Οι ΗΠΑ σε πόλεμο δια αντιπροσώπου με την Τουρκία

του Daniel McAdams  – 

Δεν έχω παρατηρήσει την εντελώς ακατανόητη – ίσως παρανοϊκή- πολιτικής μας στη Μέση Ανατολή να είναι σαφέστερη σε σχέση με τις συγκλονιστικές εξελίξεις στη Συρία αυτής της εβδομάδας. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson και ο υπουργός Άμυνας James Mattis, ανακοίνωσαν ότι οι ΗΠΑ θα διοικήσουν και θα χρηματοδοτήσουν μια καλά εξοπλισμένη πολιτοφυλακή 30.000 ανδρών, που σκοπό θα έχει να ελέγξει τμήματα της συριακής επικράτειας λαμβάνοντας μαζικές αποστολές αμερικανικών όπλων.

Συνεπώς, η Τουρκία, σοκαρισμένη και απειλούμενη από τις ανακοινώσεις αυτές εξαπέλυσε μια μαζική στρατιωτική επίθεση στο έδαφος της Συρίας εναντίον των Κούρδων, που υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ, στην περιοχή Αφρίν.

Φαίνεται σχεδόν σαν ένα κακό όνειρο: οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε έναν πόλεμο μέσω “αντιπροσώπου” (by proxy) κατά του ίδιου τους συμμάχου στο ΝΑΤΟ, της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή οι δύο πλευρές πραγματοποιούν στρατιωτικές επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας την ίδια αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ. Ενώ οι Τούρκοι απογειώνονται από το Incirlik για να σκοτώσουν βομβαρδίζοντας Κούρδους στη Συρία, τα αμερικανικά αεριωθούμενα αεροσκάφη απογειώνονται από την ίδια βάση για να παράσχουν όπλα και αεροπορική υποστήριξη στους Κούρδους.

Οι ΗΠΑ έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν παίρνουν στα σοβαρά τις κινήσεις των Τούρκων απέναντι στους Κούρδους στο Αφρίν, υποδηλώνοντας ότι οι δεν ασχολούνται με αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα. Ωστόσο, δύσκολα καταλαβαίνει κανείς ποια είναι η διαφορά καθώς και οι δύο ομάδες Afrin και Manbij / Rojava προέρχονται από τις “Μονάδες Προστασίας του Λαού” (YPG). Επίσης ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έχει ήδη πει ότι οι Κούρδοι Manbij / Rojava πρέπει να νιώσουν την οργή του δεύτερου μεγαλύτερου στρατού του ΝΑΤΟ, που είναι εξοπλισμένος μέχρι τα δόντια, σε μεγάλο βαθμό με αμερικανικά όπλα.

Άραγε η Ουάσινγκτον θα κάτσει να παρακολουθεί αμέτοχη το δημιούργημά της, τον κουρδικό στρατό στη Συρία, να αφανίζεται από το νατοϊκό της σύμμαχο, την Τουρκία; Όπως ανέφερε ο υπουργός Tillerson σε ομιλία του στο Ινστιτούτο Hoover του Πανεπιστημίου του Stanford την περασμένη εβδομάδα, αυτή η αμερικανική “εξουσιοδοτούμενη” δύναμη έπρεπε να είναι το πρώτο βήμα για μια διττή πολιτική ανατροπής της κυβέρνησης Assad και εκδίωξη οποιωνδήποτε ιρανικών στρατιωτικών δυνάμεων που παραμένουν στη Συρία.

Οι Ιρανοί διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην εξαφάνιση του ISIS από τη Συρία, αλλά η αμερικανική πολιτική στη Συρία φαίνεται να υπηρετεί ολοένα και περισσότερο τους συμμάχους της, την Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ οι οποίοι θέλουν να ανατρέψουν το καθεστώς στο Ιράν.

Πικρές αλήθειες

Ο πρώην αξιωματούχος της CIA, Paul Pillar, σχολίασε στο National Interest  σχετικά με την πρόσφατα δηλωμένη πολιτική στη Συρία του Tillerson, ιδιαίτερα για το Ισραήλ που φαίνεται να είναι το βασικότερο κίνητρο για τις πολιτικές αποφάσεις των ΗΠΑ μετά το ISIS:

Ο Τίλερσον είπε: «Το Ιράν επιδιώκει κυριαρχία στη Μέση Ανατολή και την καταστροφή του συμμάχου μας, του Ισραήλ. Η Συρία, ως ένα ασταθές κράτος που συνορεύει με το Ισραήλ, παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία που το Ιράν είναι πάρα πολύ πρόθυμο να εκμεταλλευτεί ». Φυσικά, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν υπογράψει κάποια συνθήκη αμοιβαίας βοήθειας. Ούτε ο Tillerson πρότεινε τίποτα για απόσυρση των ΗΠΑ από την περιοχή, κάνοντας έτσι την «δουλειά» του Ισραήλ στη Συρία. Δεν ανέφερε επίσης ότι το Ισραήλ έχει τον ισχυρότερο στρατό στη Μέση Ανατολή και ότι οποιαδήποτε σκέψη του Ιράν να επιδιώξει να καταστρέψει το Ισραήλ ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Ο Pillar επισημάνει δικαίως κάποια σκληρά σημεία. Λαμβάνει η κυβέρνηση Τραμπ σοβαρά υπόψη, τα αμερικανική συμφέροντα, στην προσπάθειά της να ευχαριστήσει την ισραηλινή κυβέρνηση με την οποία είναι τόσο στενά δεμένη;

