Γιατί είναι παγίδα η αμερικανική πρόταση για τις φρεγάτες

Γράφει ο Μιχαήλ Βασιλείου

Σε φιάσκο άνευ προηγουμένου εξελίσσεται η αμερικανική πρόταση για τις νέες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού. Οι νέες πληροφορίες που έρχονται από το Defence Point στο φως της δημοσιότητας δεν επιβεβαιώνουν απλώς την παγωμάρα που επικρατεί στην ελληνική κυβέρνηση για το “άδειασμα”, αλλά η επιεικώς απαράδεκτη πρόταση που κατέθεσαν οι ΗΠΑ αγγίζει τα όρια της προσβολής.

Παράλληλα, υπάρχουν πλέον ισχυρές ενδείξεις που οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα, τα οποία θα πρέπει να σταθμίσει πολύ προσεκτικά η ελληνική κυβέρνηση, προτού αντιμετωπίσει δυσάρεστες εκπλήξεις και μάλιστα πιο σύντομα από όσο φαντάζεται. Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Τα περί αμερικανικής εμπλοκής στο μέλλον των ναυπηγείων μάλλον θα πρέπει να τα ξεχάσουμε. Η αναφορά στο θέμα αγγίζει το όριο της προσβολής. Από τα “μεγαλοϊδεατικά” σχέδια ενοποίησης του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας, πλέον μας… υπόσχονται ότι θα μας παρέχουν συμβουλές για να τα αναπτύξουμε!

Όσον αφορά τη ναυπήγηση πλοίων στην Ελλάδα, με τα ανωτέρω δεδομένα καθίσταται όνειρο θερινής νυκτός. Η πρώτη φρεγάτα MMSC θα ναυπηγηθεί στην Ιταλία στις εγκαταστάσεις της Fincantieri, αφήνοντας ανοικτό το τι θα γίνει με τις υπόλοιπες, αφού πέντε δισ. ευρώ για να μας δώσουν “συμβουλές”, είναι μάλλον αλμυρή τιμή! Κι εδώ εγείρεται το πρώτο σοβαρό ερώτημα: Για ποιον λόγο δεν επέλεξαν εξ αρχής ένα δοκιμασμένο σκαρί όπως οι ιταλικές FREMM, όπως κατ’ επανάληψη ανέφερε το Defence Point και να τοποθετήσουν αμερικανικά σε μεγάλο βαθμό όπλα;

Για ποιον λόγο επέμειναν στο με διαφορά τελευταίο αξιολογικά από επιχειρησιακής απόψεως προτεινόμενο πλοίο; Ή περισσεύει η αλαζονεία, θεωρώντας πως απευθύνονται σε αποικία, ή τελικά η Lockheed Martin μπορεί να θέλει, αλλά η νέα αμερικανική κυβέρνηση όχι. Οι υποψίες συσσωρεύονται το τελευταίο διάστημα, ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν παίζει ένα δυσμενές για τα ελληνικά συμφέροντα παιχνίδι με επίκεντρο την Τουρκία. Ναι, το κράτος-μαφία, όπως προκύπτει κάθε μέρα που περνά, με εμπλοκή ανώτατων αξιωματούχων σε κάθε πτυχή της δράσης του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και με “ζηλευτό” ρεκόρ στην καταπάτηση κάθε έννοιας κράτους δικαίου.

H “αναντικατάστατη Τουρκία”

Το κράτος ενός ψυχικά ασταθή και επικίνδυνου ισλαμιστή ηγέτη ο οποίος δεν δίστασε να βοηθήσει ακόμα και το Ισλαμικό Κράτος όταν έκρινε ότι εξυπηρετούνταν τα συμφέροντά του και υποδαύλισε την πρόσφατη ανάφλεξη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς για να τορπιλίσει την προσέγγιση του εβραϊκού κράτους με το Ισραήλ, που τον απέκλειε σταδιακά από την Ανατολική Μεσόγειο.

Όλα δείχνουν ότι η εμμονή της αμερικανικής γραφειοκρατίας με το αφήγημα της «αναντικατάστατης Τουρκίας» επανέρχεται με σφοδρότητα στο προσκήνιο. Και στο πλαίσιο της προσπάθειας εξυπηρέτησης του στόχου για επαναφορά της Τουρκίας στο “δυτικό μαντρί”, όλα τα υπόλοιπα έπονται. Δηλαδή και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Ο κίνδυνος είναι να επανέλθουμε ταχύτατα στην κλασική “συνταγή” των πιέσεων «να τα βρούμε».

