Ναι μεν αλλά για τις αλλαγές του Δένδια στις Ένοπλες Δυνάμεις

Πολλά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καθώς και απόστρατοι ανώτατοι αξιωματικοί έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους και την πικρία τους για τις αποστρατείες με ανακοινώσεις, με άρθρα αντιστοίχως, σχετικά με τους χειρισμούς του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια. Σεβαστές όλες οι αντιθέσεις, ωστόσο ας προσπαθήσουμε να βάλουμε ρεαλιστικά τα πράγματα στη θέση τους, σε ό,τι αφορά τις αλλαγές στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η βαθμολογική πυραμίδα του στρατεύματος έχει αντιστραφεί εδώ και πολλά χρόνια και επομένως το επόμενο στάδιο θα ήταν αργά ή γρήγορα να δημιουργήσει ρωγμές στις τάξεις του. Δεν θα μπω στον πειρασμό να συγκρίνω αριθμό ανωτάτων αξιωματικών της Ελλάδας σε συνάρτηση με άλλες χώρες, όπως τις ΗΠΑ ή της Βρετανίας γιατί θα ήταν κατ’ εμέ λάθος, δεδομένου ότι οι επιχειρησιακές σκοπιμότητες-ανάγκες σε συνδυασμό με τον πληθυσμό και το κόστος λειτουργίας, διαφέρουν από χώρα σε χώρα.

Η κάθε χώρα ανάλογα με το επιχειρησιακό της δόγμα συνθέτει την αμυντική της θωράκιση, λαμβανομένου υπόψη τις οικονομικές της δυνατότητες. Ειδικά οι δημοκρατικές χώρες, όπως η πατρίδα μας, οφείλει σε κάθε συνθετική της ενέργεια να λαμβάνει υπόψη της και την οικονομική και πολιτισμική βελτίωση του λαού της.

Υπάρχουν υπερβολικά πολλοί αξιωματικοί;

Είναι γεγονός ότι κάποιες θέσεις ανωτάτων, όπως ταξιάρχων (αρχιπλοιάρχων) έχουν αναβαθμιστεί σε υποστρατήγους (υποπτέραρχους-
υποναυάρχους), και υποστρατήγων σε αντιστράτηγους (αντιπτεράρχους-αντιναυάρχους), χωρίς να πληρούνται κατ’ ανάγκη οι ανάλογες απαιτήσεις της θέσης. Ορισμένες δε θέσεις ανωτάτων δεν αντιστοιχούν οργανικά με την λογική του βαθμού. Απλά δημιουργήθηκαν για ευνόητους οικονομικούς, συνταξιοδοτικούς, και ορισμένες φορές για ρουσφετολογικούς, πολιτικούς λόγους. Ως παράδειγμα αναφέρω, ότι οι κλαδάρχες στα Γενικά Επιτελεία των τριών όπλων θα μπορούσαν να ήταν ταξίαρχοι αντί υποστράτηγοι.

Καταρχήν θα συμφωνήσω με την γραμμή που ακολουθεί το υπουργείο της Εθνικής Άμυνας, αρκεί να υπάρχει ένας στρατηγικός σχεδιασμός της δομής του στρατεύματος στο Στρατό Ξηράς, στην Αεροπορία και στο Ναυτικό, ώστε σταδιακά η βαθμολογική πυραμίδα να επανέλθει στην ορθή της θέση. Ωστόσο θα πρέπει να τερματιστεί επιτέλους η κομματική κουλτούρα προαγωγής αξιωματικών σε ηγετικές θέσεις, και η αξιοκρατία που δυστυχώς δεν υφίσταται, είναι το ζητούμενο, ανεξάρτητα του ιδεολογικού προσανατολισμού των στελεχών.

Αυτό που οφείλει να αντιληφθεί η πολιτική ηγεσία είναι ότι ανεξάρτητα πολιτικών ιδεολογιών όλα τα στελέχη έχουν στην καρδιά τους την Ελλάδα και στόχος τους είναι η αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων σε μία πιθανή εμπόλεμη κατάσταση. Επομένως η δομή οφείλει να αποκτήσει εκείνα τα χαρακτηριστικά θέσεων από άτομα που έχουν τις ιδιαίτερες επαγγελματικές γνώσεις που απαιτεί το αντικείμενο της κάθε θέσης, και όχι αξιολόγηση με βάση τα κομματικά κριτήρια.

