Οι ελληνικές παθογένειες έχουν αφήσει αρνητικό αποτύπωμα σε ΕΑΣ και ΕΑΒ

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στα 355,947 δισ. ευρώ ανήλθε στο πρώτο τρίμηνο του 2024 το δημόσιο χρέος, από 355,732 δισ. ευρώ του πρώτου τριμήνου του 2023. Ενώ παραμένει η Ελλάδα πρωταθλήτρια στην Ευρώπη, παρά την μείωση, στο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ με 159,8%. Σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του 2023, το πηλίκο του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ, μειώθηκε από 90,1% σε 88,7%, όσο περίπου και στην ευρωζώνη από 83% σε 82%.

Ένα άλλο στοιχείο που μας απασχολεί ως προς την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, την περίοδο Ιανουαρίου-Μαΐου 2024, το έλλειμμα αυξήθηκε κατά 1,7 δισ.ευρώ σε σχέση με το πρώτο πεντάμηνο του 2023 και διαμορφώθηκε σε 9,1 δισ. ευρώ. Το Ισοζύγιο Υπηρεσιών που περιλαμβάνει τον τουρισμό συγκρατεί τις αρνητικότερες τιμές. Το έλλειμμα του ισοζυγίου αγαθών, που πηγάζει και η γενικότερη ακρίβεια έγινε αρνητικότερο. Συγκεκριμένα, σε τρέχουσες τιμές οι εξαγωγές αγαθών αυξήθηκαν κατά 2,7% ( – 3,2% σε σταθερές τιμές) και οι εισαγωγές αγαθών αγαθών αυξήθηκαν κατά 7,7% ( 2,3% σε σταθερές τιμές).

Όπως αντιλαμβάνεστε ο ρυθμός μεταβολής της ανάπτυξης παραμένει ουσιαστικά στάσιμος. Αφού πάσχει από σοβαρές βιομηχανικές παραγωγικές επενδύσεις στην εξελισσόμενη τεχνολογία, στη παραγωγή πρώτων υλών, και στην βιομηχανική πρωτογενή παραγωγή στη τεχνολογία, την γεωργία, και στην κτηνοτροφία. Η κατάσταση αυτή σε συνάρτηση με τα διαχρονικά προβλήματα στην παιδεία, στην υγεία, στην γραφειοκρατία του δημόσιου τομέα, στο κόστος της ενέργειας στον πρωτογενή τομέα, που για να λυθούν θα πρέπει να διατεθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό επιπλέον κονδύλια.

Λαμβάνοντας υπόψη την περίοδο των μνημονίων και την γενικότερη γεωπολιτική κατάσταση που διαγράφεται στην γειτονιά μας, και την ΕΕ να βρίσκεται σε περιδίνηση, δημιουργεί λογικά μία οικονομία κλειστή στον εαυτό της, με αλυσιδωτές αντιδράσεις στην ανεργία, στο εισόδημα των Ελλήνων και στην αμυντική ισχύ της χώρας.

Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ)

Η αντίληψη της αποβιομηχάνισης είχε και έχει διάρκεια, αν σταθμίσουμε τα γεγονότα ένα προς ένα, με αποτέλεσμα αυτό να έχει παρασύρει αρνητικά σε μεγάλο βαθμό και την αμυντική μας βιομηχανία, η οποία βρίσκεται σήμερα, στην χειρότερη κατάσταση, μη παρατηρώντας παράλληλα ενέργειες βελτίωσης, παρότι μας δόθηκαν ευκαιρίες για βιομηχανικές επιστροφές, με την προμήθεια των αεροσκαφών Rafale, και των φρεγατών Belharra.

Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), η τέως ΠΥΡΚΑΛ, η βιομηχανία μας που κατασκευάζει και τα πυρομαχικά των 155mm, όπου η ζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία είναι τεράστια. Αντί να εκμεταλλευτούμε οικονομικά την όλη κατάσταση – και με νέες τεχνολογικές επενδύσεις ή την επισκευή και συντήρηση των υφιστάμενων μηχανημάτων κατασκευής των μεταλλικών μερών του βλήματος, που υπάρχουν στον Υμηττό – η κυβέρνηση τα έχει κάνει άνω κάτω με τις αλλοπρόσαλλες λογικές της.

