Η Ευρώπη αλλάζει δεν διαλύεται

του Παναγιώτη Πετράκη

Ο θείος Δαρβίνος και οι επίγονοί του σε μία υποθετική συζήτηση θα είχε περιγράψει την Ευρωπαϊκή διαδικασία της εξέλιξης, ως μία περίπτωση επικράτησης των ειδών στην φύση, πολύ απλά ως εξής: τα ισχυρά Ευρωπαϊκά και ανταγωνιστικά στοιχεία θα συνενωθούν σε μεγαλύτερες οντότητες για να μπορούν να επιβιώσουν και να γίνουν ανταγωνιστικότερα.

Η διαδικασία αυτή που είναι συνεχόμενη θα έχει και μία δεύτερη εσωτερική διάσταση όπου τα ανταγωνιστικότερα στοιχεία υπερισχύουν των πλέον αδυνάτων.

Αυτό όμως δεν παίρνει τη μορφή της εξόντωσής τους (γιατί η ύπαρξή τους είναι απαραίτητη) αλλά τη μορφή της συνδιαμόρφωσής τους σε ανταγωνιστικό και μεγαλύτερο σύνολο με ενδογενή δυναμική. Το ποιος είναι ισχυρός στην διαπάλη αυτή αλλάζει με τον χρόνο με την επίδραση των χαρακτηριστικών τους και σ’ ένα βαθμό με την τυχαιότητα. Αυτή είναι λοιπόν η γενική τάση που ακολουθεί το γίγνεσθαι μέσα στα πάρα πολλά χρόνια που θα απαιτήσει η Ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Όταν έρχονται λοιπόν μεγάλες κρίσεις (για την ακρίβεια πολύ μεγάλες κρίσεις) όπως αυτή του 2008 ενεργοποιούνται τα στοιχεία επιβίωσης και επιταχύνεται η διαδικασία ενοποίησης.

Δεν κινδυνεύει η ευρωπαϊκή ενοποίηση

Αυτοί που ερμήνευαν και ερμηνεύουν τα παρατηρούμενα στοιχεία μεταβολών ως στοιχεία διάλυσης της Ευρωπαϊκής διαδικασίας ενοποίησης απλώς κάνουν λάθος. Αυτό που παρατηρούν είναι στοιχεία διάλυσης των παλαιών συστατικών του τρόπου λειτουργίας του συστήματος της Ευρωπαϊκής διακυβέρνησης. Έτσι όμως δημιουργούνται καινούρια.

Το γεγονός ότι δύσκολα πια σχηματίζονται Ευρωπαϊκές κυβερνητικές συμμαχίες διακυβέρνησης (Ολλανδία, Αυστρία, Γερμανία κ.τ.λ.) δείχνει ότι η παρουσία σταθερών κυβερνητικών σχηματισμών δεν είναι πλέον απαραίτητη και ενδεχομένως γεννιέται ο νέος Ευρωπαϊκός τρόπος διακυβέρνησης. (Θα μάθουμε γι’ αυτόν κατά τις επερχόμενες Ευρωπαϊκές εκλογές). Έτσι τίθεται θέμα Υπουργού Οικονομικών στην Ευρωζώνη και δημιουργίας ενδεχομένως Υπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Η Γερμανική καθοριστική παρουσία υποχωρεί. Και διότι οι ίδιοι δε μπορούν (πολιτικά) και διότι δεν έδωσαν γρήγορα Ευρωπαϊκές λύσεις όταν έπρεπε. Η Ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση ζητά λύσεις από τους νεοεισερχόμενους στο Ευρωπαϊκό πνεύμα νότιους όπως ο νέος Πορτογάλος πρόεδρος του Eurogroup.

Εξάλλου και στην Ελλάδα μας φέρονται πολύ πιο φιλικά και ελαστικά στους ελέγχους. Είναι έτοιμοι να κάνουν σχεδόν τα πάντα για να βγάλουν την Ελλάδα από το κάδρο και στη θέση της να «εγγράψουν» μία επιτυχία καθοδήγησης και επικράτησης του ορθολογισμού.

Είναι βιώσιμες και οι καλύτερες οι λύσεις που προτείνονται; Όχι απαραιτήτως. Αργότερα θα αλλάξουν. Μάλλον θα δούμε ξανά τις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης στο τραπέζι των αποφάσεων ίσως για να δοθούν μακροπρόθεσμες και αποφασιστικότερες λύσεις.

Αυτή είναι η εξέλιξη.

Πηγή: Ελευθερία του Τύπου”