Ως παράδειγμα αγκυλωμένης νοοτροπίας της ηγεσίας, θα αναφέρω αυτό που συμβαίνει στην Πολεμική Αεροπορία. Η Διοίκηση Αεροπορικής Υποστήριξης (ΔΑΥ), που έχει την αρμοδιότητα υποστήριξης- συντήρησης όλων των οπλικών συστημάτων και μέσων, διοικείται από Ιπτάμενο Αξιωματικό αντί Μηχανικό, γεγονός που δεν συμβαίνει στην αντίστοιχη θέση στο Πολεμικό Ναυτικό. Η ευελιξία, η ταχύτητα αντίδρασης με ισχυρή δύναμη πυρός με στόχο την αποτελεσματικότητα, είναι κατ’ εμέ η οποιαδήποτε σχεδίαση της δομικής ανακατάταξης της λειτουργίας των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ανάγκη ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού

Είχαμε την μεγάλη τουρκική άσκηση της “Γαλάζιας Πατρίδας” όπου από 14 έως και 16 Ιανουαρίου συμμετέχουν 90 τουρκικά πλοία, 7 υποβρύχια, σχεδόν ολόκληρος ο τουρκικός αεροπορικός στόλος, εναέρια και πλωτά drones, και 25.000 στρατιωτικό προσωπικό, που κινητοποιήθηκαν μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς τους στόχους της. Αν λάβουμε υπόψη μας και τις δηλώσεις Μπαχτσελί για τα Δωδεκάνησα, ετέρου του Ερντογάν στον κυβερνητικό συνασπισμό, αποδεικνύουν ποιοι είναι οι τουρκικοί στόχοι στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση, παρότι η τουρκική απειλή είναι προ των τειχών, είναι η εγκατάλειψη της Πολιτείας, αρχή γενομένης από τα προηγούμενα έτη, στην ενίσχυση του Πολεμικού μας Ναυτικού, μιας χώρας που το μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από θάλασσα, με ιδιαίτερη ιστορική τεχνική στη ναυτοσύνη. Σωστά έπραξε η κυβέρνηση, έστω και την τελευταία στιγμή στη προμήθεια των τριών Γαλλικών φρεγατών FDI, ωστόσο ακόμη διαπραγματεύεται την τέταρτη, την στιγμή που γνωρίζει ότι είναι αναγκαία για το Πολεμικό Ναυτικό.

Ας μην ξεχνάμε την ηλεκτρική σύνδεση Κρήτης-Κύπρου-Ισραήλ, την λαχτάρα στην Κάσο, καθώς και τον σχεδιασμό εξόρυξης υδρογονανθράκων νοτιοδυτικά της Κρήτης, όπου η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού καθίσταται επιτακτική. Δεν βλέπω να γίνονται ενέργειες ενεργοποίησης των ναυπηγείων μας για την κατασκευή ή έστω μέρους αυτών νέων κορβετών. Και όταν δεν έχεις ενεργοποιήσει την αμυντική σου βιομηχανία είναι λογικό να μην αντέξεις οικονομικά σε βάθος χρόνου στον θαλάσσιο εξοπλισμό, ώστε να εξασφαλίσεις τα συμφέροντα της χώρας.

Επίσης, οι παραιτήσεις στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα στην επάνδρωση των πλοίων, και επιβάλλεται η ηγεσία του να δώσει λύση το ταχύτερο. Με μία Ευρωπαϊκή Ένωση να βρίσκεται στη μιζέρια, να έχει χάσει τον προσανατολισμό της, και τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πως θα κινηθεί στο εξής στα ελληνοτουρκικά, οφείλουμε να βρισκόμαστε σε εγρήγορση και έτοιμοι διπλωματικά, και επιχειρησιακά να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε κατάσταση αποτελεσματικά.

 

---

 

*Ο Γιώργος Σπ. Τσιτσιλιάνος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου των Δημοκρατών.