Η απόσυρση των ΕΑΣ από την παραγωγή του μεταλλικού μέρους των βλημάτων 155mm, απεμπολώντας πολύτιμη τεχνογνωσία δεκαετιών, χαρακτηρίζεται απαράδεκτη τεχνολογικά. Η απόσυρση των ΕΑΣ, αφού στερεί τζίρους εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, θυσιάζει παράλληλα εκατοντάδες θέσεις εργασίας. Ο περιορισμός μόνο στην γόμωση στο εργοστάσιο του Λαυρίου με την τιμή των 90 ευρώ το τεμάχιο, πιστοποιεί το μέγεθος της κυβερνητικής αστοχίας, όταν τα βλήματα των 155mm αποτιμώνται από 2.500 έως 3.000 ευρώ το τεμάχιο, το υπόλοιπο ποσό, είναι το μεγάλο κέρδος θα το εκμεταλλευτεί η Τσέχικη εταιρεία ΜSM.

Δηλαδή, τα ΕΑΣ, από αυτόνομη καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής πυρομαχικών, μεθοδεύεται κυβερνητικά να καταστεί σε ένα περιορισμένο και εξαρτημένο υποκατασκευαστή, με μη ορατό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Δεν είμαι αντίθετος σε στρατηγικές τεχνολογικά συνεργασίες με ξένες εταιρείες με όραμα, ωστόσο αυτές οι συνεργασίες επιβάλλεται να στηρίζονται σε ένα λογικό επιχειρηματικό αναπτυξιακό και λειτουργικό πλαίσιο, ανάλογο των τεχνολογικών δυνατοτήτων της κάθε εταιρείας, με το αντίστοιχο ποσοστιαίο οικονομικό κέρδος.

Το κυβερνητικός λάθος με την ΕΑΣ

Σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε κυβερνητικό λάθος, γιατί περί αυτού πρόκειται, αφού θα έλεγα ενδεχομένως η “αδιαφορία” ή άλλες σκόπιμες καταστάσεις δεν προσέγγισαν στο πρόβλημα, ώστε ο μηχανολογικός εξοπλισμός του εργοστασίου του Υμηττού να μεταφερθεί έγκαιρα στο εργοστάσιο του Λαυρίου, παρότι υπήρχε διαθέσιμος χρόνος, προκειμένου τα ΕΑΣ να έχουν την δυνατότητα κατασκευής ολοκληρωμένου πυρομαχικού των 155mm. Και στην περίπτωση που ο μηχανολογικός εξοπλισμός ήθελε συντήρηση και αναβάθμιση, αυτό θα έπρεπε να είχε σχεδιαστεί και να προγραμματιστεί οικονομικά και λειτουργικά εγκαίρως.

Ποιο τελικά θα είναι το αποτέλεσμα; Ότι αν χρειαστούν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας πυρομαχικά των 155mm θα πρέπει να απευθυνθούν σε αγορές του εξωτερικού. Ειλικρινά είναι να “γελάει” κανείς με την ασυνεννοησία και τον μη συντονισμό των αρμόδιων υπουργείων (Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας), που δείχνει ότι όντως δεν μας ενδιαφέρει η τεχνολογική ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Και αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, αφού δεν έχω δει να γίνεται μείζον θέμα στη Bουλή, με ανάλογες προτάσεις που να εστιάζουν με σοβαρότητα και λογική στο πρόβλημα της μη δυνατότητας κατασκευής πυρομαχικών στην πατρίδα μας.

Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ)

Όπως γνωρίζετε η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) αποτελεί την σπονδυλική στήλη σχεδίασης, εκτεταμένης συντήρησης, αναβάθμισης των πτητικών μέσων, τόσο των μηχανολογικών όσο και των ηλεκτρονικών συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα της Πολεμικής Αεροπορίας. Πολλά εξοπλιστικά προγράμματα υλοποιούνται στην παρούσα χρονική περίοδο, όπως τα F-16 σε viper, η εκτεταμένη αναβάθμιση συντήρησης των C-130, η αναβάθμιση των P-3B,δύο προγράμματα συμπαραγωγής δομικών στοιχείων της Lockheed Martin όπως των F-16 και C-130J, την εκτεταμένη συντήρηση των CL-215 και C-415 και την συντήρηση και γενική επισκευή όλων ελικοπτέρων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Αυτό όμως που παρατηρείται διαχρονικά, και δεν αλλάζει, είναι το μοντέλο παραγωγικότητας του έργου, και υλοποίησης των προγραμμάτων εντός του χρονοδιαγράμματος των συμβάσεων.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Οι αιτίες είναι πολλές. Βασική προϋπόθεση είναι ότι δεν υφίσταται ένα συνολικό επιχειρησιακό αναπτυξιακό σχέδιο, που να γνωρίζουμε τον στόχο! Στόχος δεν υπάρχει, βαδίζουμε στα τυφλά με μπαλώματα, και όπου μας βγάλει ο δρόμος. Διαχρονικές λανθασμένες κυβερνητικές πολιτικές. Τοποθετήσεις ακατάλληλων διοικήσεων, στελεχών με καθαρά πολιτικά κριτήρια ή σκοπιμοτήτων σε μη παραγωγικές τεχνικές θέσεις, όπως συμβαίνει και στην παρούσα περίοδο.

Η λογική του δημόσιου χαρακτήρα που έχει επιβάλλει η πολιτεία ως προς την μισθολογική αμοιβή των εργαζομένων, που είχε και εξακολουθεί να έχει την αλλοίωση της λογικής του συνειδητού έργου αυτών, την διαφυγή των έμπειρων στελεχών σε άλλες εταιρείες με καλύτερες απολαβές, σε συνδυασμό με την σταδιακή συρρίκνωση της τεχνογνωσίας. Ακόμη και οι νέοι συμβασιούχοι, αφού προηγουμένως εκπαιδευτούν και πάρουν την επάρκειά τους, μετά από λίγο διάστημα αναζητούν ποιοτικότερες συνθήκες εργασίας και καλύτερες μισθολογικές απολαβές.

Φυγή από την εσωστρέφεια

Αν ληφθεί υπόψη μας και η κυβερνητική δυσκαμψία, και προσέγγισης της αποκλειστικής αρμοδιότητας, όπου την μονοπωλούσαν τρία υπουργεία το Οικονομικών, το Ανάπτυξης και της Εθνικής Άμυνας (σχετικά πρόσφατα έγιναν δύο). Η πλήρης ασυνεννοησία μεταξύ τους, με τους γραφικούς θεωρητικούς γραφειοκράτες στους υπουργικούς θώκους, να παίζουν κυρίαρχο παιχνίδι, και της διοίκησης που δεν είχε υπεύθυνη γραμμή ευελιξίας να συμβιβάσει καταστάσεις, έστω της χρυσής τομής, δημιούργησαν μία κουλτούρα αντιπαλότητας μεταξύ της Διοίκησης και των Εργαζομένων. Και όταν δεν υπάρχει εργασιακή ειρήνη, τότε όλα οδηγούν σε άτοπο!

Η κυβέρνηση οφείλει να φέρει ένα σχέδιο με όραμα που θα βλέπει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα την τεχνολογική ανάπτυξη της εταιρείας στον αεροπορικό τομέα, που η εξέλιξή του είναι ραγδαία. Επίσης, η ΕΑΒ, για να ξεφύγει από την εσωστρέφεια, χρειάζεται απαραίτητα στρατηγικό συνεργάτη (μεγάλη διεθνή με κύρος κατασκευαστική εταιρεία), που θα της προσφέρει νέους ορίζοντες, με ριζικές αλλαγές στην λειτουργία της και στον τεχνολογικό προσανατολισμό της, στις απολαβές του επιστημομικού και τεχνικού προσωπικού, καθώς και στην αλλαγή της νοοτροπίας παραγωγής έργου των εργαζομένων.

Δυστυχώς, ως χώρα δεν έχουμε κατανοήσει το οικονομικό παραγωγικό μοντέλο δημιουργικής τεχνολογικής ανάπτυξης ως μεγάλη συνεισφορά στην οικονομία μας, με όλες τις αλυσιδωτές θετικές αντιδράσεις. Αυτό είναι βέβαιο ενδεχόμενο ότι θα έχει αρνητική αντίδραση στην αμυντική ικανότητα της χώρας. Ο σοφός λαός μας λέει: “ Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς”…

Ο Γιώργος Τσιτσιλιάνος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου των “Δημοκρατών”.