Oreshnik: Μια ισχυρή προειδοποίηση προς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ουκρανία

MIRV σημαίνει πολλαπλά οχήματα επανεισόδου (στην ατμόσφαιρα) με ανεξάρτητη στόχευση. MARV σημαίνει όχημα με δυνατότητα ελιγμών κατά την επανείσοδο (μερικές φορές δηλώνεται ως MaRV). Στην περίπτωση του Oreshnik (πιθανώς έκδοση της υπερηχητικής πλατφόρμας KEDR ή Cedar), οι αναφορές λένε ότι το όχημα glide απελευθέρωσε έξι πακέτα κεφαλών και κάθε πακέτο απελευθέρωσε έξι υποπυρομαχικά.

Ο Oreshnik φέρεται να δημιουργήθηκε από υπάρχοντες πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων των YARS και Bulava – ο τελευταίος ήταν βαλλιστικός πύραυλος που εκτοξεύεται από υποβρύχιο. Ωστόσο, το βασικό μέρος ήταν ένα τροποποιημένο Avangard Glide Vehicle που απελευθερώνεται από τον πύραυλο και πετά με υπερηχητική ταχύτητα προς τον στόχο του. Οι Ρώσοι λένε ότι η ταχύτητα Avangard είναι περίπου 20 Mach (24.501,6 km/h). Η ταχύτητα των υποπυρομαχικών καθώς χτυπούν τον στόχο τους είναι πιθανώς λίγο κάτω από 10 Mach.

Υπάρχουν πολλές εικασίες για τη ζημιά που προκλήθηκε στον στόχο, στην αεροδιαστημική εγκατάσταση Dnipro Yuzhmash. Αυτό το χτύπημα, ωστόσο, είχε μοναδικά χαρακτηριστικά. Αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι δεν υπήρξε φωτιά όταν έγινε η επίθεση, αλλά ένιωσαν κάτι σαν “σεισμό” που ράγισε σπίτια ίσως ένα μίλι μακριά. Ομοίως δεν υπήρξε έκρηξη με τη συμβατική έννοια. Τι ήταν; Τα εργαστήρια Yuzhmash που ακόμα λειτουργούν (μεγάλο μέρος του συγκροτήματος δεν λειτουργεί πλέον) είναι υπόγεια. Η πρόκληση για τον Oreshnik ήταν αν θα μπορούσε να χτυπήσει τις υπόγειες εγκαταστάσεις.

Αν και δεν έχουμε απολογισμό για τις καταστροφές, μαρτυρίες λένε ότι το λειτουργικό τμήμα της εγκατάστασης μετατράπηκε σε σκόνη. Αυτό υποδηλώνει ότι τα υποπυρομαχικά Oreshnik έπεσαν με υπερηχητική ταχύτητα στις υπόγειες εγκαταστάσεις και τις κονιορτοποίησαν. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη ανάγκη για ισχυρά εκρηκτικά για να γίνει αυτό. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, όπως οι Ουκρανοί κατάλαβαν αμέσως. Στην πραγματικότητα, οι Ρώσοι έχουν βάλει Δαμόκλειο Σπάθη στο κεφάλι του Ζελένσκι, καθώς λειτουργεί από υπόγειο καταφύγιο, όπως και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες. Αυτό υποδηλώνει ότι ο στόχος επιλέχθηκε για να στείλει μια προειδοποίηση στους ηγέτες της Ουκρανίας, αλλά και στο ΝΑΤΟ.

Οποιονδήποτε στόχο στην Ευρώπη

Όπως είπε ο Πούτιν, ο Oreshnik θα μπορούσε να χτυπήσει οποιονδήποτε στόχο στην Ευρώπη. Οι βάσεις του ΝΑΤΟ, τα κέντρα διοίκησης και οι θέσεις πυραύλων θα μπορούσαν να καταστραφούν από αυτόν τον πύραυλο. Ομοίως, οι ΗΠΑ έλαβαν ένα μήνυμα όσον αφορά τις βάσεις πυραύλων και την αεράμυνά τους. Μεγάλο μέρος του χερσαίου τμήματος της αμερικανικής πυρηνικής τριάδας βασίζεται σε σιλό. Υπήρχε η πεποίθηση ότι θα χρειαζόταν ένας πυρηνικός πύραυλος υψηλής ακρίβειας για να δημιουργήσει αρκετή υπερπίεση για να καταστρέψει πύραυλο ICBM, όπως το Minuteman, που ήταν κρυμμένος βαθιά σε σιλό. Οι Ρώσοι, επίσης, έκαναν το ίδιο, αν και σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, κατασκεύασαν επίσης κινητούς ICBM που μπορούσαν να εκτοξευθούν από κινητά TELS ή ακόμα και από σιδηροδρομικά βαγόνια.

Η άλλη επίδειξη από το ρωσικό χτύπημα ήταν η ακρίβεια. Η ακρίβεια των ICBM (και άλλων όπλων) ορίζεται τυπικά στο Circular Error of Probability (CEP), που είναι η ακτίνα ενός κύκλου με κέντρο το σημείο στόχου, το οποίο έχει 50% πιθανότητα χτυπήματος. Οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς χρησιμοποιούν εξελιγμένα συστήματα αδρανειακής πλοήγησης (INS) με γυροσκόπια. Ως επί το πλείστον, ένα πύραυλος ICBM με πυρηνική κεφαλή που μπορεί να χτυπήσει σε απόσταση 50 μέτρων ποδιών από τον στόχο του ήταν αποτελεσματικός. Δεν είναι, όμως, εάν έχει συμβατική κεφαλή.

Φαίνεται ότι το Avangard είναι πολύ πιο ακριβές από έναν τυπικό πύραυλο ICBM. Δεν ξέρουμε πώς οι Ρώσοι πετυχαίνουν τέτοια ακρίβεια. Μπορεί να χρησιμοποιούν κάποιο είδος απεικόνισης για τον εντοπισμό του στόχου και την καθοδήγηση των ωφέλιμων φορτίων, ίσως παρόμοια με αυτό που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ για να καθοδηγήσουν τον πύραυλο κρουζ Tomahawk – ένας συνδυασμός ενός συστήματος που ονομάζεται TERCOM και GPS). Ο Avangard μάλλον βασίζεται σε σημεία διαδρομής προς τον στόχο και σε μια εικόνα του στόχου για θετική αναγνώριση. Έχουμε ήδη δει κάτι τέτοιο σε ιρανικούς πυραύλους κρουζ και drones που δεν μπορούσαν να μπλοκαριστούν, επειδή δεν απαιτούσαν εξωτερική υποστήριξη καθοδήγησης, όπως το GPS.

Σύμφωνα με τους Ουκρανούς που έχουν ανακτήσει λίγα συντρίμμια από το πλήγμα στο Ντνίπρο, ο Oreshnik/Avangard είχε τηλεμετρία επί του σκάφους. Η τηλεμετρία χρησιμοποιείται συνήθως σε δοκιμαστικά οχήματα για την αξιολόγηση της απόδοσης. Φαίνεται, επομένως, ότι οι Ρώσοι έχουν πιθανώς μια χούφτα οχήματα Oreshnik στη διάθεσή τους και ο Πούτιν έχει ανακοινώσει ότι ο συνδυασμός πυραύλων και οχημάτων ολίσθησης θα μπει τώρα σε σειριακή παραγωγή.

Οι υπάρχουσες αεράμυνες

Οι αεράμυνες τρέχουσας γενιάς έχουν λίγες πιθανότητες να χτυπήσουν ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης, ακόμη και με προηγμένη προειδοποίηση από εναέριους αμερικανικούς δορυφόρους που μπορούν να ανιχνεύσουν εκτοξεύσεις. Συστήματα όπως το Patriot είναι απλά ξεπερασμένα επειδή τα ραντάρ Patriot πιθανότατα δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ένα υπερ-υπερηχητικό όχημα ολίσθησης. Επιπλέον, το ενσωματωμένο ραντάρ σε πυραύλους αναχαίτισης μπορεί να είναι πολύ αργό για να παρακολουθήσει ένα υπέρ-υπερηχητικό όχημα, αν κι αυτό δεν είναι σίγουρο.

Τα βαρύτερα συστήματα αεράμυνας ίσως έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταρρίψουν ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης προτού απελευθερώσει τις έξι θανατηφόρες κεφαλές του. Το σύστημα AEGIS και AEGIS Shore που εκτοξεύει τον πύραυλο αναχαίτισης SM-3 Block 1A/B, όπως το GBI και το Arrow-3 του Ισραήλ, χρησιμοποίησε τεχνολογία χτυπήματος για να αναχαιτίσει, η οποία μπορεί να μην είναι επαρκής για ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης που είναι ευέλικτο.

Χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να μπορέσουμε να τοποθετήσουμε αισθητήρες πεδίου που μπορούν να ακολουθήσουν ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης και να το καταστρέψουν. Μια εναλλακτική προσέγγιση πηγαίνει πίσω στο ανενεργό αμερικανικό πρόγραμμα SDI (Strategic Defense Initiative). Αυτό θα είχε προσπαθήσει να σκοτώσει πυραύλους αμέσως μετά την εκτόξευσή τους, χρησιμοποιώντας διαστημικούς αναχαιτιστές διαφορετικών ειδών. Ένα διαστημικό σύστημα αναχαίτισης που προτάθηκε, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ, ονομάστηκε Brilliant Pebbles. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει πρόγραμμα των ΗΠΑ για την τοποθέτηση οποιουδήποτε συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας με βάση το διάστημα και ακόμη και αν χρηματοδοτούνταν, η εγκατάσταση ενός τέτοιου συστήματος θα χρειαζόταν δεκαετίες.

Συμπεράσματα

Οι Ρώσοι έχουν καταλήξει σε ένα όπλο κρούσης που χρησιμοποιεί κινητική ενέργεια για να καταστρέψει πολύ προστατευμένες εγκαταστάσεις, υπόγειες αλλά και υπέργειες. Προς το παρόν δεν υπάρχει αποτελεσματικό αντίμετρο στον πύραυλο Oreshnik, ή σε άλλα παρόμοια συστήματα που χρησιμοποιούν υπέρ-υπερηχητικά οχήματα ολίσθησης. Ο μόνος πρακτικός περιορισμός είναι ότι τέτοια όπλα είναι πολύ δαπανηρά και θα εμφανιστούν σε σχετικά μικρό αριθμό.

Άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, αναπτύσσουν οχήματα υπερηχητικής ολίσθησης, αν και ορισμένα, όπως το AGM-183 (εκτοξεύτηκε από αεροσκάφος) έχει ακυρωθεί επειδή απέτυχε σε ορισμένες δοκιμές. Η Κίνα έχει ήδη αναπτύξει τον πύραυλο DF-ZF και το υπερηχητικό όχημα ολίσθησης που έχει σχεδιαστεί για να χτυπά αεροπλανοφόρα και τα πλοία συνοδείας τους. Στο μέλλον, μάλιστα, αναμένονται εκδόσεις μεγαλύτερης εμβέλειας του DF-ZF.

Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, η εμφάνιση του πυραύλου Oreshnik δείχνει ότι οι Ρώσοι βρήκαν τρόπο να προειδοποιήσουν τις ΗΠΑ (και τους Βρετανούς και τους Γάλλους) ότι το να χρησιμοποιούν πυραύλους εναντίον στόχων στο ρωσικό έδαφος δεν είναι καλή ιδέα.

---

Πηγή: https://substack.com/home/ post/p-152144997

Ο Stephen Bryen έχει διατελέσει αναπληρωτής υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ και είναι κορυφαίος ειδικός στη στρατηγική και την τεχνολογία ασφαλείας. Ο Bryen γράφει για τους Asia Times, American Thinker, Epoch Times, Newsweek, Washington Times, Jewish Policy Center κ.α.