Άλλο η απομόνωση της Ρωσίας, άλλο ο νεομακαρθισμός

Είναι πια ξεκάθαρο ότι το κόστος σε ζωές, χρόνο και χρήμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και ως εκ τούτου οι στρατιωτικοί, πολιτικοί και διπλωματικοί στόχοι του Πούτιν έχουν θολώσει. Ταυτόχρονα, οι οικονομικές και λοιπές κυρώσεις της Δύσης προκαλούν προβλήματα στη ρωσική κοινωνία που εν καιρώ μπορεί να γίνουν αφόρητα, όπως δείχνουν οι πρώτες διαδηλώσεις και αντιδράσεις καλλιτεχνών και άλλων επώνυμων, αλλά και οι συλλήψεις και το κλείσιμο των ανεξάρτητων πηγών πληροφόρησης.

Η κλιμακούμενη πίεση των Αμερικανών προς τη Ρωσία διαφαίνεται πως αποβλέπει στρατηγικά στον “στραγγαλισμό” του Κρεμλίνου, την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Πούτιν, με τη μόχλευση κοινωνικών αντιδράσεων που κάποια στιγμή θα δικαιολογήσουν μια εσωτερική λύση με την ανατροπή του Ρώσου προέδρου από το εσωτερικό. Με άλλα λόγια, στόχος είναι η “απελευθέρωση” της Ρωσίας από τον “μονάρχη”.

Το γεγονός ότι ο Μακρόν και άλλοι δυτικοί ηγέτες επαναλαμβάνουν πως «δεν είμαστε σε πόλεμο με τον ρωσικό λαό», όπως άλλωστε και οι καταγγελίες πως 350 δισ. δολάρια του ρωσικού συστήματος που μπλοκαρίστηκαν στις δυτικές τράπεζες είναι «κλεμμένα λεφτά του ρωσικού λαού», υπογραμμίζουν στη δυτική ρητορική τον διαχωρισμό του καθεστώτος Πούτιν από το ρωσικό λαό.

Η δε ατάκα Μπάιντεν «θα σας πάρουμε τα κότερα και τις θαλαμηγούς», ή η ιστορία με την «πολυεκατομμυριούχο ερωμένη του Λαβρόφ», είναι σαφές ότι αποσκοπούν στην άρση της εμπιστοσύνης των Ρώσων προς τα κεντρικά πρόσωπα του καθεστώτος. Δεν είναι τυχαίο που ο Ρώσος εκατομμυριούχος Άλεξ Κονανίχιν ο οποίος ζει στις ΗΠΑ, επικήρυξε τον Ρώσο πρόεδρο με ένα εκατ. δολάρια “νεκρό ή ζωντανό”.

Χωρίς αμφιβολία η πτώση του καθεστώτος θα ήταν μια δομική εξέλιξη, αλλά εκεί οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρέπει να επιδείξουν επιτηδειότητα ώστε να μην αποσταθεροποιηθεί η χώρα. Και φυσικά να ανοίξουν ένα δρόμο έντιμης συνεννόησης που θα οδηγήσει σε μια διεθνή συμφωνία. Είναι, λοιπόν, μάλλον σαφές ότι στρατηγικός στόχος της Δύσης είναι η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν και, γι΄ αυτό, χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα. Εδώ όμως, αρχίζουν τα επόμενα προβλήματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για τη Δύση και κυρίως την Ευρώπη.

Οι παράπλευρες δυτικές απώλειες

Το πρώτο πρόβλημα είναι το οικονομικό το οποίο φάνηκε αρχικά να περιορίζεται στο κόστος της ενέργειας. Όμως οι επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων, η απόσυρση των δυτικών επενδυτών από τη Ρωσία, τα προβλήματα τροφοδοσίας σε σιταρικά προϊόντα, τροφοδοτούν πλέον μια νέα πληθωριστική δυναμική, που υπερβαίνει τη μόχλευση της ανάπτυξης που έκαναν οι δυτικές οικονομίες προκειμένου να ξεπεράσουν την ύφεση του κορονοϊού.

Αυτό σημαίνει στασιμοπληθωρισμό. Δεδομένου ότι η ανατροπή των αρνητικών συνεπειών στην αγορά ενέργειας θα πάρει χρόνο, δεδομένου επίσης ότι η διαταραχή των καταναλωτικών συνηθειών από την πανδημία δεν έχει ακόμη αποκατασταθεί, μάλλον θα βρεθούμε σε νέα πίεση και ένα σαρωτικό πληθωριστικό τσουνάμι. Ήδη οι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης μιλούν για μια πτώση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά 1,5-2,5%…

Το δεύτερο πρόβλημα σχετίζεται με την ελευθερία της έκφρασης. Η απόφαση της Κομισιόν να κλείσει το Russia Today (RT) και το Sputnik, επειδή έκαναν προπαγάνδα με fake news υπέρ της Ρωσίας, προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων τονίζει ότι «η πρόκληση για τις δημοκρατίες είναι να καταπολεμήσουν την παραπληροφόρηση, διατηρώντας παράλληλα την ελευθερία της έκφρασης».

Νεομακαρθισμός

Να σημειωθεί ότι στα κοινωνικά δίκτυα έχει αρχίσει ο στιγματισμός όσων στέκονται κριτικά στις θέσεις και πράξεις της Δύσης. Εννοείται ότι το κλείσιμο των μέσων της ρωσικής προπαγάνδας είχε απάντηση με το κλείσιμο των ανεξάρτητων και των δυτικών μέσων στην Ρωσία, γεγονός που δεν ευνοεί την διάχυση της πληροφόρησης. Το τρίτο πρόβλημα είναι το πολιτισμικό εμπάργκο που είναι ακατανόητο και προκλητικό από πολλούς.

Η επιτήρηση, ο στιγματισμός, ο τρόμος για το ενδεχόμενο επίθεσης της Ρωσίας στην Σκανδιναβία, στις Βαλτικές Χώρες, ή τη Μολδαβία, καθώς και η φιλολογία για τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου, σε συνδυασμό και με την πίεση που δέχονται οι πολίτες από την εκρηκτική αύξηση των τιμών της ενέργειας, έχουν δημιουργήσει μια δυστοπική κοινωνική κατάσταση, που θα πρέπει να μετριαστεί και να ελεγχθεί από τις κυβερνήσεις.

Πολλοί αναλυτές κάνουν λόγο ακόμη και σε συστημικά μέσα ενημέρωσης για έναν νεομακαρθισμό, που απλώς αντικαθιστά τον αντικομμουνισμό με τον αντιρωσισμό και, επιχειρεί να εξαφανίσει κάθε κριτική στάση απέναντι στους χειρισμούς της Ουάσιγκτον ή των πρόθυμων κυβερνήσεων. Στην Ελλάδα, η πολιτική κριτική που ασκείται στην κυβερνητική πλειοδοσία πάνω στην ουκρανική κρίση, όχι για τη θέση επί της αρχής, αλλά επί του πρακτέου, αντιμετωπίζεται ήδη με μεταφυσικούς όρους ή χλευαστικά, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.