Η ρωσική “διείσδυση” στην Ευρώπη και ο ρόλος της Ελλάδας και της Κύπρου: Τραμπ ή Πούτιν;
16/12/2018
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου –
Το τελευταίο διάστημα ακούμε συνέχεια, από επίσημα χείλη στην Αμερική, για την ανάγκη να τερματιστεί ο ενεργειακός εναγκαλισμός της Ευρώπης από τη Ρωσία, η οποία με τη βοήθεια της Τουρκίας, έχει περικυκλώσει την ευρωπαϊκή ήπειρο, την οποία -εάν δεν βρεθούν άλλοι τρόποι- θα εκβιάζει με το πάτημα ενός κουμπιού. Στη διάρκεια ενημερώσεων στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ακούσαμε πόσο σημαντική και καθοριστική είναι η στάση χωρών όπως το Ισραήλ, η Ελλάδα, η Κύπρος και άλλες χώρες της Μεσογείου για να υπάρξει η λεγόμενη «ενεργειακή διαφοροποίηση» (diversification) ως προς το είδος και τις πηγές (roots and sources).
Οι Αμερικανοί «τρέμουν» την ενεργειακή ισχύ της Ρωσίας, και δικαιολογημένα, διότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, όλα αυτά τα χρόνια, σχεδίασε σωστά τον τρόπο με τον οποίο θα κύκλωνε την Ευρώπη, εξαγοράζοντας ακόμα και πρώην πολιτικούς ηγέτες χωρών-μελών της Ε.Ε., οι οποίοι αν δεν κάνω λάθος εργάζονται και σήμερα για τα συμφέροντα της Ρωσίας. Η ενεργειακή διαφοροποίηση, μας είπαν, είναι εξαιρετικά σημαντική για το μέλλον αυτό καθ’ αυτό της Ευρώπης, και αν η Ελλάδα και η Κύπρος λάβουν τις σωστές αποφάσεις μπορούν να παίξουν κομβικό (pivotal) ρόλο για να διασφαλιστεί ότι η Ευρώπη, οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και η υπόλοιπη περιοχή δεν θα είναι όμηροι εχθρικών δυνάμεων, όπως υπογραμμίστηκε.
«Και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό», τονίστηκε με επιμονή από τις πηγές. «Έχουμε δει παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς, και ο καθένας μας μπορεί να παρατηρήσει πως συμπεριφέρεται η Ρωσία στο Κουρτς», σημείωσαν οι αξιωματούχοι που έκαναν τις ενημερώσεις. Ένας εκ των αξιωματούχων τόνισε χαρακτηριστικά: Ξέρουμε ακριβώς τι συμβαίνει (εννοεί σε διάφορα μέρη του κόσμου). Και δεν θέλουμε να συμβεί οπουδήποτε αλλού, πρέπει να σταματήσει. Και η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο σε αυτό». Όλα τα παραπάνω αφορούν τη Ρωσία, η οποία είναι στρατηγική σύμμαχος της Τουρκίας και του Ιράν.
Την Αθήνα και την Λευκωσία ενδιαφέρουν περισσότερο -και ορθά- τι κάνουν οι Τούρκοι εναντίον των ελληνικών και των κυπριακών συμφερόντων. Και όσο και να ενοχλούνται οι οπαδοί του «ξανθού γένους» και του Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτή τουλάχιστον τη στιγμή, η Μόσχα εξυπηρετεί πολλαπλώς την κατοχική δύναμη, και εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας. Πληροφορήθηκα από πηγή που εμπιστεύομαι ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας, είπε στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, όταν συναντήθηκαν στη Μόσχα, ότι για τον ίδιο προέχει η σχέση με την Τουρκία.
Η Ρωσία όχι αυτή που ξέραμε
Ο κ. Τσίπρας φέρεται να του είπε όσα έπρεπε να του πει, αλλά πήρε και το ξεκάθαρο μήνυμα: η σημερινή Ρωσία δεν είναι αυτή που ξέραμε, υπό την έννοια ότι υπήρχε μία παραδοσιακή σχέση που επηρέαζε τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες. Τώρα όλα περιστρέφονται γύρω από τα συμφέροντα της Ρωσίας και τίποτα άλλο. Οπότε ο καθένας, θα πρέπει να κάνει τα κουμάντα του. Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η Μόσχα σε τούτη τη φάση τουλάχιστον, του «έρωτα» του Βλ. Πούτιν με τον Ταγίπ Ερντογάν, θα επιλέξει την Τουρκία όσα και να του προσφέρουν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Αναστασιάδης.
Και ο λόγος για τον οποίο κρατεί ακόμα μία καλή στάση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, είναι επειδή η Ρωσία χρησιμοποιεί ακόμα την Κύπρο για οικονομικούς λόγους και διότι στο εκτελεστικό όργανο του ΟΗΕ πρέπει να βρίσκεται πάντα απέναντι της Αμερικής και των λοιπών «ιμπεριαλιστών». Αλλά τον Ιανουάριο θα έχουμε μία ξεκάθαρη εικόνα, όταν έρθουν στο προσκήνιο οι διαβουλεύσεις για την παραμονή της Ειρηνευτικής Δύναμης στην Κύπρο. Βεβαίως, και η Αμερική βλέπει πρώτα τα συμφέροντά της, και ακόμα και σήμερα αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η Τουρκία χάθηκε για τη Δύση και ότι είναι μία εχθρική δύναμη, η οποία κυριαρχείται από αντιαμερικανισμό.
