Βλέπω τη φωτιά στην Παναγία των Παρισίων και σκέφτομαι...

Γράφει ο Ζαχαρίας Μίχας –

Πολλοί από εμάς έχουμε βρεθεί στο Παρίσι μια ή και περισσότερες φορές στη ζωή μας, είτε στο πλαίσιο της επαγγελματικής μας ενασχόλησης είτε ως τουρίστες. Μια πανέμορφη πόλη, πραγματικά, με τεράστια ιστορία, ζωντανή σε κάθε “διαμέρισμα” (arrondissement). Δεν χορταίνεις να περπατάς κατά μήκος του Σηκουάνα και όχι μόνο. Βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε φορά που θα βρεθείς εκεί, θα ανακαλύψεις κάτι καινούργιο, ακόμη και σημεία-αξιοθέατα που έχεις ήδη επισκεφθεί… Ένα από αυτά τα σημεία-σύμβολα του Παρισιού είναι η Παναγία των Παρισίων.

Βλέποντας τις εικόνες από τον μεγαλοπρεπή ναό της Παναγίας των Παρισίων με τη στέγη να φλέγεται, έχεις την αίσθηση, έστω από μακριά, ότι αυτό που ζεις είναι μια μνημειώδης καταστροφή, μια τραγωδία πρώτου μεγέθους. Ίσως δε στην υπερβολή που έχει ως γενεσιουργό αιτία τη φόρτιση της στιγμής, αυτό που ζούμε να αποτελεί μια “πολιτισμική 11η Σεπτεμβρίου”.

Και μόνο στην πλατεία μπροστά από τον καθεδρικό ναό να καθίσεις κοιτώντας το μεγαλοπρεπές κτίριο, μπορείς να απορροφηθείς, να μην καταλάβεις πως πέρασε η ώρα, ενώ συλλογιζόσουν “τρώγοντας με τα μάτια” σου κάθε σημείο της εικόνας, όσα διάβασες μικρός… Σαν να περιμένεις να πεταχτεί στο καμπαναριό ο Κουασιμόδος, που ήταν ευτυχισμένος μονάχα όταν χτυπούσε την καμπάνα… Τον κύριο πρωταγωνιστή του ομώνυμου εκπληκτικού μυθιστορήματος “Η Παναγία των Παρισίων” του Βίκτωρος Ουγκό.

Η μέρα που θα ξημερώσει αύριο δεν θα είναι ίδια για το Παρίσι. Όταν βρισκόσουν μέσα στην εκκλησία, μπορούσες εύκολα να δαπανήσεις άλλες τόσες ώρες με τις ίδιες σκέψεις να τριγυρίζουν στο μυαλό σου. Η Παναγία των Παρισίων είναι ένα μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρώτον, ας ευχηθούμε η καταστροφική μανία της φωτιάς να περιοριστεί σε αυτό που βλέπουμε αυτή την ώρα. Δεύτερον, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να ονειρευόμαστε την ημέρα που οι ειδήσεις θα κυριαρχούνται από τα ρεπορτάζ για την αποκατάσταση της ζημιάς.

Πόσο όμορφο θα ήταν να λάμβανε κάποιος μια πρωτοβουλία και να απευθυνόταν στο παγκόσμιο κοινό, όχι μόνο το γαλλικό, όχι μόνο το ευρωπαϊκό, όχι μόνο το χριστιανικό και να δημιουργηθεί μηχανισμός όπου ο καθένας από εμάς, ο απλός άνθρωπος που έχει γοητευτεί από την ομορφιά των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, να μπορεί να συνεισφέρει ένα ευρώ, ένα δολάριο, ένα γεν, ένα γουάν, ό,τι μπορεί έκαστος, υπέρ της αποκατάστασης του μεγαλοπρεπούς μνημείου και όσων μνημείων υφίστανται καταστροφές.
Ό,τι περισσέψει να πάει σε ένα ταμείο με αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Η πολιτισμένη ανθρωπότητα να θεωρεί δική της ευθύνη να προστατεύει αυτά τα μνημεία και να κάνει τα πάντα για να τα αποκαθιστά όταν η τραγωδία χτυπήσει την πόρτα. Προς το παρόν, ας ευχηθούμε, ώστε αυτή η τεράστια πολιτιστική καταστροφή να μην έχει και ανθρώπινα θύματα.

Πηγή: defence-point.gr