Άλλες αεροπορίες χτίζονται για πόλεμο και άλλες για παρελάσεις…

Με την ταυτόχρονη ανάρτηση, αποδείχθηκε, ότι όντως η ελληνική προμήθεια των F-35A ήταν όντως “χαμένη” στο τρίγωνο Αθήνας – Ουάσιγκτον – Άγκυρας και… ανευρέθη μόλις επιτεύχθηκε ένα σημείο ισορροπίας στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Σε απλά ελληνικά και παρά τις μεγαλοστομίες κυβερνητικών αξιωματούχων, όπως του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη – που ετοιμάζει τις βαλίτσες του ώστε το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου να μεταβεί στην Ουάσινγκτον… για περισσότερο στρατηγικό διάλογο – οι ελληνικοί εξοπλισμοί δυστυχώς ετεροκαθορίζονται και οι πωλήσεις F-35 και F-16 σε Ελλάδα και Τουρκία αντίστοιχα, αποδείχθηκαν άμεσα συνδεδεμένες και αλληλεξαρτώμενες.

Μπορεί αυτή η διαπίστωση να είναι οδυνηρή για την πραγματική γεωπολιτική βαρύτητα της χώρας, ένα ισχυρό πλήγμα στο κυβερνητικό αφήγημα, τη λογική και το θυμικό, όσων φορολογούμενων δεν… εκστασιάζονται από αυτή καθαυτή την προμήθεια των F-35A, αλλά η ταυτόχρονη εισδοχή Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952 ήταν κάθε άλλο από σύμπτωση. Εξάλλου, οι ΗΠΑ ουδέποτε έκρυψαν ότι αντιμετωπίζουν ως ενιαίο γεωγραφικό χώρο Ελλάδα και Τουρκία, με όρους αμυντικούς, όσο κι αν πολλοί δείχνουν να το λησμονούν. Το δε αφήγημα της «αναντικατάστατης Τουρκίας» παραμένει πανίσχυρο.

Το ζήτημα είναι όμως, τι πράττει και τι ΔΕΝ πράττει η ελληνική πλευρά. Επί της ουσίας λοιπόν, οι ΗΠΑ ενέκριναν την πιθανή πώληση έως 40 συμβατικής από-προσγείωσης (CTOL: Conventional Take Off and Landing) διακλαδικών μαχητικών κρούσης (JSF: Joint Strike Fighter) F-35A Lightning II εκτιμώμενου κόστους 8,6 δις δολαρίων ΗΠΑ (7,916 δις ευρώ με την τρέχουσα ισοτιμία). Όμως η σχετική ανακοίνωση της DSCA είναι εντυπωσιακά “φτωχή” σε σχέση με τις αντίστοιχες της Γερμανίας, της Τσεχίας, της Ελβετίας και της Φινλανδίας. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αφορά αποκλειστικά το μαχητικό, χωρίς όπλα! Η συνολική έλλειψη όπλων σημαίνει ότι πολύ απλά η ελληνική πλευρά δεν τα αιτήθηκε!

Πίσω από τους πανηγυρισμούς για τα F-35… 

Παρά το γεγονός ότι υπάρχει καταγεγραμμένη ισχυρή τάση για την ελληνική έμφαση στις πλατφόρμες και την απόδοση πολύ χαμηλότερης προτεραιότητας στα όπλα, είναι πιθανό η μη αίτηση όπλων για τα F-35 να οφείλεται στην απέλπιδα προσπάθεια συγκράτησης του κόστους. Αυτό όμως δημιουργεί και την αίσθηση ότι η προμήθεια του μαχητικού 5ης γενεάς δεν αντιμετωπίζεται ως ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα τεχνολογίας αιχμής και υψηλών δυνατοτήτων αλλά ως πολιτικό επιχείρημα, δήθεν και γεωπολιτικό πλεονέκτημα. Κι αυτό προδίδει τη μονοσήμαντη, άρα ελλιπή, κατανόηση των εξοπλισμών από την ελληνική πολιτική τάξη, άγνοια των κανόνων της αποτροπής (deterrence), αλλά και απροθυμία να ακούσουν τη στρατιωτική ηγεσία και τους ειδικούς συμβούλους, θεωρώντας ότι ξέρουν τα πάντα. Και αυτό είναι εθνικά επικίνδυνο.

Παρεμπιπτόντως στο πρόσφατο non-paper του Μαξίμου που επιχειρεί να αξιοποιήσει πολιτικά την προμήθεια των F-35, εκτός από το Ισραήλ στην περιοχή F-35 επιχειρεί και η Ιταλία. Τελευταία ευκαιρία είναι η έγκριση του προγράμματος για την αναβάθμιση των F-16 Block 50 σε F-16V. Εάν ασφαλώς γίνει. Διότι δεν αρκεί η εκπεφρασμένη επιθυμία της Πολεμικής Αεροπορίας. Για να μην αναφέρει κανείς το υπερσύγχρονο σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου που θα ενσωματώνουν τα τουρκικά F-16 Block 70, που από μόνο του αρκεί να δώσει προβάδισμα στον τουρκικό αεροπορικό στόλο.

