Τί πάει ακριβώς να κάνει η φρεγάτα “Ύδρα” στην Ερυθρά

Η ναυτική δύναμη “Ασπίδες”, έχει αμυντικό χαρακτήρα και διαφέρει από την αμερικανο-βρετανική αρμάδα που συντονίζεται από αμερικανικό αεροπλανοφόρο και έχει αναλάβει δράση στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Η διαφορά έγκειται στο εξής: Η ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη, στην οποία μετέχει και η φρεγάτα “Ύδρα” και έχει επιτελικό ρόλο το Στρατηγείο στη Λάρισα, έχει αμυντικό χαρακτήρα.

Τι εννοούμε: Σύμφωνα με πηγές του Πολεμικού Ναυτικού, αποστολή της είναι να δημιουργήσει έναν αντιπυραυλικό και αντι- drone θόλο προστασίας για τα εμπορικά πλοία, που πλέουν στην Ερυθρά Θάλασσα. Ουσιαστικά, μία εναέρια προστασία από τις πυραυλικές επιθέσεις των Χούθι. Όμως, η ευρωπαϊκή δύναμη δεν θα έχει επιθετικό χαρακτήρα. Δηλαδή, δεν θα πραγματοποιεί πυραυλικές επιθέσεις εναντίον των βάσεων των Χούθι στο έδαφος της Υεμένης, ακόμη και αν θα προκληθεί.

Αντίθετα η αμερικανοβρετανική δύναμη, που ήδη δρα εναντίον των Χούθι, έχει και αμυντική και επιθετική αποστολή. Δηλαδή προσβάλει με τα διαθέσιμα όπλα και βάσεις των Χούθι στην Υεμένη. Να επισημάνουμε ότι η Υεμένη είναι κράτος κυρίαρχο και ανεξάρτητο, μέλος του ΟΗΕ, που το βόρειο τμήμα του κατέχεται εδώ και χρόνια από τους Χούθι. Η Ελλάδα έχει συμφέροντα, άρα πρέπει ή όχι, να είναι παρούσα στην ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη; Και για ποιους λόγους;

Ο πρώτος λόγος, είναι η γεωγραφία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην έξοδο της διώρυγας του Σουέζ, που εφόσον η λειτουργία της καταστεί προβληματική, επηρεάζεται άμεσα και υπονομεύεται ο στρατηγικός ρόλος του λιμανιού του Πειραιά. Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι λόγω του ισχυρού εμπορικού στόλου Ελλήνων πλοιοκτητών, δεν μπορεί να αδιαφορεί για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Και ο τρίτος, είναι ότι η Ελλάδα θέλει να είναι μπροστά σε μια αποστολή, που εντάσσεται στην προσπάθεια της ΕΕ να αποκτήσει αμυντικό βραχίονα, ως τον βασικό πυλώνα της ευρωπαϊκής εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης που οδηγεί και στην στρατηγική αυτονομία της ΕΕ, αφού θα διαθέτει ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, πολιτική ασφάλειας και άμυνας και υποστηρικτικό, αμιγώς, ευρωπαϊκό στρατό.

Όλα αυτά όμως, που εμείς θεωρούμε εθνικές προτεραιότητες, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των ευρύτερων στρατηγικών συμφερόντων της “συλλογικής Δύσης”. Και κατά μίαν ρεαλιστική προσέγγιση, τα εθνικά συμφέροντα, δεν συμπίπτουν πάντα και κατ’ ανάγκην με τα συμμαχικά – αμερικανικά…

Το ενδεχόμενο επέμβασης

Από την άλλη πλευρά βέβαια, υπάρχει και ένας προβληματισμός στα αμερικανικά επιτελεία, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, που αφορά το μέλλον των επιχειρήσεων στην Ερυθρά Θάλασσα. Η δράση των Χούθι εντάσσεται στο πλέγμα των δυνάμεων που μάχονται, με τον τρόπο τους, την πολιτική γενοκτονίας του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Η πλήρης εξόντωση της απειλής από τους Χούθι, όπως υποστηρίζουν οι στρατηγοί του αμερικάνικου Πενταγώνου, ενδεχομένως να καταστήσει αναγκαία την χερσαία επίθεση στην Υεμένη.

Όμως, στρατιωτική επέμβαση στο έδαφος της Υεμένης, ενέχει τον κίνδυνο διάχυσης της κρίσης στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο και την Αραβική Χερσόνησο, με άνοιγμα ενός δεύτερου και σαφώς πιο δύσκολου και απαιτητικού μετώπου στην Υεμένη, μετά από εκείνο της Γάζας, στο οποίο θα εμπλακούν και οι αυτοαποκαλούμενοι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης, ίσως το πλέον αξιόπιστο και επαρκώς εξοπλισμένο ένοπλο τμήμα του Ιράν. Ίσως και άλλες δυνάμεις, ειδικά εκείνες που οι Δύση αποκαλεί “τρομοκρατικές” και άλλοι πιο ρεαλιστές, ως “εθνικοαπελευθερωτικές”.

Το μέλλον των επιχειρήσεων, οποιαδήποτε μορφής, εναντίον των Χούθι, θα εξαρτηθεί και από τα αποθέματα σε ρουκέτες, πυραύλους ακόμη και αντιβαλλιστικούς και cruiser πυραύλους, αλλά και σε drones που διαθέτουν οι Χούθι… δηλαδή, εάν το Ιράν, συνεχίσει να εξοπλίζει και να συντονίζει τους Χούθι, όπως και την Χεζμπολάχ του Λιβάνου.

Διευκρινίζουμε ότι η επιχείρηση “Ασπίδες” είναι ουσιαστικά μια ναυτική δύναμη, η μεγαλύτερη δύναμη στην ιστορία της ΕΕ. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που θα συμμετάσχουν στην επιχείρηση προέρχονται από την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, το Βέλγιο και τη Δανία. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, δεν θα υπάρξει στρατιωτική δράση εναντίον των Χούθι, παρά μόνο εάν επιτεθούν σε εμπορικό πλοίο που διασχίζει την Ερυθρά Θάλασσα. Στην περίπτωση αυτή θα τηρηθούν οι κανόνες εμπλοκής και θα υπάρξει στρατιωτική-πυραυλική απάντηση από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η ευρωπαϊκή επιχείρηση καλύπτεται νομικά από το ψήφισμα 2272 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο καλεί τους Χούθι να σταματήσουν τις επιθέσεις σε εμπορικά πλοία.

Η δράση των Χούθι 

Οι Χούθι καταχρηστικώς αποκαλούνται αντάρτες. Εδώ και πολλά χρόνια έχουν εγκαταστήσει καθεστώς σε τμήμα της Υεμένης, δηλαδή έχουν οιονεί κρατική υπόσταση και αποτελούν δυναμικό μέρος του αυτοαποκαλούμενου “άξονα αντίστασης” κατά του Ισραήλ και της Δύσης. Ο άξονας αυτός, σχηματικά, είναι μια συμμαχία, που περιλαμβάνει, την Χεζμπολάχ του Λιβάνου, τη Χαμάς της Παλαιστίνης, τις σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ και τους Χούθι της Υεμένης, που συντονίζονται και εξοπλίζονται από το Ιράν, δηλαδή, το θεοκρατικό σιιτικό καθεστώς της Τεχεράνης.

Από τον περασμένο Νοέμβριο, οι Χούθι υποστηρίζουν ότι στοχοθετούν πλοία που συνδέονται με το Ισραήλ ή τους συμμάχους του, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας, που βομβαρδίζεται ανελέητα από τον ισραηλινό στρατό σε μια πολιτική γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστίνιων, μετά την φονική επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου του 2023, στο ισραηλινό έδαφος.

Οι επιθέσεις των Χούθι οδήγησαν πολλούς πλοιοκτήτες στο να αποφασίσουν το 2024 να κάνουν τα πλοία τους παράκαμψη γύρω από την Αφρική και να αναστείλουν τον διάπλου από την Ερυθρά Θάλασσα και τη Διώρυγα του Σουέζ, απ’ όπου διέρχεται το 12-15% της παγκόσμιας κυκλοφορίας των εμπορικών πλοίων, σύμφωνα με στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνεπώς, η Ελλάδα μετέχει “υποχρεωτικά”, λόγω συμμαχικών δεσμεύσεων, αλλά και προσφοράς προστασίας στους εφοπλιστές, σε στρατιωτικές εκστρατείες του ευρωατλαντισμού, στο πλευρό του Ισραήλ και εναντίον των Παλαιστινίων και όσων στηρίζουν τον αγώνα επιβίωσης τους.

Η ελληνική συμμετοχή

Μέχρι που θα φθάσει η ελληνική συμμετοχή, ειδικά αν φουντώσει και ξεφύγει η πολεμική φλόγα και απλωθεί στη Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο και Αραβική Χερσόνησο; Πόσο δεδομένη θεωρούν οι σύμμαχοι και εταίροι μας (ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΗΠΑ), την εμπλοκή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στα πολεμικά τους σχέδια; Έχει συνυπολογίσει η κυβέρνηση, πιθανή εμπλοκή της Τουρκίας, που λόγω γενικευμένης αναταραχής, δεν θα διστάσει να “απλώσει” τα σχέδιά της για τη “Γαλάζια Πατρίδα”, με την ανοχή της συλλογικής Δύσης, ώστε να εξασφαλιστεί η ουδετερότητά της, ως διαχρονικά “επιτήδειος ουδέτερος”;

Η Τουρκία διεκδικεί την πλήρη στρατιωτική υπεροχή Αιγαίο, τον έλεγχο από τα Δαρδανέλια μέχρι το Σουέζ και γενικά τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, προσπερνώντας τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας και συμμαχώντας με κρατικά “ρετάλια”, όπως της Λιβύης, προωθώντας το παράνομο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, αλλά και συνεργαζόμενη κατά περίπτωση και περίσταση και με τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς και τα απομεινάρια του ISIS.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, μιλώντας στο πλήρωμα της φρεγάτας “Ύδρα”, λίγες ώρες πριν λύσει του κάβους είπε: «Κατανοούμε όλοι ότι η συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή επιχείρηση στην Ερυθρά Θάλασσα, εξυπηρετεί εθνικά συμφέρονται, όμως, εμπεριέχει και κινδύνους και μάλιστα, σημαντικούς κινδύνους». Ξεκάθαρα ο Νίκος Δένδιας προειδοποιεί την κυβέρνηση, ότι η αποστολή της φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, ενέχει σοβαρούς κινδύνους, για το πλήρωμα…

Επίσης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον συνεχή εξοπλισμό της Άγκυρας και “ανησυχεί”, διότι ο Ερντογάν κάνει ανοίγματα σε Αίγυπτο και Αλβανία, με απώτερο σκοπό την περικύκλωση της Ελλάδος. Ας μελετήσουμε λίγο πιο προσεχτικά τη δήλωση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, που είναι και μια προειδοποίηση προς Γεραπετρίτη και Μητσοτάκη, που περί άλλων τυρβάζουν: «Εάν προκληθεί θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, θα είμαστε μόνοι μας, παρά τις αμυντικές συμφωνίες που έχουμε υπογράψει με Γαλλία και ΗΠΑ αλλά και την ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής της ΕΕ».