Όμως, καθώς η Τουρκία ως γνωστόν δεν υποχωρεί αν δεν αρπάξει, οποιαδήποτε συμφωνία θα στηριχτεί όχι σε συμβιβασμό, αλλά σε ελληνικές υποχωρήσεις, οι οποίες στην πραγματικότητα θα αποτελέσουν παραίτηση από δικαιώματα που ισχύουν για όλες τις άλλες χώρες της υφηλίου. Θυμηθείτε τον τουρκικό παραλογισμό ότι τα νησιά δεν δικαιούνται τίποτα άλλο πέραν χωρικών υδάτων έξι ναυτικών μιλίων…

Παγίδα η αμερικανική πρόταση 

Οι ΗΠΑ του Μπάιντεν εκμεταλλεύθηκαν το χαμηλό ύψος της σύμβασης που δεν απαιτούσε έγκριση από το Κογκρέσο και έδωσαν εξαγωγική άδεια (απαιτείτο επειδή έχουν αμερικανικούς κινητήρες) για έξι τουρκικής κατασκευής επιθετικά ελικόπτερα T129 ATAK στις Φιλιππίνες. Λίγες μέρες αργότερα, “έσκασε” η είδηση της πώλησης των οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροχημάτων μάχης (UCAV) τύπου Bayraktar στην Πολωνία.

Προφανώς, εδώ η ερμηνεία είναι ότι με τη χορήγηση άδειας εξαγωγής, οι ΗΠΑ δημιουργούν τριβές στις σχέσεις της Άγκυρας με τη Μόσχα, καθώς η Πολωνία εξοπλίζεται για να αντιμετωπίσει τον ρωσικό κίνδυνο… Τούτων λεχθέντων, η προσβλητική αμερικανική πρόταση για τις φρεγάτες, δείχνει να εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της πολιτικής επαναπροσέγγισης της Τουρκίας!

Με την μη τήρηση των διακηρύξεων-υποσχέσεων περί εμπλοκής του κρατικού επενδυτικού κολοσσού DFC στην ελληνική ναυπηγική βιομηχανία, προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι παίρνει αποστάσεις από την Αθήνα, κατευνάζοντας το σύνδρομο καταδίωξης που κατατρύχει την Τουρκία το τελευταίο διάστημα, βλέποντας τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να έχουν “πιάσει στασίδι” στα πιο στρατηγικά σημεία του ελληνικού χώρου.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει κανείς να τονίσει τις σκανδαλιστικές ομοιότητες ανάμεσα στο Πλοίο Παρακτίων Επιχειρήσεων LCS (Littoral Combat Ship), στο οποίο είναι βασισμένες οι MMSC που προτείνουν στην Ελλάδα, με το τουρκικό “εθνικό πλοίο” MILGEM. Με τη διαφορά ότι οι Τούρκοι είχαν την πρόνοια να εγκαταστήσουν αποτελεσματικότερο σύστημα ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων με την υιοθέτηση σόναρ γάστρας…

Πως θα αντιδράσει η κυβέρνηση;

Η ελληνική πλευρά έχει εν ολίγοις να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα. Το φλερτ της κυβέρνησης Μπάιντεν με την Τουρκία δείχνει να κλιμακώνεται. Πρακτικά, αυτό είναι πιθανότατο να οδηγήσει σε αποθράσυνση της Τουρκίας, εξ ου και οι νέες αναφορές ότι με την ευκαιρία του θέρους, θα πραγματοποιήσουν εκ νέου έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας.

Η ελληνική κυβέρνηση, παρότι ξεκάθαρα προσανατολισμένη στην κατεύθυνση συνδιαλλαγής με την Τουρκία, αν θέλει να έχει τύχη στο σκηνικό που διαμορφώνεται θα πρέπει να κινητοποιηθεί άμεσα στο εξοπλιστικό και το διπλωματικό επίπεδο. Εάν δε στο επίκεντρο τεθούν οι ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού το “υπερπρόγραμμα” των πέντε(+) δισ. ευρώ θα πρέπει να σπάσει, ώστε να διεκδικηθεί αποτελεσματική υποστήριξη από περισσότερες των μία χωρών. Βασική προτεραιότητα είναι να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να προχωρήσει ταχύτατα ο εκσυγχρονισμός των τεσσάρων φρεγατών MEKO 200.

Διαβάστε την συνέχεια στο defencepoint.gr