Απειλείται η Βρετανία στρατιωτικά από τη Ρωσία;

του Peter Hitchens  – 

Δεν μπορώ να κατηγορήσω τις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις ότι προσπάθησαν να εξαιρεθούν από τις τρέχουσες περικοπές της κυβέρνησης. Ωστόσο, αναρωτιέμαι, θα μπορούσε να υπάρχει κάτι πιο γελοίο από μια προειδοποίηση ότι πρέπει να αναβαθμίσουμε τον στρατό επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει  μια επίθεση από τη Ρωσία; Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μια επίθεση στη Βρετανία από τους ανύπαρκτους, απ’ όσο γνωρίζω, Κλίνγκσον (τον εξωγήινο πολεμιστή της ταινίας Star Trek), ή την υπαρκτή Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Αλλά αυτές οι επιθέσεις δεν είναι πιθανές, πόσο μάλλον επικείμενες.

Γι’ αυτό, σας παρακαλώ κάντε σχέδια για αυτά που έχουν, ρεαλιστικά, τις περισσότερες πιθανότητες να συμβούν, αντί να τρομάζετε τους ανθρώπους με τους “μπαμπούλες”, και ίσως να δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις για έναν πόλεμο που, αν δεν είσαστε τόσο ανόητοι, δεν θα συμβεί ποτέ. Ο στρατηγός Sir Nick Carter, επικεφαλής του στρατού, βγήκε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης πρόσφατα και προειδοποιούσε για την απειλή των Μοσχοβίτων. Τι είναι αυτά που λέει;

Πριν από χρόνια, ο σπουδαίος συντηρητικός συγγραφέας Michael Wharton (ο οποίος έγραφε υπό την ονομασία «Peter Simple» στην παλιά Daily Telegraph, μια πολύ διαφορετική εφημερίδα από αυτή που φέρει τώρα αυτό το όνομα) ανακάλυψε έναν πόλεμο μεταξύ Σουηδίας και Γιουγκοσλαβίας. Η Γιουγκοσλαβία ήταν τότε μια χώρα στη νοτιοανατολική Ευρώπη, που δεν είχε ακόμα διαλυθεί καθώς εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της ΕΕ. Ήταν επίσης το ζήτημα πως θα μπορούσε να φτάσει κάποιος στην Γιουγκοσλαβία ξεκινώντας από την Σουηδία, ενώ θα παρέμενε σε ευρωπαϊκά εδάφη.

Ξεχνάω τι παράπονα προκάλεσε αυτή τη φανταστική σύγκρουση. Μια μέρα θα γράψω μια καταχώρηση στην Wikipedia για τον Σουηδό-Γιουγκοσλαβικό πόλεμο (αναρωτιέμαι πόσο καιρό θα τους πάρει για να το καταλάβουν) που θα εξηγήσει αναμφίβολα όλα αυτά τα πράγματα. Αλλά το πραγματικό αστείο ήταν βεβαίως ότι οι δύο εχθροί [Γιουγκοσλάβοι και Σουηδοί] δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν ο ένας τον άλλον. Δεν είχαν τίποτα να πολεμήσουν, χωρίς κοινά σύνορα, χωρίς εδαφική διαμάχη. Ο πόλεμος θα μπορούσε να διαρκέσει για δεκαετίες χωρίς να πέσει πυροβολισμός.

Ανόητα βρετανικά ΜΜΕ

Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις μας με τη Ρωσία. Δεν έχουμε χερσαία ή θαλάσσια σύνορα. Έχουμε πολύ περιορισμένο διμερές εμπόριο ή οποιαδήποτε άλλη σχέση που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Είμαστε πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο.

