Η Βρετανία έχει ακόμα ρόλο

Πολλοί αναλυτές συσχετίζουν την μη πρόσκτηση αυτοδύναμης πλειοψηφίας από τους Συντηρητικούς  στις εκλογές με μια πορεία αναστροφής της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Οι εν λόγω, στην περίπτωση που δεν ασκούν προπαγάνδα, προφανώς δεν γνωρίζουν τους Βρετανούς.

Το πρόβλημα δεν είναι αν οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο συνεχισθούν. Είναι ότι το πολιτικό σκηνικό στη Βρετανία είναι πολύ γκρίζο για να ανταποκριθεί στις διεθνείς προκλήσεις. Συγκεκριμένα για τον ρόλο που καλείται να παίξει το Ηνωμένο Βασίλειο στην αναδιάταξη δυνάμεων και ζωνών επιρροής στην Ευρώπη.

Η Τερέζα Μέι δεν είναι μια χαρισματική πολιτικός και ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν είναι μια προσωπικότητα που μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο έξω από τα σύνορα της χώρας του. Ο συνδυασμός αυτός και το κλίμα αμηχανίας δεν προδιαθέτουν για πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας.

Κι όμως η Βρετανία δεν μπορεί να απουσιάσει από τη διεθνή σκηνή. Η  Ευρώπη δείχνει ήδη πολύ μικρή και πιεσμένη υπό τη γερμανική ηγεμονία που ασκείται με τη γαλλική ανοχή. Είναι χωρίς ρόλο, χωρίς έρμα, χωρίς ενότητα. Το ενδεχόμενο εξέγερσης των λαών της δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Οι νέοι, οι εργάτες, οι αγρότες, οι μεσοαστοί θα ζητήσουν την αποκαθήλωση του «καφκικού εφιάλτη» της χρυσοκάνθαρης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και του «ιερατείου» της ευρωπαϊκής «αδελφότητας των λύκων». Το πιο δύσκολο δεν θα είναι το γκρέμισμα της «σύγχρονης Βαστίλης», αλλά η επόμενη ημέρα. Το πώς θα διαμορφωθούν τα νέα δεδομένα για τα έθνη της Ευρώπης.

Το πολιτικό σύστημα στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνει μια εντυπωσιακή θεσμική επάρκεια και συγκρότηση, αλλά αυτό δεν φθάνει. Ούτε η αξιοπρέπεια και η συνέπεια στους δημοκρατικούς θεσμούς, στη λειτουργία των οποίων θυσιάζονται πρόσωπα, φιλοδοξίες και καριέρες.

Το πρόβλημα είναι ότι η Βρετανία θα πρέπει να διακηρύξει, αυτή πρώτη, την «παγκόσμια Ευρώπη». Να κηρύξει την απόλυτη σύγκρουση με την ψευδεπίγραφη «φωτισμένη δεσποτεία» στις λέσχες της παγκοσμιοποίησης. Να καλέσει τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να πάψουν να αποτελούν «ζωτικό χώρο» της Γερμανίας και να ανακτήσουν την στρατηγική σχέση τους με τον ιστορικό χώρο τους, δημιουργώντας συνθήκες συνεργασίας, ασφάλειας και αμφίδρομης ανάπτυξης.