Ο Μακρόν τα παίζει όλα για όλα

**Γράφει ο Serge Halimi* –**

Ένας πρώην υπουργός Οικονομικών που υπηρέτησε μια σοσιαλιστική κυβέρνηση και ο οποίος αργότερα ίδρυσε ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα κατ’ εικόνα του, περιέγραψε τον τρόπο να δημιουργήσει μια κοινωνία της αγοράς:

«Μην προσπαθείτε να προχωρήσετε ένα βήμα κάθε φορά. Καθορίστε σαφώς τους στόχους σας και προχωρήστε προς τα πάνω με τεράστια άλματα. Διαφορετικά οι ομάδες συμφερόντων θα έχουν χρόνο να κινητοποιηθούν και να σας μεταφέρουν προς τα κάτω. Η ταχύτητα είναι απαραίτητη: είναι αδύνατο να πάμε πολύ γρήγορα. Ακόμη και με τη μέγιστη ταχύτητα, το συνολικό πρόγραμμα θα διαρκέσει μερικά χρόνια για να υλοποιηθεί. Μη σταματάτε μέχρι να ολοκληρώσετε το πρόγραμμα. Τα πυρά των αντιπάλων είναι πολύ λιγότερο ακριβή αν πρέπει να πυροβολούν σε έναν ταχέως κινούμενο στόχο. Πηγαίνετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε».

Αυτός δεν ήταν ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά ο Ρότζερ Ντάγκλας στη Νέα Ζηλανδία το Νοέμβριο του 1989, ο οποίος εξηγούσε την πρόσφατη νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση στη χώρα του. Σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος Μακρόν υιοθέτησε όλα τα κόλπα αυτής της στρατηγικής σοκ. Στην εθνική σιδηροδρομική εταιρεία(SNCF ), στις δημόσιες υπηρεσίες, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στην εργασιακή νομοθεσία, στη φορολόγηση του κεφαλαίου, στη μετανάστευση, στη δημόσια ραδιοτηλεόραση (που ο Μακρόν χαρακτήρισε “εθνική ντροπή”), παντού οι “μεταρρυθμίσεις” πηγαίνουν ολοταχώς με το πρόσχημα της επικείμενης καταστροφής ή του αυξανόμενου χρέους.

Μια έκθεση για τους σιδηρόδρομους της Γαλλίας, την οποία ανέθεσε ο Μακρόν σε έναν ομοϊδεάτη εμπειρογνώμονα, τον Jean-Cyril Spinetta, αναβίωσε τον μέχρι σήμερα ανεκπλήρωτο νεοφιλελεύθερο κατάλογο επιθυμιών: τερματισμό του προνομιακού καθεστώτος των σιδηροδρομικών εργαζομένων και την διακοπή ζημιογόνων γραμμών. Πέντε ημέρες μετά τη δημοσίευσή της, η κυβέρνηση ξεκίνησε «διαπραγματεύσεις» σε μια προσπάθεια να συγκαλύψει τη δικτατορία που θέλησε να επιβάλει στα συνδικάτα.

Τα fake news του Μακρόν

Απαιτείται επειγόντως να επωφεληθεί από το κλίμα του πολιτικού κατευνασμού, τις διαιρέσεις μεταξύ των συνδικάτων και την απογοήτευση των επιβατών από τις καθυστερήσεις, τα ατυχήματα, την ερειπωμένη διαδρομή και τις υψηλές τιμές των εισιτηρίων. Αυτός είναι ο «επείγων χαρακτήρας της δράσης» που ισχυρίζεται ο υπουργός Μεταφορών. Όπως τόνισε ο Ρότζερ Ντάγκλας, όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία, «είναι αδύνατο να πάμε πολύ γρήγορα».

Η γαλλική κυβέρνηση υπολογίζει επίσης στα ΜΜΕ για να παράγει ψευδείς ειδήσεις και να βρει πιασάρικες φράσεις που θα βοηθήσουν τα σχέδιά της. Η ιδέα (που διαδόθηκε γρήγορα) ότι “ο σιδηρόδρομος κοστίζει σε κάθε Γάλλο πολίτη € 1.000, ακόμη και αν δεν τον χρησιμοποιεί” μοιάζει πολύ με τον περίφημο ισχυρισμό ότι “κάθε Γάλλος θα πρέπει να πληρώσει 735 ευρώ για να εξαλείψει το χρέος της Ελλάδας“. Ο ισχυρισμός αυτός το 2015 βοήθησε την ΕΕ να εδραιώσει τον οικονομικό στραγγαλισμό της Ελλάδας.

Μερικές φορές η αλήθεια αναδύεται, αλλά είναι πολύ αργά. Ορισμένες μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις δικαιολογήθηκαν από το γεγονός ότι το μέσο προσδόκιμο ζωής αυξάνεται. Ωστόσο, σύμφωνα με μια πρόσφατη κυβερνητική μελέτη “για όσους γεννήθηκαν το 1951 ή αργότερα” δηλαδή το 80% του πληθυσμού της Γαλλίας, “το μέσο προσδόκιμο όριο ζωής μετά την συνταξιοδότηση προβλέπεται να πέσει λίγο συγκριτικά με όσους γεννήθηκαν το 1950”. Η μέση ηλικία συνταξιοδότησης έχει αυξηθεί κατά ένα χρόνο και 4 μήνες από το 2010. Η τάση αύξησης του χρόνου που αφιερώνεται στη συνταξιοδότηση μόλις αντιστράφηκε. Δεν έχουμε ακούσει πολλά για αυτό. Και ο Μακρόν δεν πρόκειται να μας προειδοποιήσει ότι απαιτείται επείγουσα δράση σε αυτό το μέτωπο.