Τα ανόητα ρεπορτάζ των ΜΜΕ μεταδίδουν ότι η Βρετανία αδιάκοπα «αντιμετωπίζει» ή «συνοδεύει» ρωσικά πλοία ή αεροπλάνα που πετούν μέσω διεθνών υδάτων ή εναέριου χώρου κοντά στα νησιά μας. Αλλά διαβάστε προσεκτικά. Συχνά φαίνεται να δείχνουν ότι ρωσικά αεροσκάφη έχουν παραβιάσει τον εναέριο χώρο μας. Από όσο γνωρίζω, αυτό δεν συνέβη. Ομοίως, τα ρωσικά πλοία έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, να περάσουν από τη Βόρεια Θάλασσα και τη Μάγχη (έχω ελέγξει τους νόμους σχετικά με αυτό) εφόσον δεν αναλάβουν εχθρικές ενέργειες. Πράγματι, θα ήταν δύσκολο να δούμε πώς αλλιώς θα μπορούσαν να φτάσουν από τα λιμάνια αναχώρησης τους, στον Ατλαντικό ή στους προορισμούς της Μεσογείου, χωρίς να ακολουθήσουν αυτές τις διαδρομές.

Μια επικίνδυνη δυτική παράνοια

Όπως έχω επισημάνει πολλές φορές στο blog μου, η Ρωσία δεν είναι μια πολύ σημαντική χώρα, παρόλο που καταλαμβάνει μεγάλη έκταση στον χάρτη. Το ΑΕΠ, ο καλύτερος οικονομικός δείκτης, είναι περίπου το ίδιο με αυτό της Ιταλίας, μιας χώρας που κανονικά δεν μας προβληματίζει. Τα πυρηνικά όπλα της Ρωσίας είναι άχρηστα (όπως και τα δικά μας). Το μεγαλύτερο μέρος του συμβατικού στρατού και της πολεμικής αεροπορίας της Ρωσίας αναπτύσσεται για να υπερασπιστεί την εγχώρια επικράτεια, διότι (σε αντίθεση με εμάς) δεν έχει φυσικά σύνορα με τη μορφή θαλασσών ή ορεινών περιοχών και είναι ευάλωτη στην εισβολή (βλέπε πρόσφατη ιστορία). Είναι ζωντανή η μνήμη της από την πολιορκία της δεύτερης σπουδαιότερης πόλης από τους Γερμανούς, που υπέστη αμέτρητους θανάτους από την πείνα χάρη.

Πολλοί μύθοι σχετικά με τη Ρωσία δεν είναι αλήθεια. Η Ρωσία δεν ξεκίνησε την πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Η έκθεση Tagliavini της ΕΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό ξεκίνησε από τη Γεωργία.

Η Ρωσία θεωρούσε ανέκαθεν την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την ανατολάς ως εχθρική και επεκτατική και προσπάθησε να την αντιμετωπίσει με διπλωματικές προειδοποιήσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτές αγνοήθηκαν. Η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν ήταν συνέπεια κάποιας επιθυμίας των λαών της περιοχής. Τα κράτη της Βαλτικής, για παράδειγμα, κέρδισαν την ανεξαρτησία τους από τη Μόσχα το 1991 και την κράτησαν για πολλά χρόνια χωρίς απειλή ή κίνδυνο, χωρίς να χρειάζεται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.

Η επέκταση ήταν στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της δράσης των λόμπι στην αμερικανική Γερουσία των δαπανηρών αμερικανικών βιομηχανιών όπλων την δεκαετία του 1990, που αποκαλύφθηκαν τότε από τους New York Times. Ο George Kennan, ο αρχιτέκτονας της στρατηγικής “ανάσχεσης” της ΕΣΣΔ, που συνταξιοδοτήθηκε στα 93 του, είχε προειδοποιήσει ότι αυτό ήταν μια επικίνδυνη βλακεία [των Δυτικών].

Η ρωσική αντίδραση

Η Ρωσία αντέδρασε με στρατιωτικά μέσα μόνον όταν οι χώρες του ΝΑΤΟ υποστήριξαν ανοιχτά τη βίαιη ανατροπή μιας μη-εναρμονισμένης [με τα δυτικά συμφέροντα] ουκρανικής κυβέρνησης, με ένα άνομο πραξικόπημα, και την αντικατάστασή της με ένα φιλονατοϊκό καθεστώς. Και αυτό συνέβη σε αντίθεση με το Σύνταγμα της Ουκρανίας και με την παρουσία ενόπλων στο κτίριο του Κοινοβουλίου του Κιέβου.

