Οι Μεγάλες Δυνάμεις ξέρουν τι φρεγάτες δίνουν, η Ελλάδα ξέρει τι θέλει;

Του Προέδρου του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας / ΙΑΑΑ – ISDA Περικλή Ν. Ζορζοβίλη

Τα τελευταία 15 χρόνια, τόσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι (πολιτικές ηγεσίες – προσωπικό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων) με την εθνική άμυνα, όσο και το ευρύ κοινό (οι φορολογούμενοι που πάντα καλούνται να καταβάλλουν το κόστος), είμαστε μάρτυρες μίας προσπάθειας ανανέωσης και αναβάθμισης των μειζόνων μονάδων επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού.

Είναι αυτονόητο ότι η χρεοκοπία της χώρας, που επισημοποιήθηκε το 2010, υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στη μη-εξέλιξη του ζητήματος καθώς οι αμυντικές δαπάνες υπέστησαν, κατά την τελευταία δεκαετία, σημαντικότατη μείωση (περί το 40%). Φυσικά, η ολομέτωπη τουρκική επίθεση κατά της ακεραιότητας της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων της που άρχισε τον Μάρτιο του 2020 στην ελληνοτουρκική μεθόριο στον Έβρο και πλέον έχει επεκταθεί σε όλο το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και εξελίσσεται με αμείωτη ένταση, κατέστησε την προαναφερθείσα προσπάθεια αγωνιώδη.

Όμως για μία πλειάδα λόγων (παρακάτω αναφέρονται οι δύο πιο σημαντικοί), η αγωνία δεν δικαιολογεί τις ανορθόδοξες πρακτικές που ακολούθησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δυστυχώς συνεχίζει και η σημερινή. Καταρχάς, η αγωνία δεν πρόκειται να θεραπεύσει την επί μία δεκαπενταετία σχεδόν ολοκληρωτική αναστολή των εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η ανάλυση και κριτική για τους λόγους που την επέβαλλαν (ακόμη και εάν είναι προφανείς, όπως η χρεοκοπία της χώρας), είναι πλέον μικρής σημασίας, καθώς έχει δημιουργηθεί ένα τετελεσμένο που εκ των πραγμάτων αποτελεί τη βάση για τους όποιους σχεδιασμούς. Δεύτερον, γιατί ακόμη και στην περίπτωση που η διαδικασία υλοποιηθεί με αστραπιαία ταχύτητα, η παράδοση των νέων φρεγατών θα λάβει χώρα μετά την παρέλευση αρκετών ετών, η δε επιχειρησιακή αξιοποίηση τους θα απαιτήσει ακόμη περισσότερο χρόνο.

“Παράθυρο τρωτότητας” από την οικονομική κρίση

Κατά συνέπεια, το “παράθυρο τρωτότητας” που δημιούργησε η οικονομική κρίση και η όποια απραξία διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί στον παρόντα χρόνο και το άμεσο μέλλον. Τα τελευταία δύο χρόνια είμαστε μάρτυρες μίας φαρσοκωμωδίας όπου η προμήθεια συγκεκριμένου τύπου μειζόνων μονάδων επιφανείας παρουσιάζεται αρχικά ως δρομολογημένη, στη συνέχεια αιφνιδίως αλλάζει ο τύπος και η προμήθεια δρομολογείται εκ νέου μέχρις ότου εμφανιστεί μία νέα υποψηφιότητα.

Το 2018, μετά περίπου 10 χρόνια διακοπής λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ διεξάγονταν διακρατικές συνομιλίες (προμήθεια ή χρηματοδοτική μίσθωση – leasing) με τη Γαλλία για τις φρεγάτες FREMM, αιφνιδίως εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι φρεγάτες τύπου Belh@rra για τις οποίες η παρούσα κυβέρνηση υπέγραψε τον Οκτώβριο του 2019, επιστολή πρόθεσης (Letter of Intent) για την προμήθεια τους.

Όμως τους τελευταίους μήνες, και ιδιαίτερα μετά την πρωθυπουργική ανακοίνωση για την προμήθεια των μαχητικών Dassault Rafale από τη Γαλλία μέσω διακρατικής συμφωνίας, οι Belh@rra εμφανίζονται να υποκαταστάθηκαν από την αμερικανικής προέλευσης (Lockheed Martin) σχεδίαση MMSC (Multi-Mission Surface Combatant).

Σε κάθε περίπτωση, την αντίστοιχη χρονική περίοδο, ο προτιμητέος τύπος παρουσιάζεται στο ευρύ κοινό, ως το απόλυτο υπερόπλο, ως ο νέος “ΑΒΕΡΩΦ”, που θα επιβάλλει την ελληνική ναυτική κυριαρχία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για τη συστηματική καλλιέργεια ενός επικίνδυνου μύθου, καθώς στον σημερινό χώρο μάχης το επιχειρησιακό αποτέλεσμα δεν επιφέρεται από ένα μεμονωμένο οπλικό σύστημα ακόμη και εάν είναι υψηλών δυνατοτήτων.

Τι έχει δει το φως της δημοσιότητας

Ο φορολογούμενος πληροφορείται από τα μέσα ενημέρωσης (αφού οι επίσημες σχετικές ανακοινώσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες), υποψηφιότητες, κόστος και όλη την επιχειρηματολογία (επιχειρησιακή – τεχνική, πολιτική, γεωπολιτική) που υποστηρίζει την προμήθεια του κάθε τύπου. Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας:

• Δύο φρεγάτες τύπου Belh@rra είχαν προσφερθεί αρχικά στη τιμή των 3,9 δις ευρώ (3,2 το κόστος των πλοίων και 680 εκατ. ευρώ το κόστος χρηματοδότησης), συμπεριλαμβανομένων όπλων, συστημάτων μάχης και εν συνεχεία υποστήριξης.
• Τέσσερα MMSC προσφέρονται σε τιμή περί τα 4 δις ευρώ (τιμή πλατφόρμας περί τα 550 εκατ. ευρώ), συμπεριλαμβανομένων όπλων, συστημάτων μάχης και εν συνεχεία υποστήριξης.
• Η δυναμική εμφάνιση της υποψηφιότητας του MMSC ώθησε τη γαλλική πλευρά στην υποβολή νέας πρότασης για τέσσερις φρεγάτες τύπου Belh@rra στην τιμή των 4 δις ευρώ
• Οι γερμανικής προέλευσης φρεγάτες τύπου MEKO A-200 προσφέρονται στην τιμή των 500 – 550 ευρώ ανά μονάδα
• Οι βρετανικής προέλευσης φρεγάτες Type 31 προσφέρονται στην τιμή των 500 – 550 εκατ. ευρώ ανά μονάδα. Σημειώνεται ότι ο επανειλημμένα διακηρυγμένος στόχος του υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας είναι το κόστος της Type 31 να μην υπερβεί τα 250 εκατ. λίρες (279 εκατ. ευρώ) στο οποίο θα πρέπει να προστεθεί και του κόστος του εξοπλισμού που θα προμηθευτεί απευθείας η κυβέρνηση (GFE: Government Furnished Equipment).

Κρίσιμα ερωτήματα για τις φρεγάτες

Θα πρέπει να επισημανθεί εδώ ότι οι ανωτέρω τιμές είναι εκ των πραγμάτων ενδεικτικές καθώς το οπλικό σύστημα (όπλα, αισθητήρες, σύστημα διαχείρισης μάχης, κλπ.) αποτελεί βαρύνουσας σημασίας παράμετρο στη διαμόρφωση του τελικού κόστους. Με την προϋπόθεση ότι τα προαναφερθέντα ανταποκρίνονται σε κάποιο βαθμό στα πραγματικά δεδομένα, μπορούμε να παρατηρήσουμε αλλά και να ρωτήσουμε τα εξής:

• Ποια είναι η αντίδραση των πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων που διαπραγματευόταν (ή συνεχίζουν να το κάνουν) τις φρεγάτες τύπου Belh@rra στη δραστική μεταβολή της γαλλικής τιμολογιακής πολιτικής; Τι είδους συμπεράσματα εξαγάγουν;
• Έχουν πλέον κατανοήσει την αξιωματική αλήθεια ότι μόνο ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον αγοραστή;
• Σε ποιο γενικό διαδικαστικό πλαίσιο εντάσσεται η υποβολή των προαναφερθεισών προσφορών; Για παράδειγμα, οι προσφορές απαντούν σε αίτηση για πληροφορίες (RFI: Request For Information) ή σε αίτηση για προσφορές (RFP: Request For Proposals); Εάν ναι, πότε ξεκίνησε επίσημα η διαδικασία;
• Ποιο είναι το «μέτρο» σύγκρισης και αξιολόγησης των προσφορών; Με άλλα λόγια, ποιες είναι οι επιχειρησιακές προτεραιότητες του Πολεμικού Ναυτικού και στη βάση ποιων επιχειρησιακών και τεχνικών προδιαγραφών υπηρετούνται; Πώς γίνεται η αξιολόγηση των προσφορών που έχουν υποβληθεί; Με ποιες επιχειρησιακές και τεχνικές προδιαγραφές;

Δυστυχώς τα όσα έχουν προηγηθεί δείχνουν ότι οι προβλεπόμενες από τον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό διαδικασίες συστηματικά δεν ακολουθούνται. Αντίθετα, φαίνεται ότι λαμβάνεται μία απόφαση σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο και στη συνέχεια οι διαδικασίες προσαρμόζονται ώστε να “νομιμοποιηθεί” στο νομικό – διαδικαστικό πλαίσιο που καθορίζει τις προμήθειες αμυντικού υλικού.

Διαβάστε την συνέχεια στο defencepoint.gr