Αξιοπρόσεκτο είναι επίσης ότι στην ανακοίνωση της DSCA παρά την απόρριψη από την προηγούμενη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας των προγραμμάτων αντισταθμιστικών ωφελημάτων, εν τούτοις περιέχεται αναφορά που αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά: «Ο αγοραστής συνήθως ζητά αντισταθμιστικά ωφελήματα. Οποιαδήποτε συμφωνία αντισταθμιστικών ωφελημάτων θα καθοριστεί κατά τις διαπραγματεύσεις μεταξύ του αγοραστή και του αναδόχου».

Αεροπορία για… παρελάσεις!

Είτε λοιπόν η ελληνική πλευρά μετέβαλε άποψη, είτε η αμερικανική προσέθεσε τη ανωτέρω διατύπωση ώστε στην περίπτωση που η ελληνική πλευρά μεταβάλλει άποψη και ακολουθήσει την πρακτική πολλών χωρών που προμηθεύτηκαν το F-35 για να διασφαλίσει συμμετοχή στην παραγωγή, τη συντήρηση, την επισκευή και την αναβάθμιση του μαχητικού. Σε αντιπαραβολή η έγκριση για την τουρκική πώληση περιλαμβάνει εντυπωσιακές ποσότητες εφεδρικών συστημάτων και όπλων. Ο παρακάτω πίνακας είναι αποκαλυπτικός:

• 952 κατευθυνόμενα βλήματα Advanced Medium Range Air-to-Air Missiles (AMRAAM) AIM-120C-8 ή ισοδύναμα,
  >96 τμήματα καθοδήγησης AMRAAM,
• 864 βόμβες GBU-39/B Small Diameter Bombs Increment 1 (SDB-1), δύο GBU-39(T-1)/B SDB-1 δοκίμια δοκιμών κατεύθυνσης, δύο GBU-39(T-1)/B SDB-1 ασκήσεων,
• 96 βλήματα αντι-ραντάρ AGM-88B High-Speed Anti-Radiation Missiles (HARM),
• 96 βλήματα αντι-ραντάρ AGM-88E Advanced Anti-Radiation Guided Missiles (AARGM),
• 10 εκπαιδευτικά βλήματα AARGM Captive Air Training Missiles (CATM), 11 τμήματα ελέγχου AARGM, 12 τμήματα καθοδήγησης AARGM,
• 401 κατευθυνόμενα βλήματα AIM-9X Block II Sidewinder, 12 εκπαιδευτικά βλήματα AIM-9X Block II Sidewinder Captive Air Training Missiles (CATMs), 40 μονάδες τακτικής καθοδήγησης AIM-9X Block II Sidewinder, 12 μονάδες καθοδήγησης εκπαιδευτικών βλημάτων AIM-9X Block II Sidewinder CATM,
• 12 αδρανείς (Inert Filled) βόμβες γενικής χρήσης MK82,
• 850 Joint Direct Attack Munition (JDAM) συλλογές ουράς (tail kits) KMU-556 για GBU-31, 200 JDAM συλλογές ουράς (tail kits) KMU-557 για GBU-31v3, 384 JDAM συλλογές ουράς (tail kits) KMU-559 για GBU-32, τρεις JDAM συλλογές ουράς (tail kits) KMU-572 tail kits for GBU-38 ή Laser JDAM GBU-54, και 1.050 πυροσωλήνες FMU-152
• Επίσης στην πώληση περιλαμβάνονται: εκπαιδευτικά βλήματα AMRAAM CATMs και AIM-9X Sidewinder και Active Optical Target Detectors (AOTD), τμήματα ελέγχου HARM, πυραυλοκινητήρες και ανταλλακτικά πυροκεφαλών, πυροσωλήνες FMU-139 Joint Programmable Fuzes, συλλογές κατεύθυνσης λέιζερ (Laser Guidance Sets) DSU-38 για GBU-54.

Δυστυχώς, είναι εμφανές και ταυτόχρονα ανησυχητικό, ότι ο ένας σύμμαχος οικοδομεί αεροπορία για πόλεμο και ο άλλος για παρελάσεις! Τέλος η ταυτόχρονη ανάρτηση των ανακοινώσεων για την έγκριση πιθανών πωλήσεων σε Ελλάδα και Τουρκία αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία ότι η ελληνικές αμυντικές ανάγκες λόγω της συστηματικής τουρκικής επιθετικότητας και αμφισβήτησης της εδαφικής ακεραιότητας και των ζωτικών συμφερόντων της χώρας, έχει έναν μεγάλο νικητή, ο οποίος στη θεωρητική περίπτωση που οι πιθανές πωλήσεις στις δύο χώρες υλοποιηθούν στο ανώτατο εκτιμώμενο ύψος, θα εισρεύσουν στην οικονομία του περί τα 29,5 δις ευρώ. Κατά… σατανική σύμπτωση πρόκειται για τη βιομηχανία αυτού του νικητή, που συνεχίζει να θεωρεί την Τουρκία “αναντικατάστατη”.

Πηγή:defencepoint.gr