Η απάντηση της Ρωσίας ήταν στην πραγματικότητα πολύ περιορισμένη και προσεκτική. Η Ρωσία έχει το ίδιο νόμιμη αξίωση στην Κριμαία όσο και οι Βρετανοί στα νησιά Φώκλαντς και τουλάχιστον τόσο ισχυρή αξίωση όσο η νατοϊκή Τουρκία στη Βόρεια Κύπρο. Υπόψη ότι σε μεγάλο βαθμό η Κριμαία είναι κατοικημένη από Ρώσους, οι οποίοι εμποδίστηκαν από την ουκρανική κυβέρνηση το 1992 να ψηφίσουν για το μέλλον τους

Τα στρατεύματα της Ρωσίας εγκαταστάθηκαν εντελώς νόμιμα στην Κριμαία σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες. Η Ρωσία χρησιμοποιεί αναμφίβολα μυστικές δυνάμεις στην Ουκρανία, αλλά πρέπει να επισημανθεί ότι και οι δυτικές χώρες έχουν κάνει τα ίδια ή παρόμοια πράγματα, ιδίως στη Μέση Ανατολή και τη νοτιοανατολική Ασία. Είναι πολύ πιθανό οι χώρες του ΝΑΤΟ να έχουν επίσης (και να συνεχίσουν να αναλαμβάνουν) συγκεκαλυμμένη δράση στην Ουκρανία και, κατά την άποψή μου, είναι γελοίο να προσποιούνται πως δεν έχουν.

Ο Γιέλτσιν ήταν “καλός”

Αλλά το σημαντικό είναι ότι η σύγκρουση ξεκίνησε εξαιτίας της δυτικής και όχι της ρωσικής δράσης. Η βασική πολιτική της Ρωσίας από το 1989 (υπαγορευόμενη από την οικονομική αδυναμία που εξακολουθεί να υφίσταται) ήταν η υποχώρηση χωρίς βία από τις χώρες που κατείχε προηγουμένως. Αυτό έγινε με βάση τις υποσχέσεις του ΝΑΤΟ -παρεμπιπτόντως, μια συμμαχία εναντίον τίνος;- ότι δεν θα επεκταθεί στις περιοχές από τις οποίες αποσύρθηκε η Ρωσία.

Δεν έχω κανέναν σκοπό να γράψω τα παραπάνω εκτός από το ότι είναι η αλήθεια και ότι μισώ τον πόλεμο και θέλω να διασφαλίσω ότι δεν θα περιπλανηθούμε σε έναν πόλεμο λόγω της ηλιθιότητας και της άγνοιας. Έχω επίσης κάποια εμπειρία και γνώση της περιοχής, έχοντας ζήσει στη Μόσχα από το 1990 έως το 1992 ενώ ταξίδευα στην πρώην ΕΣΣΔ. Θωρώ ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας μοχθηρός  τύραννος, και το λέω επανειλημμένα και με σαφήνεια ότι δεν έχει άμεση ή έμμεση σχέση με το ρωσικό κράτος ή κάποιο από τα όργανα του.

Αν ανησυχούμε πραγματικά για τη ρωσική εσωτερική πολιτική, είναι παράξενο ότι ήμασταν απολύτως εφησυχασμένοι και ακόμη και υποστηρικτικοί, όταν ο Μπόρις Γέλτσιν χρησιμοποιούσε άρματα μάχης για να βομβαρδίσει το Κοινοβούλιο το 1993. Η διαφορά είναι ότι ο Γέλτσιν επέτρεψε στη Δύση να τον πιέσει, ενώ ο Πούτιν δεν το κάνει. Αυτός είναι ο λόγος για τη μεταβολή της στάσης απέναντι στη Ρωσία, και όχι το καθεστώς του κ. Πούτιν. Προσοχή σε αυτά τα πράγματα. Η ιστορία δείχνει ότι όσοι επιλέγουν μάχες με τη Ρωσία είναι σπάνια ευτυχείς που το έκαναν, μόλις ολοκληρωθεί η μάχη.

---

Πηγή: Dailymail