Προς αναζήτηση νέας ισορροπίας στον άξονα Γαλλίας-Γερμανίας

Μπορεί η σαρωτική νίκη του Μακρόν να προκάλεσε ανακούφιση στη Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά θα είναι απρονοησία να θεωρήσουμε ότι απομακρύνονται οι κίνδυνοι. Το εκλογικό αποτέλεσμα απλώς δίνει χρόνο στο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες για διορθωτικές πολιτικές. Πολιτικές ικανές να αντιστρέψουν αρνητικά δεδομένα και να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τον ευρωσκεπτικισμό.

Τόσο η Γαλλία όσο και η ΕΕ χρειάζονται νέες προσεγγίσεις που να βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η Λεπέν, «ο γαλλικός λαός αποφάσισε τη συνέχεια», αλλά ταυτόχρονα «έδωσε στο Εθνικό Μέτωπο τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Δεν πρέπει να υποτιμηθεί η σημασία του γεγονότος ότι στον δεύτερο γύρο υπήρξε 25,4% αποχή και 11,5% λευκό.

Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στην Γαλλία θα είναι καθοριστικές. Όχι μόνο, επειδή θα αποφασισθεί η σύνθεση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.  Επίσης, επειδή θα φανεί ποιες πολιτικές θα ακολουθήσει ο νέος Γάλλος πρόεδρος. Το ζητούμενο είναι ο παραμερισμός της δυσπιστίας, της καχυποψίας και κυρίως η θεραπεία των κοινωνικών αποκλεισμών.

Ο στόχος αυτός μπορεί να υλοποιηθεί με πολιτικές που θα ενισχύσουν την οικονομική δραστηριότητα, θα δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις απασχόλησης, θα ενισχύσουν την κινητικότητα και θα αναχαιτίσουν την αυξανόμενη ανισότητα.

Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών θα καθορίσει τη διάταξη δυνάμεων στην Εθνοσυνέλευση, ποιες δυνάμεις θα στηρίξουν την κυβέρνηση και ποιες θα σταθούν στην αντιπολίτευση. Υπό αυτή την έννοια, οι Γάλλοι θα επιβραβεύσουν ή θα απορρίψουν πολιτικές επιλογές που θα έχουν δρομολογηθεί μέχρι τότε.

Ας μην ξεχνάμε ότι στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τα παραδοσιακά κόμματα καταποντίστηκαν. Το γεγονός αυτό παραπέμπει σε ευρύτερη κρίση του συστήματος.

Η Γαλλία καλείται, επίσης, να αντιμετωπίσει ζητήματα ταυτότητας καθώς και αναζήτηση ρόλου στην ΕΕ. Στην πρώτη περίοδο της ΕΕ και μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Γαλλία ήταν πολιτικά ισότιμη της Γερμανίας και όχι μόνο λόγω της στρατιωτικής ισχύος της.

Από τότε, σταδιακά αλλά σταθερά στον άλλοτε ηγετικό άξονα ο ρόλος της Γαλλίας μειώθηκε και αντιστοίχως αναβαθμίσθηκε ο ρόλος της Γερμανίας. Με αυτό το δεδομένο, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν καλείται να χαράξει μια νέα πορεία, αναζητώντας ταυτόχρονα την πυξίδα που θα οδηγήσει στα επιθυμητά αποτελέσματα τόσο για τη Γαλλία όσο και για την ΕΕ.

Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος Μακρόν καλείται να προχωρήσει με εσωτερικές διαρθρωτικές αλλαγές που θα ενθαρρύνουν την οικονομική δραστηριότητα στη Γαλλία και να συμβάλει στη μεταρρύθμιση της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης, ούτως ώστε να επιταχυνθεί η οικονομική μεγέθυνση σε ολόκληρη την Ευρώπη.