Με ποιους όρους οι γαλλικές φρεγάτες δεν είναι κακή ιδέα

Η προσέγγιση της ελληνικής κυβέρνησης με τη Γαλλία κατέστη αναπόφευκτη για συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον, ήταν οι ίσες αποστάσεις από Ελλάδα και Τουρκία, που επέλεξαν οι ΗΠΑ, που διπλωματικά σημαίνει ανοχή στην παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στη Μεσόγειο και το Αιγαίο. Θυμόμαστε την αναιδή προτροπή του προέδρου Τραμπ «να τα βρείτε Ελλάδα και Τουρκία». Δεύτερον, η σαφής στήριξη των επιλογών του Ερντογάν από την Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ και τρίτον η επιδείνωση των διπλωματικών σχέσεων Αθήνας-Μόσχας με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης.

Βέβαια, η ελληνογαλλική προσέγγιση μπορεί να ερμηνευτεί και ως κίνηση απελπισίας της ελληνικής διπλωματίας, που θα κοστίσει λίγο ακριβά, αφού τίποτα δεν προσφέρεται δωρεάν και οι Γάλλοι προωθούν, πρωτίστως –όπως είναι αναμενόμενο– τα εθνικά του συμφέροντα.

Η συναντίληψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του προέδρου της Γαλλίας Μακρόν, για τους κινδύνους του εγκυμονεί η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Μεσόγειο και ευρύτερα, διαμορφώνει και το πλαίσιο συνεργασίας Ελλάδας και Γαλλίας στον διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα.

Αναμένονται επισκέψεις στην Αθήνα των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών της Γαλλίας, που θα εξειδικεύσουν την στρατηγική ελληνογαλλική συνεργασία. Οι κοινές αεροναυτικές ασκήσεις, ελληνικών και γαλλικών στρατιωτικών μονάδων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, εμπεδώνουν την αμυντική συνεργασία των δύο χωρών. Και η συνεργασία αυτή, θα γίνει πιο συγκεκριμένη, με δύο εξοπλιστικά προγράμματα.

Οι διαβουλεύσεις των υπουργείων Άμυνας, της Ελλάδας και της Γαλλίας, είναι σε πολύ προχωρημένο επίπεδο και αφορούν την αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-5, αλλά και κυρίως, τη ναυπήγηση των υπερσύγχρονων γαλλικών φρεγατών, που θα καλύψουν κατεπείγουσες ανάγκες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Το κόστος των φρεγατών

Η ελληνική πλευρά, δήλωσε προς τη γαλλική, ότι θεωρεί προϋπόθεση για τη συνέχιση των συζητήσεων, την ελληνική συμμετοχή στο ναυπηγικό πρόγραμμα των “ψηφιακών” φρεγατών “Belh@rra”, που σημαίνει την ενεργοποίηση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας. Το ελληνικό υπουργείο Άμυνας, έχει ζητήσει την απόκτηση μέσω ενοικίασης, δύο φρεγατών τύπου Fremm, μέχρι και την παράδοση της πρώτης φρεγάτας τύπου Belharra. Και ακόμη την διάθεση των γαλλικής κατασκευής, στρατηγικών πυρομαχικών Scalp Naval.

Επίσης, οι κ. Μακρόν και Μητσοτάκης, συμφώνησαν κατά τη συνάντησή τους στο Παρίσι, ότι η Τουρκία έχει εργαλειοποιήσει πολιτικά το προσφυγικό-μεταναστευτικό, με το οποίο απειλεί την Ελλάδα και εκβιάζει την ΕΕ. Και ότι αυτή η συμπεριφορά, δεν μπορεί να είναι ανεκτή. Και ακόμη, ότι το σύμφωνο Τουρκίας–Λιβύης, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην μεσόγειο, είναι άκυρο και δεν παράγει νομικά αποτελέσματα.

Πάντως, το υψηλό κόστος απόκτησης των γαλλικών φρεγατών εκτιμάται ότι παραείναι ακριβό και το κόστος απόκτησης μάλλον απαγορευτικό για τα ελληνικά δημοσιονομικά μεγέθη. Αυτό βέβαια ισχύει στην περίπτωση που αληθεύουν οι πληροφορίες που θέλουν την τιμή της μιας φρεγάτας Belharra να είναι στα 1,2 δισ. ευρώ μαζί με τα όπλα και μια συμφωνία υποστήριξης για μερικά έτη.

Βέβαια, οι ενστάσεις για την απόκτηση ενός τόσο ακριβού όπλου μπορούν να υποχωρήσουν υπό προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, αν η εξοπλιστική συμφωνία συνοδεύεται και από ρήτρα στήριξης της Γαλλίας –διπλωματικά-στρατιωτικά– των ελληνικών θέσεων στην ελληνοτουρκική διαμάχη. Μιλάμε για την περίπτωση που η Τουρκία επιλέξει να προχωρήσει στην προβολή των θέσεων της με στρατιωτικά μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ είτε νοτίως της Κρήτης.

Σημειώνουμε εδώ ότι, διεθνώς, η “εξοπλιστική διπλωματία” έχει υψηλό κόστος, ανάλογο της πολιτικής και διπλωματικής στήριξης που εξασφαλίζει από/στα συμμαχικά κράτη.