Οι Αμερικανοί είναι όπως οι απατημένοι συζύγοι, που πληροφορούνται πάντα τελευταίοι ότι η σύζυγος έφυγε με τον …γείτονα. Την περασμένη Δευτέρα είχαμε, με άλλους δημοσιογράφους, μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με σημαντικό διπλωμάτη, ο οποίος εργάζεται με άλλους συναδέλφους του για να «επιδιορθώσουν» τους τουρκοαμερικανικές σχέσεις. Για αρκετή ώρα της συζήτησης θα έλεγα, πως ζούσε και πετούσε στα …σύννεφα. Αλλά ήταν ο ίδιος που ομολόγησε ότι στο σημείο που έχει οδηγήσει τα πράγματα ο κ. Ερντογάν, η «επιδιόρθωση» των σχέσεων για την οποία ομιλούσε, δεν είναι δυνατή.
Η υπόθεση των ρωσικών S-400 δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης, είπε. Πιστεύει ότι η εγκατάσταση τους στο ρωσικό έδαφος σημαίνει ρήξη των σχέσεων της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα. Δεν δεχόταν συζήτηση. Αλλά είπε και κάτι άλλο, που μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Ότι η Τουρκία απειλεί στη Συρία αμερικανικές ζωές. Δύο μέρες μετά από εκείνη τη συζήτηση το Πεντάγωνο εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση, στην οποία ανέφερε ακριβώς αυτό: ότι εάν η Τουρκία προχωρήσει σε στρατιωτική επίθεση στη Συρία, για να κυνηγήσει τους Κούρδους του YPG, κινδυνεύουν και Αμερικανοί. Όσοι γνωρίζουν τι εννοούν με αυτή τη φράση οι Αμερικανοί, καταλαβαίνουν και τι ακριβώς συμβαίνει στο παρασκήνιο. Οπότε εδώ είμαστε.
Τα γεγονότα τρέχουν
Και πλέον είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι τα γεγονότα τρέχουν πολύ πιο γρήγορα από τους Αμερικανούς γραφειοκράτες. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν τους χρειάζεται πια ή -αν θέλετε- νομίζει ότι δεν εξαρτάται από την Αμερική. Είναι το λάθος που κάνουν οι αλαζόνες και οι αυταρχικοί. Αλλά είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας αυτός, που θα τους αναγκάσει να τον «τιμωρήσουν» (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη το ίδιο μήνυμα στέλνει). Η Ελλάδα, και περισσότερο η Κύπρος, όπως την περίοδο πριν την τραγωδία του 1974, βρίσκονται στο μέσο του κυκλώνα, που προκαλεί η αντιπαράθεση της Ρωσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο.
Διότι δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία ότι το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή ήταν αποτέλεσμα του Ψυχρού Πολέμου. Και όσοι θα γελάσουν, θα τους θυμίσω ότι όσοι είχαμε την τύχη να διαβάσουμε τα έγγραφα του Χένρι Κίσιγκερ, είμαστε πεπεισμένοι ότι ο θλιβερός τότε υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής, πίστεψε στο ψυχροπολεμικό του μυαλό, πως ο Μακάριος έπαιζε το παιγνίδι της τότε Σοβιετικής Ένωσης.
Τον ερέθιζε και ο διεφθαρμένος τότε Σοβιετικός ομόλογός του, ο Αντρέι Γκρομίκο, με κουβέντες του στυλ ότι «ο Μακάριος είναι φίλος μας» -που δεν ήταν, για μία αλληλοεκμετάλλευση επρόκειτο- και ήρθε το γλυκό και έδεσε και η Κύπρος μοιράστηκε στα δύο με τη δύναμη των τουρκικών όπλων και υπό την κάλυψη της Αμερικής. Χρειάζεται περισσή προσοχή διότι όταν τσακώνονται οι ελέφαντες την πληρώνουν τα …μυρμήγκια.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ήταν απόλυτα ορθές οι πληροφορίες μου: Η ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης για τη ρατσιστική και φιλοτουρκική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, ήταν το «δώρο» του πρωθυπουργού της Ελλάδας στον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού. Η Ζωή Λάσκαρη σε εκείνη τη φοβερή ταινία ανάγκασε τον Φαίδων Γεωργίτση να κόψει το μουστάκι. Ο ηγέτης των Κυπρίων «κομμουνιστών», θα σου φορτώσει όλα τα λάθη του κυπριακού και του ελληνικού πολιτικού κόσμου φίλτατε Αλέξη. Διότι αυτό ψάχνου, ένα θύμα
