Ολλανδικό εμπόδιο στο σχέδιο Μακρόν

Γράφει ο F. William Engdahl –

Μια προβλέψιμη διαδικασία αποσύνθεσης σε ολόκληρη την ΕΕ βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτή την περίοδο έχει κερδίσει δυναμική όχι μόνο από τις εκλογές στην Ιταλία, όπου περισσότερα από τα δύο τρίτα ψήφισαν κατά των ανοιχτών συνοριακών πολιτικών για τους πρόσφυγες που προωθήθηκαν από τις Βρυξέλλες. Η ίδια δυναμική δεν σημειώνεται μόνο στην Αυστρία ή τα ανατολικά κράτη όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία.

Ο γαλλο-γερμανικός άξονας αντιμετωπίζει τώρα και νέα αντίσταση από την Ολλανδία και μια ομάδα βόρειων χωρών της ΕΕ. Το ζήτημα ουσιαστικά αφορά τα έθνη που προτάσσουν την ιερότητα της εθνικής κυριαρχίας έναντι εκείνων που θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα και να δημιουργήσουν κάποια μορφή υπερκράτους της ΕΕ από την κορυφή ως τα νύχια, που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται “ολοένα στενότερη ένωση.” Η σύγκρουση θα καθορίσει τη μελλοντική βιωσιμότητα ολόκληρου του ευρωπαϊκού project. Το Brexit ήταν μόνο η πρώτη ρωγμή στο οικοδόμημα της ΕΕ.

Κυρίαρχα έθνη

Κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στο Βερολίνο στις 3 Μαρτίου, ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε, τάχθηκε απρόβλεπτα κατά της πρόσφατης τάσης που δρομολόγησε η Γερμανία, η Γαλλία και άλλα κράτη της ΕΕ: Να δημιουργήσουν δηλαδή ένα κεντρικό υπερεθνικό κράτος εκ των άνω, προς την κατεύθυνση των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Ο ίδιος είπε στον Τύπο, “υπήρξε αυτό το αφήγημα ότι υπάρχει αυτό το αναπόφευκτο της στενότερης συνεργασίας σε ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος. Αυτή η φρικτή ρητορική σχετικά με την ‘ολοένα στενότερη Ένωση’ δεν μου αρέσει. Τα τελευταία 20 ή 30 χρόνια αυτό έχει περάσει από την ολοένα στενότερη ένωση των λαών της ΕΕ που εργάζονται μαζί σε συλλογικά ζητήματα που τα κράτη μέλη δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν μόνα τους, στο να γίνει αναπόφευκτος αυτοσκοπός».

Στη συνέχεια ο Ρούτε αναφέρθηκε στην κυριαρχία των κρατών λέγοντας ότι “δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για κυρίαρχα έθνη. Αυτό δεν είναι ένα κίνημα που χρειάζεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Έχει μετατραπεί από μια συλλογική προσπάθεια των εθνών σε ένα στόχο από μόνο του. Είναι εντελώς λάθος!“.

Το άνοιγμα του βορρά-νότου ανοίγει

Εκτός από την αυξανόμενη διαίρεση Ανατολής-Δύσης στην ΕΕ μεταξύ Πολωνίας, Ουγγαρίας και άλλων έναντι του Βερολίνου και του Παρισιού, υπάρχει ένα ξεκάθαρο χάσμα Βορρά-Νότου. Ο Ρούτε πέταξε το “γάντι” στο Βερολίνο τρεις ημέρες μετά από μια συνάντηση οκτώ υπουργών Οικονομικών των βόρειων κρατών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ολλανδίας που έλαβε μέρος στις 6 Μαρτίου. Σε αυτή εξέδωσαν μια κοινή δήλωση που στρέφεται κατά του γαλλο-γερμανικού σχεδίου Μακρόν που επιδιώκει να δημιουργήσει πιο συγκεντρωτικό έλεγχο των Βρυξελλών ξεκινώντας από έναν ενιαίο υπουργό οικονομικών της ΕΕ.

