Άλλη μια χαμένη άνοιξη για την Αλβανία

Η ανησυχία είναι διάχυτη ανάμεσα στους πολίτες της Αλβανίας. Φοιτητές, αγρότες, κάτοικοι υποβαθμισμένων περιοχών στην πρωτεύουσα και άλλα αστικά κέντρα της χώρας, οργανώνονται χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συγκεντρώνονται και συζητούν σε εμφανή υπερδιέγερση. Διαμαρτύρονται, διαμαρτύρονται, διαμαρτύρονται.

Η πολυπρόσωπη αντιπολίτευση προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το εμφανές κύμα αγανάκτησης που κινεί τη λαϊκή βάση – με ελάχιστη ωστόσο επιτυχία. Είναι προφανές ότι στερείται ηγεσίας που να μπορεί να κινητοποιήσει τις μάζες. Ο πρωθυπουργός Ράμα ουσιαστικώς παίζει χωρίς αντίπαλο. Οι κατηγορίες που αντηχούν από τα μεγάφωνα των διαδηλώσεων μοιάζουν να προσκρούουν σε ώτα μη ακουώντων στο πρωθυπουργικό γραφείο των Τιράνων.

Πρόκειται για σοβαρότατες κατηγορίες για διαφθορά όλων των ειδών, για ανοχή έναντι του οργανωμένου οικονομικού κυρίως εγκλήματος, στο οποίο αποδεδειγμένα εμπλέκονται υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, με τα αποδεικτικά στοιχεία να προσκομίζονται από διεθνείς οργανισμούς και διωκτικές αρχές που καλούν τις αρμόδιες αρχές της χώρας να συμβάλουν στην κάθαρση.

Με το Κοινοβούλιο ευνουχισμένο λόγω της ομαδικής παραίτησης των βουλευτών της αντιπολίτευσης και της αντικατάστασής τους από “προθύμους” αποστάτες, ο κ. Ράμα έχει όλη την άνεση να περιοδεύει τη χώρα, σε μια μακρά προεκλογική εκστρατεία εν όψει των δημοτικών εκλογών του προσεχούς Ιουνίου. Και εδώ φαίνεται ότι κερδίζει το παιχνίδι με μηδενική αντίσταση. Οι όποιες μικρής εκτάσεως βιαιοπραγίες, αν δεν οφείλονται σε προβοκάτσια, προκαλούν απλώς την αρνητική αντίδραση του διεθνούς παράγοντα προς την κατεύθυνση της αντιπολίτευσης, με την παράλληλη διατύπωση ευχολογίων προς την κυβέρνηση.

Η διαφθορά διερευνάται από τους αρμόδιους φορείς της ΕΕ, που εκφράζουν “ενδοιασμούς” για την έλλειψη διαφάνειας περί το τουρκικής προελεύσεως καθεστώς του εθνικού αερομεταφορέα και για την απευθείας ανάθεση της κατασκευής του δεύτερου αεροδρομίου της χώρας στην Αυλώνα. Τα Τίρανα κωφεύουν…

Την νάρκη έρχεται να ταράξει για μιαν ακόμη φορά – το έγκλημα: όλοι συζητούν για την αιματηρή ληστεία στο αεροδρόμιο Μητέρα Τερέζα. Ο φονευθείς αρχηγός των ληστών δραπέτης από καιρό των ελληνικών φυλακών με πλούσια εντός και εκτός συνόρων δράση.

Κι “ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος”, όπως θα λεγε ο Βολφ Μπίρμαν, περιμένει, χωρίς πραγματικά να ξέρει τι: μόνο φοβάται ένα καινούργιο ’97, όπως χαμηλόφωνα συζητούν πολλοί. Ενώ η εις Εσπερίαν φυγή – των νέων κυρίως ανθρώπων – συνεχίζεται.