“Ακροδεξιό” και με τη βούλα των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών το AfD!

Οπότε, με την απόφαση αυτή, ανοίγει διάπλατα και ο δρόμος που φτάνει μέχρι και την απαγόρευση του AfD, λίγες μόνο μέρες πριν ορκιστεί η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας. Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι του AfD κάνουν λόγο για «απόπειρα πραξικοπήματος του σοσιαλδημοκρατικού SPD», το οποίο παραμένει κυβερνητικός εταίρος, αυτή τη φορά μαζί με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU). Ο λόγος είναι –όπως ισχυρίζεται το AfD– ότι το SPD επιδιώκει με αυτόν τον τρόπο «να αποτρέψει μια μελλοντική συμμαχία CDU και AfD», τα οποία από κοινού καταλαμβάνουν το κυρίαρχο πολιτικά στη Γερμανία δεξιό-συντηρητικό κομματικό φάσμα.

Άλλωστε, δεν είναι λίγοι στη Γερμανία –και στους Χριστιανοδημοκράτες– που ισχυρίζονται ότι το “Τείχος Διαχωρισμού” (Brandmauer) που επιβλήθηκε προεκλογικά απ’ όλα τα συστημικά κόμματα απέναντι στο AfD θα καταρρεύσει λόγω κυβερνητικών αδιεξόδων εντός της επόμενης κυβερνητικής θητείας, και πως η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία δεν θα βγάλει την τετραετία.

Σημειωτέον, ότι τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα, δυόμιση μόλις μήνες μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές, ανεβάζουν το AfD σε πρώτο κόμμα με 25% (από 20,8%) και δεύτερο το Χριστιανοδημοκρατικό (23%). Στις πρόσφατες εκλογές το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα ήρθε πρώτο με 28,6% – το δεύτερο χειρότερο αποτέλεσμα μεταπολεμικά.

Πρώτο βήμα για απαγόρευση του AfD;

Σε πολύ χειρότερη μοίρα βρίσκεται, όμως, ο προετοιμαζόμενος για την καγκελαρία –με τη στήριξη των σοσιαλδημοκρατών– πρόεδρος του CDU Φρίντριχ Μερτζ. Πριν ακόμη αναλάβει την εξουσία θεωρείται από τη μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών “ακατάλληλος για καγκελάριος”, αλλά και “ψεύτης”. Κι αυτό, επειδή το άλλοτε μεγαλοστέλεχος της Blackrock ανέτρεψε με κυνικό τρόπο σχεδόν όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις ενόψει συγκυβέρνησης με τους πολύπειρους σε αυτές τις συναλλαγές για συγκυβέρνηση σοσιαλδημοκράτες. Επίσης και λόγω της θέσης του για με κάθε τρόπο συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και για επανεξοπλισμό της Γερμανίας.

Φαίνεται πως το γαλλικό παράδειγμα, με την απαγόρευση των πολιτικών δικαιωμάτων της Μαρί Λεπέν, ακολουθούν τώρα και οι Γερμανοί κυβερνώντες, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους με νομικά μέσα, που όμως δεν πείθουν την πλειοψηφία των πολιτών τους.

Έτσι όμως οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ φαίνονται αποφασισμένες να συνεχίζουν, σαν υπνωτισμένοι αλαζόνες, τον “ασύμμετρο πόλεμο” που εξαπέλυσαν εδώ και αρκετά χρόνια εναντίον των λαών τους, αδυνατώντας να δουν πως τα “βράχια” είναι πλέον ακόμα πιο κοντά τους. Όμως, η Ευρώπη της πολυποίκιλης παρακμής αλλάζει πολιτικά, έστω και βασανιστικά και παρά την καταιγιστική καθεστωτική προπαγάνδα και τα “νόμιμα μέτρα”.

Το χειρότερο είναι ότι μέσα στον εν εξελίξει παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο φαίνεται να υποχωρεί παντού η δημοκρατία, όπως π.χ. στο πρόσφατο “ντηλ Τραμπ-Ζελένσκι”, στη “νεοαποικιακή” συμφωνία για τον σημαντικό ορυκτό πλούτο της κατεστραμμένης πλέον Ουκρανίας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι χωρίς έμπρακτες αποδείξεις απαγορεύσεις κομμάτων που εκλέγονται δημοκρατικά, το μόνο που καταφέρνουν είναι απλά να ενισχύουν εκλογικά όλα τα “λαϊκιστικής” μορφής κόμματα (αριστερά και δεξιά) και κυρίως να χτυπούν πισώπλατα την ίδια τη δημοκρατία. Κάτι που πολιτικές προσωπικότητες μεσαίου ή και μικρού διαμετρήματος, όπως ο Μερτζ και ο Μακρόν, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν.