Πλωτά γεωτρύπανα όμορφα καίγονται – Δραστική αλλαγή της στρατηγικής με την Τουρκία

Με τον συνήθη «στρατηγικά ψύχραιμο» τρόπο και την επίκληση στη διεθνή νομιμότητα αντέδρασε αρχικά η ελληνική κυβέρνηση στην αίτηση της κρατικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ προς το αρμόδιο υπουργείο της Τουρκίας για σεισμικές έρευνες σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Σε δεύτερη φάση είδαν το φως της δημοσιότητας και συγκρατημένες αναφορές κυβερνητικών αξιωματούχων (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας αντιναύαρχο ε.α. Αλέξανδρο Διακόπουλο) για ανάληψη από την Ελλάδα στρατιωτικής δράσης, που όμως «θεωρείται ότι δεν θα χρειαστεί».

Αυτό φυσικά ελπίζουν όλοι οι εχέφρονες, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να σχεδιάσουμε και για το χειρότερο (το οποίο πλέον είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού). Βέβαια όπως αποδείχθηκε και στο πρόσφατο παρελθόν, ως έννοια το Plan B στην Ελλάδα είναι κενή περιεχομένου και μόνο στο άκουσμα προκαλεί θυμηδία. Πάντως και μετά τις τελευταίες εξελίξεις θα πρέπει να έχει γίνει σε άπαντες φανερό ότι δεκαετίες ελληνικής στρατηγικής αμηχανίας, προϊόν στρουθοκαμηλισμού, μας οδήγησαν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Ένα βήμα πριν από κατακλυσμιαίες εξελίξεις.

Όχι άλλο κάρβουνο (στρατηγική ψυχραιμία)

Η παράφραση της εμβληματική φράσης, σήμα κατατεθέν της κινηματογραφικής δραματικής ταινίας «Ορατότης Μηδέν», την οποία αναφωνεί οργισμένος ο πρωταγωνιστής Νίκος Κούρκουλος («όχι άλλο κάρβουνο»), θεωρούμε ότι αποδίδει το αδιέξοδο της ελληνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της διαχρονικά κλιμακούμενης τουρκικής επίθεσης κατά της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων της.

Τα τελευταία 50 χρόνια οι χειρισμοί της ελληνικής πλευράς δεν επέλυσαν το πρόβλημα «Τουρκία», απλώς απέφυγαν την εκδήλωση σύρραξης. Το αντίτιμο ήταν ελληνικές υποχωρήσεις, που αυτόνομα η κάθε μία τους μπορεί να ήταν μικρή ή επουσιώδης, αλλά αν κάποιος αξιολογήσει συνολικά το παρελθόν, θα διαπιστώσει ότι απλώς επρόκειτο για μικρά, συνεχή βήματα προς την… καταστροφή.

Ουσιαστικά πρόκειται για μία πορεία διαρκούς κατευνασμού που μετέθετε στο μέλλον το πρόβλημα, όχι για να κερδίσει χρόνο και να το αντιμετωπίσει από καλύτερη θέση, αλλά οικοδομώντας τη βολική πεποίθηση ότι το αντιμετωπίζουμε επιτυχώς. Όπως τώρα αποδεικνύεται, απλώς εξέθρεψε και γιγάντωσε την τουρκική επιθετικότητα, η οποία σε συνδυασμό με το πλεονέκτημα επιλογής του τόπου και του χρόνου εκδήλωσης των αναθεωρητικών πρωτοβουλιών, το πλεονέκτημα της πρωτοβουλίας δηλαδή, οδήγησε την κατάσταση στο μη περεταίρω.

Ελπίδα της Τουρκίας είναι να πετύχει διά της αξιοποίησης του στρατιωτικού καταναγκασμού στην κατάλληλη χρονική συγκυρία, να κερδίσει τον πόλεμο χωρίς μάχη. Την πιο δύσκολη δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα, με απολύτως δική της ευθύνη ασφαλώς, ελέω συλλογικών ιδεοληψιών και στρουθοκαμηλισμού. Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε…