Ποιοι στις ΗΠΑ σαμποτάρουν τη συνάντηση Τραμπ-Κιμ

**Γράφει ο Gregory Shupak* –**

Οι σχολιαστές σε όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ που υιοθετούν μια συγκεκριμένη άποψη, αυτή του κατεστημένου, ανησυχούν για την πιθανότητα ειρήνευσης στην κορεατική χερσόνησο. Ορισμένοι αντιτίθενται στην ιδέα των συνομιλιών μεταξύ του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιν Γιονγκ Ουν.

Η δημοσιογράφος της Washington Post Jennifer Rubin (3/9/18), για παράδειγμα, πρότεινε ότι ο Τραμπ δεν πρέπει να συναντηθεί με τον Κιμ. “Μα είναι τώρα ο Τραμπ για να καλωσορίσει τον Κιμ, και να τον αντιμετωπίσει ως έναν άλλον παγκόσμιο ηγέτη; Θα θίξει ο Τραμπ τα ανθρώπινα δικαιώματα; Θα θυμάστε ότι το 2008, ο τότε υποψήφιος Μπαράκ Ομπάμα γελοιοποιήθηκε επειδή πρότεινε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Βορειοκορεάτη δικτάτορα αλλά στη συνέχεια φέρθηκε με σύνεση και το πήρε πίσω“.

Ο συνάδελφος της, Max Boot που μόλις πρόσφατα προσλήφθηκε από την Washington Post συμφώνησε με την Rubin: “Τον Αύγουστο, ο Τραμπ έγραψε στο tweeter: “Οι ΗΠΑ μιλάνε με τη Βόρεια Κορέα δίνοντάς τους παράλληλα χρήματα εκβιαστικά για 25 χρόνια. Οι συνομιλίες δεν είναι η απάντηση!” Είχε απολύτως δίκιο [ο Τραμπ]”.

Ο Boot συνέχισε: “Οι Νότιοκορεάτες ισχυρίζονται ότι οι Βορειοκορεάτες είναι πρόθυμοι να συζητήσουν για την αποπυρηνικοποίηση, αλλά η μόνη πιθανότητα να το κάνουν αυτό είναι με όρους που οι ΗΠΑ δεν πρέπει ποτέ να δεχθούν. Ο Κιμ ίσως προσφέρει την εγκατάλειψη των πυρηνικών του υπό τον όρο ότι οι ΗΠΑ θα αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τη Νότια Κορέα και θα υπογράψουν μια ειρηνευτική συμφωνία με τον Βορρά“.

Αυτό που βλέπει ο Boot ως ένα καταστροφολογικό σενάριο ειρήνης μεταξύ των δύο Κορέων και η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη χερσόνησο, που αποτελούν μια συνεχή απειλή για τον Βορρά και συνεπώς εγκυμονώντας σενάρια πολέμου, είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει Δεύτερος Πόλεμος της Κορέας. Ένας τέτοιος πόλεμος αυτή τη φορά είναι βέβαιο ότι θα είναι ακόμη πιο καταστροφικός από τον πρώτο της δεκαετίας του 1950 και είναι πιθανό να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές.

Η Rachel Maddow του MSNBC, παρουσιάστηκε εμβρόντητη από την προοπτική μιας συνάντησης μεταξύ των δύο ηγετών: “Έχει γίνει το όνειρο των ηγετών της Βόρειας Κορέας εδώ και δεκαετίες να προωθήσουν τα όπλα και τα πυρηνικά τους προγράμματα τόσο πολύ ώστε οι ΗΠΑ να αναγκαστούν να τους αναγνωρίσουν ως ίσους και να συναντηθούν με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας. …. Έφτασαν ως εκεί με τον Τραμπ και δεν ξέρω ότι η κυβέρνησή μας θέλησε να δώσει ένα τέτοιο δώρο. Είναι μόνο μια αξιοσημείωτη στιγμή για να καλύψουμε αυτά που συμβαίνουν”.

Ο blogger του MSNBC, Steve Benen, λέει ότι «δεν αντιτίθεται στην άμεση διπλωματία». Ωστόσο, είναι λες και ταξίδεψε από το 1951 στο σήμερα όταν προειδοποίησε ότι “Ο Τραμπ συμφώνησε να δώσει στον Κιμ αυτό ακριβώς που θέλει. Οι ηγέτες της Βόρειας Κορέας έχουν επιδιώξει μια τέτοια συνάντηση εδώ και δεκαετίες, καθώς είναι απαραίτητο γι΄ αυτούς να αναβαθμίσουν το κράτος τους διεθνώς που σήμερα θεωρείται κράτος-παρίας: Θα δείξουν έτσι στον κόσμο ότι ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας αντιμετωπίζεται ως ίσος από τον ηγέτη του Ελεύθερου Κόσμου“.

Ο αρθρογράφος των New York Times, Nicholas Kristof υποστηρίζει επίσης ότι οι ΗΠΑ και η Βόρεια Κορέα ανταλλάσσουν λέξεις αντί για πυραύλους, αλλά εξέφρασε μια ανακούφιση διότι η απειλή για ειρήνευση είναι ελάχιστη: “Είναι πραγματικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο Κιμ δεν να αντιταχθεί στις ΗΠΑ να ξαναρχίσουν στρατιωτικές ασκήσεις“, έγραψε. Ωστόσο ανησυχεί η Αμερική
συμφώνησε να δώσει στη Βόρεια Κορέα αυτό που λαχταρά από καιρό: τον σεβασμό και τη νομιμότητα που προέρχεται από τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας που στέκεται ισότιμος δίπλα στον Αμερικανό πρόεδρο.

Για τους Maddow, Benen και Kristof, ένας καταστροφικός πυρηνικός πόλεμος, που ενδέχεται να σκοτώσει εκατομμύρια, είναι λιγότερο απειλητικός από την -ελάχιστα πιθανό να συμβεί- δυνατότητα των ΗΠΑ να μεταχειρίζονται μια μικρή ασιατική χώρα ως ίση. Αυτό το είδος σχολιασμού δείχνει ότι οι φιλελεύθεροι αναλυτές είναι εξίσου ικανοί για επίδειξη σωβινισμού με τους ομολόγους τους στα δεξιά.

Επαινώντας τις κυρώσεις

Οι κυρώσεις στη Βόρεια Κορέα καθιστούν δυσκολότερη την λειτουργία των οργανώσεων που προσφέρουν ιατροφαρμακευτική βοήθεια στη χώρα. Εμποδίζουν τους Βορειοκορεάτες να αποκτήσουν φάρμακα και ιατρικά εφόδια, όπως αναισθησιογόνα για επείγουσες επεμβάσεις και τα μηχανήματα ακτίνων Χ που απαιτούνται για τη διάγνωση της φυματίωσης. Ο Tomás Ojea Quintana, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα, ανησυχεί “για τις αναφορές ότι οι κυρώσεις μπορεί να έχουν αποτρέψει τους καρκινοπαθείς από την πρόσβαση στη χημειοθεραπεία και να έχουν εμποδίσει την εισαγωγή εξοπλισμού αναπηρίας”.

Σύμφωνα με τον Kee B. Park, νευροχειρουργό στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, η πείνα στη Βόρεια Κορέα “είναι καταστροφική. Και είναι δικό μας λάθος. Η διεθνής κοινότητα, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, καταστρέφουν την οικονομία της Βόρειας Κορέας απαγορεύοντας τις εξαγωγές άνθρακα, σιδήρου, μολύβδου, θαλασσινών και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και περιορίζοντας την εισαγωγή αργού πετρελαίου και προϊόντων διύλισης“, […] “τιμωρώντας τους πιο ευάλωτους πολίτες της χώρας”. Για παράδειγμα, η UNICEF αναφέρει ότι “εκτιμάται ότι 60.000 παιδιά αντιμετωπίζουν πιθανή πείνα στη Βόρεια Κορέα, όπου οι διεθνείς κυρώσεις επιδεινώνουν την κατάσταση παρεμποδίζοντας την αποστολή βοήθειας“.

Ο Boot, ωστόσο, εντυπωσιάζεται από τις κυρώσεις και ανησυχεί από το γεγονός ότι ίσως αρθούν: “Η Βόρεια Κορέα ελπίζει στο ελάχιστο για χαλάρωση των κυρώσεων μόλις αυτές αρχίζουν να την «δαγκώνουν»”. Για να είμαστε πιο ακριβείς, ο Boot θα έπρεπε να προσθέσει τη φράση “60.000 παιδιά” μετά τη λέξη “δαγκώνουν” καθώς οι κυρώσεις αυτές στην πραγματικότητα πλήττουν τα παιδιά αυτά. Συνεχίζοντας λέει: «Ίσως έχει κάποιο νόημα να είμαστε σε συνομιλίες με τη Βόρεια Κορέα, αλλά σε χαμηλότερο επίπεδο, διατηρώντας ταυτόχρονα την πολιτική κυρώσεων “μέγιστης πίεσης”. Τελικά το καθεστώς μπορεί να αισθάνεται τόσο πόνο που θα είναι πρόθυμο να διαπραγματευτεί σοβαρά».

Η Βόρεια Κορέα δεν έχει την ικανότητα να πονέσει τις ΗΠΑ. Για αυτό είναι άξιο απορίας το ποιος θα επιβάλει την πείνα στην Αμερική και θα καταστρέψει την οικονομία της για να την αναγκάσει να αντιστρέψει την προηγούμενη προσέγγισή της και να διαπραγματευτεί σοβαρά με τη Βόρεια Κορέα; Άραγε ο Boot θα υποστήριζε μια τέτοια προσέγγιση; Ωστόσο, ο Boot μπορεί να μείνει ήσυχος, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται να είναι έτοιμη να διατηρήσει τις κυρώσεις έως ότου διαπιστώσει ότι υπάρχει “πραγματική πρόοδος” στις συνομιλίες.

Ο Nicholas Kristof, όπως ο Boot, υποστηρίζει ότι ο Τραμπ “πιθανώς” αξίζει τα εύσημα για την επιβολή κυρώσεων για να αναγκάσει τη Βόρεια Κορέα να αναστείλει τις δοκιμές πυρηνικών όπλων: “Κατ’ αρχάς, ο Τραμπ πίεσε οικονομικά τη Βόρεια Κορέα με πρόσθετες κυρώσεις ενώ απέσπασε και περαιτέρω υποστήριξη από την Κίνα και τα οδυνηρά αποτελέσματα από την πολιτική του ήταν πράγματι ορατά όταν επισκέφθηκα τη Βόρεια Κορέα το Σεπτέμβριο. Ο Κιμ έχει καταστήσει την άνοδο του βιοτικού επιπέδου πυλώνα της διακυβέρνησής του και οι κυρώσεις έχουν απειλήσει αυτό τον πυλώνα πάνω στον οποίο βασίζει τη νομιμότητά του“.

Ο Nicholas Kristof έχει χτίσει την καριέρα του παρουσιάζοντάς τον εαυτό του με “ραγισμένη καρδιά” καθώς ανησυχεί για τους πιο ευάλωτους του κόσμου, αλλά προφανώς η καρδιά του δεν ραγίζει για τους πιο ευάλωτους πολίτες κρατών που αψηφούν τις επιταγές των ΗΠΑ.

*Ο Gregory Shupak διδάσκει ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Guelph-Humber του Τορόντο.

Πηγή: Fair