Οι υπουργοί οικονομικών της Ολλανδίας, της Δανίας, της Εσθονίας, της Φινλανδίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Σουηδίας εξέδωσαν τη δήλωσή τους από τη Ντε-Χάαγκ όπου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση.

Ο Μακρόν με την προφανή υποστήριξη του νέου γερμανικού συνασπισμού, ενώθηκε με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ για να ζητήσει έναν κοινό προϋπολογισμό της Ευρωζώνης και έναν κοινό, Ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών ως το πρώτο βήμα προς μια κεντρική δημοσιονομική ένωση, με έδρα τις Βρυξέλλες. Ο Μακρόν προτείνει ουσιαστικά μια τελική δημοσιονομική ένωση της ΕΕ, με κοινούς φόρους και δαπάνες σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα πιο συγκεντρωτική από ότι σήμερα, κάτι που θα οδηγήσει τα κυρίαρχα έθνη να χάσουν σε μεγάλο βαθμό την φορολογική τους κυριαρχία.

Το σχέδιο του Μακρόν είναι μια διακριτική απόκρυψη της προσπάθειας δημιουργίας μιας φορολογικής ένωσης της ΕΕ, στην οποία οι Γερμανοί φορολογούμενοι, καθώς και η Ολλανδία και άλλα συντηρητικά μέλη της ΕΕ, θα βοηθήσουν ουσιαστικά τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Ιταλίας, όπου οι γαλλικές τράπεζες είναι περισσότερο εκτεθειμένες. Ο Μακρόν αποκάλυψε το σχέδιό του το Σεπτέμβριο του 2017, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στην Γερμανία. Την προώθησε ως ένα δρόμο προς μια “κυρίαρχη (sic), ενωμένη και δημοκρατική Ευρώπη“, κάτι που σίγουρα δεν είναι.

O Σόρος στο παρασκήνιο

Η ώθηση για μια ΕΕ που διοικείται από Βρυξέλλες, με την κεντρική εξουσία να εκδίδει “ευρωομόλογα” για ολόκληρη την Ευρωζώνη, υπήρξε ένα από τα κορυφαία ζητήματα για τον κερδοσκόπο Αμερικανό δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος. Εάν συμβεί αυτό, θα μετατρέψει την ΕΕ σε έναν τεράστιο οικονομικό στόχο για τους νομισματικούς κερδοσκόπους και θα καταστήσει τη Γερμανία και άλλα κράτη που υιοθετούν συνετή δημοσιονομική πολιτική πληρωτές για ασθενέστερα κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιταλία ή η Ισπανία στην επόμενη οικονομική κρίση. Μια τέτοια κρίση φαίνεται να έρχεται σύντομα καθώς δεν έχει γίνει τίποτα το ουσιαστικό από τις κυβερνήσεις της ΕΕ από την κρίση του 2008 για τη μείωση του συστημικού κινδύνου.

Η πολιτική μηδενικού επιτοκίου της ΕΚΤ έχει διατηρήσει τη φούσκα του χρέους φουσκωμένη σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Από τότε που η ΕΚΤ εισήγαγε το πρωτοφανές πρόγραμμά της για την αγορά κρατικού χρέους της Ευρωζώνης το 2015, η ίδια η ΕΚΤ αγόρασε στα τέλη του 2017 χρεόγραφα αξίας 2,3 δισ. ευρώ. Όλοι συμφωνούν ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο. Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνουμε.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, στις 14 Νοεμβρίου του 2017, ο Σόρος ζήτησε απόρρητη συνάντηση με τον Benoît Coeuré, ένα μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΚΤ. Σύμφωνα με το ημερολόγιο του Coeure που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2018, συζήτησαν για την «εμβάθυνση της Ερωζώνης». Η εκπρόσωπος της ΕΚΤ δήλωσε στο Reuters ότι στη συνάντηση, στην οποία παρευρέθηκε επίσης εκπρόσωπος του hedge fund του Σόρος και άλλος ένας υπάλληλος της ΕΚΤ, συζητήθηκε η περίπτωση ενός κοινού προϋπολογισμού και η δημιουργία Δημοσιονομικής Ένωσης.

