Η “ενεργειακή ανασφάλεια” φταίει στην Τουρκία;

Γράφει η Amelia Meurant-Tompkinson

Η σχέση της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ βρίσκεται στο ναδίρ. Μετά την επίθεση στο Αφρίν κατά των υποστηριζόμενων από την συμμαχία Κούρδων, η Άγκυρα βρίσκεται σε κόντρα με τις ΗΠΑ και τους άλλους συμμάχους.

Ακόμα πιο ενοχλητικό είναι ότι η τουρκική επίθεση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη ρωσική βοήθεια. Η επιχείρηση απαιτούσε ρωσικές και συριακές διαβεβαιώσεις ότι τα τουρκικά αεροσκάφη θα μπορούν να επιχειρούν ασφαλώς στην περιοχή και πως οι συριακές δυνάμεις δεν θα επιχειρούσαν κατά των Τούρκων στο Ιντλίμπ την ώρα που αυτοί πολεμούσαν στο Αφρίν.

Υπάρχει και το θέμα των S-400 Triumf. Η Τουρκία αναμένεται να παραλάβει τους πυραύλους τον Ιούλιο του 2019. Καταθέτοντας στη Γερουσία ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Wess Mitchell δήλωσε πως η αγορά των S-400 και η τουρκική προσέγγιση με τη Ρωσία γίνονται για την προώθηση των τουρκικών συμφερόντων στην Συρία και είναι άκρως ανησυχητική για την Ουάσινγκτον.

Ακουγιού

Εξίσου ανησυχητική είναι η ρωσοτουρκική συνεργασία στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας. Τον περασμένο μήνα Πούτιν και Ερντογάν έθεσαν τον θεμέλιο λίθο στο πυρηνικό εργοστάσιο του Ακουγιού. Το κόστους 26 δισ. δολαρίων Ακουγιού θα παράγει το 10% της ηλεκτρικής ενέργειας στην Τουρκία. Η Ρωσία θα εκπαιδεύσει το τουρκικό προσωπικό και να παράσχει το πυρηνικό καύσιμο.

Το έχει προειδοποιήσει πως αυτές οι προσβολές στην συμμαχία θα έχουν οπωσδήποτε συνέπειες. Η αγορά των S-400 θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξαίρεση της Τουρκίας από κάθε νατοϊκό αντιαεροπορικό σύστημα ενώ ορισμένοι ζητούν την απομάκρυνση των πυρηνικών κεφαλών Β-61 από τη βάση του Ιντσιρλίκ.

Είναι σίγουρο πως τα τιμωρητικά μέτρα δεν είναι αρκετά για το ΝΑΤΟ ώστε να υποχρεώσουν την Τουρκία να εγκαταλείψει τη Ρωσία καθώς η Μόσχα εξασφαλίζει στην Άγκυρα ενεργειακή ασφάλεια παρά την υποτίμηση της λίρας και τον υψηλό πληθωρισμό, βοηθώντας τον Ερντογάν να παραμένει στην εξουσία.

Και αυτό την στιγμή που η τουρκική επένδυση στα πετρέλαια του ιρακινού Κουρδιστάν δεν είναι ασφαλής μετά την κατάληψη του Κιρκούκ από τους Ιρακινούς.

Ενεργειακή ασφάλεια

Για αυτούς τους λόγους ο Ερντογάν συμφώνησε μια λεόντειο συμφωνία με τη Ρωσία. η Τουρκία θα πληρώνει 12,35 δολάρια ανά κιλοβατώρα από το Ακουγιού, ποσό σχεδόν τριπλάσιο του παγκόσμιου μέσου όρου. Η συμφωνία πάντως για το Ακουγιού δεν σημαίνει ότι ο Ερντογάν επιθυμεί ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία σε βάθος χρόνου.

Είναι ακόμα πιο απίθανο να ζητήσει μακροπρόθεσμη πυρηνική συνεργασία με τη Ρωσία. Για αυτό τα άλλα σχεδιαζόμενα τουρκικά πυρηνικά εργοστάσια θα κατασκευαστούν με γαλλική, ιαπωνική ή κινεζική στήριξη. Επίσης επιθυμεί να καταστήσει την Τουρκία ενεργειακό κόμβο για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Ωστόσο η Ρωσία έχει καταστήσει εαυτόν στενό συνεργάτη της Τουρκίας σε μια προσπάθεια να προωθήσει τον αγωγό φυσικού αερίου TurkStream. Αν και οι αμερικανικές επιφυλάξεις επί του προκειμένου είναι δικαιολογημένες εντούτοις οι ΗΠΑ δεν προσφέρουν εναλλακτική.

Κατά συνέπεια το ΝΑΤΟ πρέπει να ανασχεδιάσει την προσέγγισή του έναντι της Τουρκίας και να υπολογίσει την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Το νέο ΝΑΤΟ δεν προσφέρει παρά περιορισμένη ασφάλεια που δεν αρκεί στην Άγκυρα.
Και όσο οι φόβοι του Ερντογάν για τη ενεργειακή ασφάλεια της Τουρκίας συνεχίζονται, ο Τούρκος πρόεδρος θα αναζητά συμμάχους όπου μπορεί.

ΠΗΓΗ: aspistrategist