Οι ΗΠΑ “πούλησαν” τους Κούρδους;

Μια άλλη ερώτηση είναι τι πρόκειται να κάνουν οι Κούρδοι Manbij / Rojava, βλέποντας ότι ΗΠΑ κάθονται άπραγες, καθώς οι Κούρδοι στην Αφρίν εξοντώνονται από την Τουρκία; Θα κρατήσουν τις θέσεις τους εναντίον ενός τρομερού τουρκικού στρατού ή θα επανεξετάσουν την προσφορά του Άσαντ;  Ο τελευταίος τους πρότεινε να τους προστατέψει, σε αντάλλαγμα να επιτρέψουν στις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις να επιστρέψουν στην περιοχή ώστε να εξασφαλίσουν την προστασία των συνόρων της Συρίας.

Αυτό ακριβώς είναι που υποψιάζεται ότι θα συμβεί ο ιστότοπος Sic Semper Tyrannis του σχολιαστή και στρατηγικού αναλυτή Pat Lang: Αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα της επίγειας τουρκικής επίθεσης, οι υπόλοιποι Κούρδοι θα δουν ότι έχουν «πουληθεί» από την Ουάσινγκτον και θα αναζητήσουν προστασία στη Ρωσία. Θα γίνει συμφωνία για να δοθεί λίγο περισσότερη τοπική αυτονομία σε αντάλλαγμα για τον έλεγχο από την συριακή κυβέρνηση και τερματισμό στους τουρκικούς βομβαρδισμούς.

Ο Tillerson δήλωσε ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στη Συρία δεν θα πάνε πουθενά μέχρι να ανατραπεί ο Ασαντ, να φύγει ο ISIS και να αντιμετωπιστεί η ιρανική επιρροή. Αλλά μήπως τα γεγονότα, κυρίως οι τουρκικές κινήσεις εναντίον της τελευταίας ομάδας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ, τους Κούρδους, αφήσουν τις ΗΠΑ εκτεθειμένες και δίχως συμμάχους στην ανατολική Συρία;

Η Γαλλία κάλεσε τη Δευτέρα σε έκτακτη συνεδρίαση το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να αντιμετωπίσει την τουρκική εισβολή στην συριακή επικράτεια, αλλά το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν κατόρθωσε να καταδικάσει τις τουρκικές στρατιωτικές κινήσεις στη Συρία, επειδή θα έπρεπε επίσης να καταδικάσει την παρόμοια παράνομη εισβολή των ΗΠΑ στη Συρία.

Αυτό μας φέρνει πίσω στην αρχή, όπου εξετάσαμε την παραφροσύνη της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Αντιμέτωποι με το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εισέβαλαν στη Συρία, παραβίασαν την κυριαρχία της και επιδιώκουν ενεργά να ανατρέψουν την κυβέρνησή της ο υπουργός Άμυνας James Mattis στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου επέδειξε μια εγκάρδια βαρυσήμαντη δόση υποκρισίας. Κατακρίνοντας τη ρωσική και κινεζική εξωτερική πολιτική, ο Mattis εξήγησε γιατί η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι πολύ ανώτερη:

“Νομίζω ότι αυτό που αναζητούμε είναι ένας κόσμος όπου επιλύουμε τα προβλήματα και δεν προσβάλλουμε την εμπιστοσύνη. Δεν στρατιωτικοποιούμε χαρακτηριστικά στη μέση των διεθνών υδάτων. Δεν εισβάλουμε σε άλλες χώρες, στην περίπτωση της Ρωσίας – στη Γεωργία, και την Ουκρανία. Ότι διευθετούμε τα πράγματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ξέρετε, αυτού του είδους τα πράγματα. Και αυτό πιστεύω συμβαίνει από την άποψη ότι είμαστε μεγάλη και ανταγωνιστική δύναμη. Ένα σημείο που θέλω να θίξω είναι ότι σεβόμαστε αυτά τα κράτη ως κυρίαρχα που έχουν κυρίαρχη φωνή και κυρίαρχες αποφάσεις και δεν πιστεύουμε ότι κάποιος άλλος θα πρέπει να έχει δικαίωμα αρνησικυρίας όσον αφορά τις οικονομικές, διπλωματικές ή αποφάσεις ασφαλείας τους”.

Και ύστερα η Ουάσινγκτον αναρωτιέται γιατί ο υπόλοιπος κόσμος δυσκολεύεται να την πάρει στα σοβαρά.

---

Πηγή: Ron Paul Iinstitute