότητα στον κινεζικό στρατό να παρακάμπτει κατεστραμμένα ή παγιδευμένα λιμάνια, κάτι σημαντικό σε μία ενδεχόμενο εισβολή στην Ταϊβάν» εξηγεί μια έκθεση από το ανεξάρτητο China Maritime Studies Institute που είχε δημοσιευτεί πέρυσι. «Τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2030, ο εφεδρικός πολιτικός-εμπορικός στόλος του κινεζικού ναυτικού δεν θα είναι πιθανώς σε θέση να παρέχει σημαντικές αποβατικές δυνατότητες ή τη θαλάσσια επιμελητεία, που είναι απαραίτητες για την υποστήριξη μιας εισβολής μεγάλης κλίμακας στην Ταϊβάν», επισημαίνει.