Η θανάσιμη απειλή για την Τουρκία στο Αφρίν δεν είναι στρατιωτική

του Μιχαήλ Βασιλείου  – 

Η διεθνής ειδησεογραφία των τελευταίων ωρών κυριαρχείται από τη φερόμενη ως συμφωνία των Κούρδων της Συρίας με το καθεστώς Άσαντ, για την από κοινού αντιπαράθεση στην τουρκική εισβολή στη χώρα και το καντόνι Αφρίν, σύμφωνα με δηλώσεις υψηλόβαθμου Κούρδου αξιωματούχου στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters.

Η άφιξη των κυβερνητικών συριακών δυνάμεων αναμένεται τις επόμενες δύο ημέρες, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες. Εκ πρώτης όψεως, αυτό που προκύπτει από την είδηση είναι ότι οι τουρκικές ενέργειες σε βάρος της Συρίας, κατάφεραν να οδηγήσουν σε προσέγγιση δύο πλευρές οι οποίες έχουν πολύ διαφορετικά «θέλω» για τη Συρία της επόμενης ημέρας, μετά το κλείσιμο του αιματηρού πολυετούς «κεφαλαίου» του εμφυλίου.

Πιο σημαντικό θέμα όμως από αυτό, είναι όσα η συμφωνία αυτή συνεπάγεται για τη «μεγάλη εικόνα» της σύγκρουσης, καθότι θα μπορούσαν να γίνουν ορισμένες ενδιαφέρουσες, κατά τη γνώμη μας, παρατηρήσεις. Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η έλευση των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων στο Αφρίν αλλάζει εντελώς τα δεδομένα για την Τουρκία. Μέχρι στιγμής, αυτό που χρησιμοποιούσε διπλωματικά και επικοινωνιακά, ήταν ότι η επιχείρηση στο Αφρίν είναι «αντιτρομοκρατική». Οι ενέργειες των Κούρδων του YPG/PYD, τους οποίους η Τουρκία θεωρεί «θυγατρική» του PKK (εξ ου και τα περί αντιμετώπισης τρομοκρατών), έχουν στόχους που στρέφονται μακροπρόθεσμα κατά της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας (η πιο στρατιωτική – συμβατική ανάγνωση της κατάστασης).

Από τη στιγμή κατά την οποία στο Αφρίν αποκαθίσταται η τάξη, υπό την έννοια ότι αναλαμβάνουν τα ηνία οι στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας, άρα οι «τρομοκράτες» Κούρδοι εγκαταλείπουν εκ των πραγμάτων τα σχέδια που προκαλούσαν τον τουρκικό φόβο, όλα αλλάζουν.

Η επιχείρηση παύει να είναι «αντιτρομοκρατική» και μετονομάζεται αυτομάτως, εάν δεν διακοπεί, σε ξεκάθαρη εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους. Η δε διαφωνία της Τουρκίας και η επιθυμία ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ (κάποτε ήταν «στενοί φίλοι», όσο κάτι τέτοιο μπορεί να ορίζει διακρατικές σχέσεις όπου κυριαρχεί το συμφέρον), ουδόλως αλλάζει την ουσία, δηλαδή ότι η τουρκική επιχείρηση λαμβάνει πλέον τον χαρακτήρα εισβολής.

Αυτό έχει ενδιαφέρον και για έναν ακόμα λόγο. Στην προσπάθειά τους για να ισορροπήσουν τις προβληματικές τους σχέσεις με την Άγκυρα και να μην «αδειάσουν» τις μονομερείς πρωτοβουλίες της στο συριακό μέτωπο, τόσο η ηγεσία του ΝΑΤΟ όσο και αξιωματούχοι στα υψηλότερα κλιμάκια της αμερικανικής κυβέρνησης, συνεχώς διακήρυσσαν ότι αναγνωρίζουν τις νόμιμες – νομιμοποιημένες ανησυχίες της Τουρκίας.

Διαβάστε την συνέχεια στο defence-point.gr