Το κοινό μυστικό της Τουρκίας είναι και το πιο βρώμικο
10/12/2019
Γράφει ο Burak Bekdil –
Στη θεωρία, στην Τουρκία υπάρχει σήμερα κοσμικό καθεστώς. Το Σύνταγμά υπαγορεύει στο κράτος και τα θεσμικά του όργανα να αντιμετωπίζουν όλες τις θρησκείες το ίδιο. Θεωρητικά, οι θρησκευτικές διακρίσεις είναι ποινικό αδίκημα. Ο ισχυρός Ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε ότι κρατά την ίδια στάση έναντι όλων των θρησκευμάτων στη χώρα του και ότι είναι ενάντια στον “θρησκευτικό εθνικισμό” λέγοντας επίσης στα ΜΜΕ στον Λευκό Οίκο στις 13 Νοεμβρίου ότι η Τουρκία θα αποκαταστήσει τις κατεστραμμένες εκκλησίες στη Συρία.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο Ερντογάν και η ισλαμική διακυβέρνησή του αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα ότι το πολιτικό Ισλάμ δεν μπορεί να είναι κοσμικό. Η πρόσφατη ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το 2019 (USCIRF) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει διακρίσεις εις βάρος της μειονοτικής κοινότητας των Αλεβιτών και να παρεμβαίνει στις υποθέσεις των υπόλοιπων θρησκευτικών μειονοτήτων που διαμένουν στην Τουρκία, δηλαδή των Αρμενίων και των Ελλήνων Ορθόδοξων.
Η USCIRF είπε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρέπει να:
«Προτρέψει την τουρκική κυβέρνηση να συμμορφωθεί πλήρως με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ελευθερία θρησκείας ή πεποιθήσεων…»
«Πιέστε την τουρκική κυβέρνηση για να εξορθολογίσει τα μέτρα που θα επέτρεπαν στις μη σουνιτικές μουσουλμανικές κοινότητες να υποβάλλουν αίτηση για κρατική χρηματοδότηση για την υποστήριξη της κατασκευής και συντήρησης των χώρων λατρείας τους».
»Προτρέψτε την τουρκική κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα παραμένει περιεκτικό σε όλες τις θρησκευτικές ομάδες της Τουρκίας …»
»Πιέστε την τουρκική κυβέρνηση να επιπλήξει δημόσια κυβερνητικούς αξιωματούχους που κάνουν αντισημιτικές δηλώσεις ή άλλες υποτιμητικές δηλώσεις σχετικά με θρησκευτικές κοινότητες στην Τουρκία».
Τον Ιανουάριο του 2007, ο Τουρκοαρμένιος δημοσιογράφος Χαντ Ντινκ δολοφονήθηκε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο της Κωνσταντινούπολης από έναν νεαρό εθνικιστή Τούρκο. Τρεις μήνες αργότερα, πέντε νέοι μουσουλμάνοι Τούρκοι δολοφόνησαν τρεις χριστιανούς εργαζόμενους (έναν Γερμανό και δύο Τούρκους) του εκδοτικού οίκου Zirve για τις χριστιανικές ιεραποστολικές τους δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της διανομής αντιγράφων της Βίβλου. Οι χριστιανοί δολοφονήθηκαν βίαια επειδή οι δραστηριότητές τους θεωρήθηκαν από Τούρκους μουσουλμάνους ως προσηλυτισμός και επομένως ήταν “εχθροί της Τουρκίας”.
Απογοητευτικό ποσοστά
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε το 2018 το Πανεπιστήμιο Kadir Has της Κωνσταντινούπολης, μόνο το 8,2% των Τούρκων θα χαρεί να έχει έναν Αρμένιο γείτονα και μόνο το 10,2% θα νιώθει καλά με έναν Έλληνα (Ορθόδοξο χριστιανικό) γείτονα. Ωστόσο, μια κοσμική κατάσταση δεν έχει την πολυτέλεια να αρέσει ή να μην αρέσει στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των πολιτών της. Το άρθρο 10 του τουρκικού Συντάγματος το θέτει ξεκάθαρα: «Όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου ανεξάρτητα από τη γλώσσα, τη φυλή, το φύλο, το χρώμα, τις πολιτικές πεποιθήσεις, τη φιλοσοφία, τη θρησκευτική πίστη, την δόγμα…».
Τον Οκτώβριο, η Esma B.K., όπως εντοπίστηκε σε διοικητικές διαδικασίες, ερευνήθηκε επειδή είναι χριστιανή με έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα. Η Esma, που έχει πτυχίο θεολογίας, είναι δασκάλα θρησκευτικών σε δημόσιο σχολείο στη δυτική επαρχία του Αϊδίνιο. Το γραφείο του κυβερνήτη στο Αϊδίνιο παραδέχτηκε ότι ένας επιθεωρητής έλεγξε την Esma B.K. λόγω ισχυρισμών “για χριστιανική της ιεραποστολική δραστηριότητα”. Έτσι η Esma παύθηκε από τη θέση της. Ο Tuma Çelik, βουλευτής της αντιπολίτευσης, υπέβαλε ερώτηση στον υπουργό Παιδείας, ζητώντας εξηγήσεις γιατί παύθηκε η Esma από τα καθήκοντά της.
Γιατί εκδιώχθηκε η δασκάλα; Η απάντηση είναι απλή παρά το γεγονός ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι δεν μπορούν να δηλώσουν επίσημα αυτό που είναι κοινό μυστικό. Ο Σύλλογος Συνειδητών Καθηγητών δήλωσε: «Είναι απαράδεκτο το γεγονός ένα δάσκαλος θρησκευτικού πολιτισμού να μην είναι ο ίδιος μουσουλμάνος σε μια χώρα όπου το 90% του λαού είναι Μουσουλμάνοι».
Ισότητα ενώπιον του νόμου ανεξάρτητα από τη θρησκευτική πίστη ε; Ξέχασέ το. Οι ισλαμιστές είναι πάντοτε πλειοψηφικοί σε χώρες όπου είναι οι ίδιοι πλειονότητα και πλουραλιστές σε χώρες όπου είναι μειονότητα. Αν ένας μουσουλμάνος Τούρκος δάσκαλος παυθεί από τα καθήκοντά του στη Γερμανία, όπου η πλειονότητα είναι χριστιανοί, μόνο και μόνο επειδή είναι μουσουλμάνος, τότε θα γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Τότε θα βιάζονταν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να καταδικάσουν τις θρησκευτικές διακρίσεις. Αλλά στην Τουρκία, οι θρησκευτικές διακρίσεις σε βάρος μη μουσουλμάνων είναι μια χαρά, επειδή στην Τουρκία το 90% είναι μουσουλμάνοι.
Πριν από έναν αιώνα, οι Χριστιανοί αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού της Τουρκίας. Σήμερα είναι μόλις 0,2%. Αλλά η τουρκική νοοτροπία εξακολουθεί να φοβάται μια χούφτα συμπολίτες που ανήκουν σε διαφορετική θρησκεία.
