Πώς η Γερμανία ιδιοποιείται 84 δισ κάθε χρόνο
31/12/2017του Βέργου Κωνσταντίνου* –
Αν υπάρχει μία χώρα η οποία έχει κυριολεκτικά κατακλέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της, και το κάθε κράτος χωριστά, αυτή έχει όνομα. Λέγεται Γερμανία. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έκλεβε τις χώρες με υποχρεωτική κατάσχεση της παραγωγής τους και παραγωγικών μονάδων, από αγροτικά προϊόντα ως επίταξη βιομηχανιών στην υπηρεσία του Χίτλερ. Όμως στην σύγχρονη Ευρώπη, η δουλειά γίνεται με τον πιο αθόρυβο, τον πιο ύπουλο τρόπο. Μέσω του σκληρού νομίσματος, του ευρώ, και του Τραπεζικού συστήματος.
Το Target 2 καταγράφει τις χρηματικές υποχρεώσεις των τραπεζών της μιας χώρας στην άλλη. Σημειώνουμε ότι πρόκειται για υποχρεώσεις που δεν σχετίζονται με το δημόσιο χρέος της κάθε χώρας. Αν μια χώρα έχει δημόσιο χρέος 200 δισ. π.χ., και χρωστάει αλλά 100 δισ. μέσω του Διατραπεζικού συστήματος εκκαθάρισης συναλλαγών TARGET2, ίσως είναι σε θέση κάπως να γλιτώσει από το δημόσιο χρέος των 200 δις, όχι όμως από το διατραπεζικό χρεος 100 δισ. που έχει να κάνει με εκκαθάριση των συναλλαγών.
Η Γερμανία, κατάφερε μέσω ενός ακριβού, για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, νομίσματος, να τσακίσει σε κόστος τους βιομηχανικούς κολοσσούς της Γαλλίας , της Ιταλίας και Ισπανίας, καθιστώντας τες ακριβές χώρες. Παράλληλα όμως, με την ανταλλακτική ανισορροπία στην ΕΕ, χρωστάνε αυτές στη Γερμανία αμύθητα ποσά, μέσω του Ευρωπαϊκού Συστήματος εκκαθάρισης των συναλλαγών TARGET 2.
Τι έχει να λαμβάνει η Γερμανία
Συγκεκριμένα, η Γερμανία είχε ήδη να λαμβάνει 91 δισ. ευρώ κατά τα πρώτα χρόνια του ΕΥΡΩσυστηματος ως το 2008 (το τότε TARGET). Όμως μετά την κρίση του 2008 κλέβει πλέον κάθε χρόνο 84 δισ. ευρώ από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή τη στιγμή όλοι, για να κάνουν την «χάρη» να συμμετέχουν στο ευρώ και να εκκαθαρίζουν τις συναλλαγές, χρωστάνε στη Γερμανία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία λίγο παραπάνω από 800 δισ.
Για την ακρίβεια, αν σήμερα διαλύονταν η ΕΕ, και γίνονταν εκκαθάριση υποχρεώσεων, η Γερμανία έχει να λαμβάνει από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία Οκτωβρίου 2017 (τα τελευταία διαθέσιμα) ακριβώς 848,4 δισεκατομμύρια ευρώ, μετρητά.
Πόσα θα πάρει από κάθε χώρα
Χρωστάνε, μεταξύ άλλων, η Ελλάς, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα, είναι χρεωμένη 61,5 δις, δηλαδή το 40% του ΑΕΠ της περίπου, ή αν προτιμάτε, μόλις…6 ακόμη μνημόνια! Η Πορτογαλία χρωστάει 82 δις, δηλαδή το…50% του ΑΕΠ της! Ενώ η Ιταλία χρωστάει 412 δις, δηλαδή μόλις το… 27% του ΑΕΠ της και η Ισπανία, του «Αυτοκράτορα Ραχόι» χρωστάει άλλα… 362 δισ., δηλαδή το 35% του ΑΕΠ της.
Τόσο είναι ουσιαστικά το «κόστος του ευρώ», πέραν του ότι όλες αυτές οι χώρες, ως γνωστόν, έχουν βγει με κατεστραμμένο επιχειρηματικό και κοινωνικό ιστό από πολυετείς κρίσεις και μνημόνια. Πέραν όμως αυτών, στην Γερμανία χρωστάει και άλλος ένας οργανισμός, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Τα στοιχεία φαίνονται αναλυτικά, κατ’ έτος, στον παρακάτω πίνακα.
Ολλανδία και Λουξεμβούργο, συνεταίροι
Για να διασώσει τις γερμανικές κυρίως τράπεζες, θα θυμάστε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του κυρίου Ντράγκι μπήκε σε κολοσσιαίο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που περιλάμβανε ετήσιες αγορές χρεογράφων 250 δισ. από γερμανικές τράπεζες. Ε, όχι μόνο εξαγόρασε τις χρηματοοικονομικές σαβούρες των ουσιαστικά φαλιρισμένων γερμανικών τραπεζών, αλλά πλέον…χρωστάει και 224 δις στη Γερμανία.
Για την ακρίβεια, οι χώρες που προαναφέραμε (Ελλάς, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία) και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα χρωστάνε αυτά όχι μόνο στην Γερμανία (848,4 δις) αλλά και στις δύο χώρες που ξεπλένουν τα χρήματα των γερμανικών κλπ πολυεθνικών στην Ευρώπη. Στο Λουξεμβούργο (183 δις ) και την Ολλανδία (109 δις).
Η συμμετοχή Ολλανδίας και Λουξεμβούργου στο φαγοπότι μας λύνει την απορία γιατί ο κύριος Ντάισελμπλουμ (Ολλανδία) και ο κυριος Γιούγκερ (Λουξεμβούργο) είναι εκείνοι που υλοποίησαν, τόσο λυσσαλέα, για λογαριασμό της Γερμανίας, τα προγράμματα λιτότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο εναντίον όλων μας. Η εκμετάλλευση στο «Νταχάου της Ευρωζώνης» έχει όχι μόνο θύματα αλλά και επώνυμους θύτες.
*Ο Βέργος Κωνσταντίνος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
Πηγή: new-economy.gr