Θετικά και αρνητικά του νέου νομοσχεδίου για τις Ένοπλες Δυνάμεις

Το βασικό ερώτημα για όλες τις αλλαγές που προκύπτουν από το εν λόγω νομοσχέδιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις είναι αν πληρούνται οι ελάχιστες προϋποθέσεις, ώστε το σύστημα να παράγει αξιόλογα στελέχη. Τα οποία θα έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις σύγχρονες αμυντικές και επιθετικές υποχρεώσεις, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της χώρας. Επιπλέον, να διαθέτουν τις ηθικές και δημοκρατικές αρετές, και να διαθέτουν την προσωπικότητα και την τόλμη της άποψής τους, ώστε να μην καθίστανται υποχείρια των λανθασμένων εντολών που θα είναι ενδεχομένως σε βάρος της χώρας.

Ως παράδειγμα αναφέρω το γεγονός της προδοσίας της Κύπρου, από κάποιους επίορκους ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς, που έβλεπαν τους τούρκους να προσβάλουν την Κύπρο και ήταν τυφλοί. Το παρόν νομοσχέδιο σε γενικές γραμμές κινείται στη σωστή κατεύθυνση, και διορθώνει πολλές αγκυλώσεις παρελθόντων χρόνων. Ωστόσο υπάρχουν κάποια σημεία που θα θίξουμε καλοπροαίρετα, και οι υπεύθυνοι οφείλουν να τα επανεξετάσουν δίνοντας την βέλτιστη λύση.

Ένα από αυτά είναι το θέμα των Υπαξιωματικών, που έχει δημιουργήσει θόρυβο. Εδώ έχουμε ένα παράδοξο, ενώ τις σχολές Υπαξιωματικών το νέο νομοσχέδιο τις αναφέρει ως ανώτατες τετραετούς φοίτησης σχολές, ο καταληκτικός βαθμός είναι Ανθυπασπιστής, που είναι αντίθετο και ασύμβατο με την λογική. Διαλέξτε κύριοι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ανώτερες σχολές που δικαιολογεί τον καταληκτικό βαθμό του Ανθυπασπιστή ή ανώτατες που δεν τον δικαιολογεί, και δημιουργεί το αίσθημα της αδικίας, με προεκτάσεις στην ομαλή λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων. Η βέλτιστη λύση θα ήταν ο καταληκτικός βαθμός να ήταν μέχρι και Σμηναγός                (Λοχαγός, Υποπλοίαρχος) για να είμαστε δίκαιοι.

Για την βαθμολογική εξέλιξη των στελεχών έχει θεσπιστεί βαθμολογία με κλίμακα από 0-100. Ενδεικτικά, βαθμολογία από 96 -100 χαρακτηρίζεται ο εξαίρετος, από 91-95 ο άριστος και από 87-90 ο λίαν καλώς, κλπ. Σε τι διαφέρει ο βαθμός 95 από το 96 ή το 90 με το 91 και με ποιο κριτήριο θα το διακρίνει, έστω, ένας σοβαρός αξιολογητής; Ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτές οι βαθμολογίες είναι προβληματικές και δημιουργούν σκοπιμότητες. Όλοι σχεδόν θα παίρνουν 100 όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Εκτιμώ ότι δεν χρειάζονται οι βαθμολογίες της κλίμακας από 0-100, αρκούν οι υπάρχοντες χαρακτηρισμοί: Εξαίρετος-άριστος-λίαν καλώς-καλώς-μέτριος-μη αποδεκτός (αν και το “ εξαίρετος” από το “άριστος” το βρίσκω υπερβολικό).

Τι δεν ακουμπά το νομοσχέδιο 

Εκεί που δεν ακουμπά το νομοσχέδιο είναι τα κριτήρια βαθμολόγησης των στελεχών. Και αν προχωρήσουμε στους ανώτατους βαθμούς, εκεί είναι που γίνεται το “αλαλούμ”, αν δεν έχεις “μπάρμπα στη κορώνη”. Για την ηγεσία χρειάζονται ακόμη περισσότεροι “μπαρμπάδες στην κορώνη”! Καμία αξιοκρατία δεν λαμβάνεται υπόψη διαχρονικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όταν ο εκάστοτε υπουργός είναι αντικειμενικός και κρίνει ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων.

Είναι θετικό βήμα που η αρχαιότητα λαμβάνεται υπόψη από την ημερομηνία κτήσης του βαθμού, γεγονός που το έχω μνημονεύσει σε προηγούμενα άρθρα, αλλά γιατί μέχρι του βαθμού του Σμηνάρχου; (Συνταγματάρχη, Πλοιάρχου). Που είναι το πρόβλημα στις ανώτατες βαθμίδες; Αν οι αξιολογητές στις προαγωγές λάβουν υπόψη τους όλα τα απαραίτητα κριτήρια δεν θα υπάρχει πρόβλημα στην επιχειρησιακή λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ωστόσο, πάλι γίνεται διαχωρισμός στην αρχαιότητα μεταξύ των μηχανικών της Σχολής Ικάρων με τους αντίστοιχους μηχανικούς της Σχολής Ευελπίδων και Ναυτικών Δοκίμων, με αποτέλεσμα να έχουμε μηχανικούς δύο ταχυτήτων. Εδώ η ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας έχει υποχρέωση να επέμβει και να λύσει το πρόβλημα που ήδη έχει δημιουργηθεί στις οργανικές θέσεις στο ΓΕΕΘΑ. Πως ανέχεται οι μηχανικοί του να είναι υποβαθμισμένοι έναντι των άλλων όπλων;

Είναι επιτέλους θετικό (το έχω αναφέρει σε προγενέστερο άρθρο) η σχολή των μηχανικών της Σχολής Ικάρων (ΣΜΑ) να γίνει πενταετούς φοίτησης, προκειμένου το πτυχίο να αναγνωριστεί με τα ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα από το ΤΕΕ, και με τις αντίστοιχες πολυτεχνικές σχολές.

 

Αυτό που δεν καταλαβαίνω στο νομοσχέδιο είναι η ονομασία “στρατιωτικός μηχανικός ηλεκτρονικός” ή “στρατιωτικός μηχανικός δομικών έργων”. Το έχετε ξανακούσει; Για να μην γίνομαι κουραστικός αυτό το πρόθεμα “στρατιωτικός” πρέπει να πάει περίπατο. Ας καταλάβουμε, η ειδικότητα είναι μία είτε είσαι ιδιώτης είτε στρατιωτικός. Είναι θετικό που αυξάνονται οι μηνιαίες αποδοχές των στρατιωτικών, ανάλογα με τις δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού, λόγω της ακρίβειας που έχει ξεπεράσει τα ανεκτά όρια.

Ένοπλες Δυνάμεις: Ναι μεν αλλά για το νομοσχέδιο…

Πέρα από τον σχολιασμό του εν λόγω νομοσχεδίου (που στο σύνολό του κρίνεται θετικό): Η λογική μου λέει, αν αφαιρέσουμε τους μάχιμους αξιωματικούς των τριών όπλων της ΣΙ, ΣΝΔ, ΣΣΕ, οι υπόλοιποι μηχανικοί, γιατροί, δικαστικοί, οικονομολόγοι, μετεωρολόγοι, κλπ, γιατί δεν απορροφούνται οι άριστοι απευθείας από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, αφού έχουμε την δυνατότητα να τους επιλέξουμε;

Έχουμε κοστολογήσει πόσα εκατομμύρια ευρώ δαπανά ο αμυντικός προϋπολογισμός για τις σπουδές των μαθητών των παραγωγικών σχολών; Και τελικά ποιο είναι το αμυντικό ποιοτικά ωφέλιμο αποτέλεσμα; Αν οι Ένοπλες Δυνάμεις είχαν ένα άριστο ποιοτικά ανθρώπινο δυναμικό από τα ΑΕΙ της χώρας (μηχανικούς όλων των ειδικοτήτων, γιατρούς, νομικούς, κλπ), και μετά από ένα χρονικό διάστημα στρατιωτικής εκπαίδευσης τους ονόμαζαν αξιωματικούς με όλες τις δυνατότητες εξέλιξης στις ανώτατες βαθμίδες της ιεραρχίας, ποιο θα ήταν το επιχειρησιακό και οικονομικό αποτέλεσμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις; Είναι ένα ερώτημα που οφείλει να σκεφτεί η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία σε συνδυασμό με τις σύγχρονες μεθόδους του πολέμου, την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας, αλλά χωρίς αγκυλώσεις, συντεχνίες, και ψηφοθηρικές λογικές.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται το μυαλό των νέων ατόμων που εισέρχονται στην ιεραρχία. Αυτό θα κάνει την διαφορά. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τότε θα αλλάξουμε όλα τα κακώς κείμενα που εξακολουθούν να συμβαίνουν στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα της Πολεμικής Αεροπορίας.