Ο κίνδυνος των hedge funds

Η απροσδόκητη απόφαση της Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ να αναβαθμίσει τον Χριστιανοδημοκράτη συντηρητικό πρώην υπουργό Οικονομικών του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έγινε ώστε να ορίσει έναν νέο Γερμανό υπουργό οικονομικών πιο ανοιχτό στις ιδέες του Μακρόν, κάτι στο οποίο ο Σόιμπλε αντιτάχθηκε. Με την απομάκρυσή του, η αντίσταση αποδυναμώνεται σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία μιας de facto “Ευρωζώνης μεταφοράς κεφαλαίων” στην οποία οι βόρειες χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης κυρίως της Γερμανίας, θα υποστούν μεταφορές φόρων προς προς τα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης του νότου. Οι τελικοί νικητές σε ένα τέτοιο σχέδιο θα είναι οι γαλλικές τράπεζες.

Καθώς τελικά ανακοινώθηκε ο νέος Γερμανικός “Μεγάλος Συνασπισμός”, η Μέρκελ και ο Μακρόν αποφάσισαν να αναβάλουν τις πιέσεις τους για τις μεταρρυθμίσεις στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για να προετοιμαστεί η νέα γερμανική κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, πιθανότατα θα επαναληφθεί με πλήρη μανία τον Μάιο.

Σύμφωνα με μια έκθεση στο διαδικτυακό ιστοχώρο ειδήσεων Politico των ΗΠΑ, ο αντιπρόεδρος της ΕΕ κ. Ντομπρόβσκις αποκάλυψε τα σχέδια του να προτείνει τη δημιουργία των λεγόμενων «Ευρωπαϊκών Ασφαλών Ομολόγων» (ESB) ή (SBBS στη Σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Το χρέος κρατικών ομολόγων των διαφόρων κρατών της ΕΕ θα “συσσωρευτεί” σε νέους τίτλους και θα πωληθεί. Όπως επισήμανε ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Standard and Poors, «τα ευρωπαϊκά ασφαλή ομόλογα (ESBies) έχουν προταθεί ως ένα εργαλείο για την αύξηση ευρω-τίτλων με άριστη αξιολόγηση (ΑΑΑ) και τη μείωση των συστημικών κινδύνων από τις μεγάλες μετοχές των τραπεζών που έχουν εκδοθεί από τις αντίστοιχες κυρίαρχες κυβερνήσεις τους».

Στην πραγματικότητα είναι πιθανόν να συμβεί το αντίθετο. Τα γερμανικά ομόλογα ΑΑΑ θα πρέπει να “συνδυαστούν” με ομόλογα κρατών υψηλότερου κινδύνου, όπως της Ιταλίας ή της Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να πωληθεί το επικίνδυνο ελληνικό χρέος.

Όπως αποκάλυψε η κρίση τίτλων προερχόμενων από τιτλοποίηση στις ΗΠΑ το 2007-2008, αυτά τα σχήματα ένωσης του επικίνδυνου με το ασφαλές χρέος, όπως της Γερμανίας, αντιστρέφονται άσχημα όταν ξεσπάσει μια πραγματική συστημική κρίση. Όπως προειδοποίησε ο Ολλανδός πρωθυπουργός Ρούτε, πρέπει να δοθεί προσοχή τόσο στα αμερικανικά hedge funds που φέρουν μεγάλα δώρα όσο και στις πονηρές προσπάθειες περαιτέρω αποσάθρωσης της δημοσιονομικής – και όχι μόνο- κυριαρχίας της ΕΕ μόνο και μόνο για να σταθεροποιηθούν οι η εκ των πραγμάτων χρεωρεοκοπημένες γαλλικές Τράπεζες στην Ευρωζώνη.

*Ο F. William Engdahl είναι συγγραφέας και σύμβουλος στρατηγικού κινδύνου με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον