Αντιμέτωπη με τη σκιά του Μουσολίνι στις 25 Απριλίου η Μελόνι

Καθώς πλησιάζει η 25η Απριλίου μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινής γνώμης παρακολουθεί τις κινήσεις της πρωθυπουργού Τζόρτζα Μελόνι, προσπαθώντας να μαντέψει με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσει αυτή την κρίσιμη ημερομηνία. Στην Ιταλία η 25η Απριλίου είναι εθνική εορτή. Γιορτάζεται η απελευθέρωση της χώρας από τον φασισμό, καθώς στις 25 Απριλίου του 1945 οι αντιφασιστικές δυνάμεις των ανταρτών που από το προηγούμενο έτος πολεμούσαν τους Γερμανούς ναζί και τους Ιταλούς φασίστες, έκαναν την θριαμβευτική είσοδό τους στο Μιλάνο μέσα σε ένα απέραντο πλήθος που γιόρταζε το τέλος του φασισμού.

Μια από τις πρώτες κινήσεις που έκαναν στο Μιλάνο οι αντιφασιστικές ομάδες και πιο συγκεκριμένα οι Ταξιαρχίες Γαριβάλδη του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν να κρεμάσουν ανάποδα στην Πλατεία Λορέτο της πόλης τα πτώματα του Μουσολίνι, της ερωμένης του Κλάρας Πετάτσι και άλλων υψηλών αξιωματούχων του καθεστώτος. Είχαν όλοι τους αιχμαλωτιστεί ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν ακολουθώντας τους Γερμανούς κι εκτελέστηκαν λίγο πριν απελευθερωθεί το Μιλάνο. Οι αντάρτες ήθελαν  να δείξουν στους Μιλανέζους πως ο Ντούτσε και η παρέα του δεν υπήρχαν πλέον και επέλεξαν να το κάνουν κρεμώντας τις σωρούς τους στη συγκεκριμένη πλατειούλα διότι ακριβώς εκεί οι ναζί και οι φασίστες είχαν εκτελέσει αντιστασιακή ομάδα νεαρών Μιλανέζων που είχαν πέσει στα χέρια τους.

Ιδού  λοιπόν τι επιβάλει το Σύνταγμα και η νομοθεσία της χώρας να γιορτάσει με κάθε επισημότητα η “μεταφασίστρια” –όπως προτιμά να αυτοχαρακτηρίζεται– Τζόρτζα Μελόνι. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός μέχρι τώρα ακολουθεί την πολιτική της πλήρους άρνησης να σχολιάσει την φασιστική περίοδο της ιταλικής ιστορίας, σαν να μην υπήρξε. Στις 25 Μαρτίου βρέθηκε σε δύσκολη θέση, καθώς όφειλε να αναφερθεί σε ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της αντιφασιστικής αντίστασης στη Ρώμη που προκάλεσε άγρια αντίποινα των ναζί.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: το 1944  οι Ιταλοί κομμουνιστές προσπαθούσαν να δημιουργήσουν αντιστασιακές ομάδες στην κεντρική Ιταλία. Επιχείρηση δύσκολη, καθώς οι Σύμμαχοι είχαν αποβιβαστεί στο Άντσιο και βρίσκονταν σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων. Γι΄ αυτό το λόγο  οι Γερμανοί, υποστηριζόμενοι από λιγοστούς φασίστες μαχητές, έλεγχαν αυστηρά όλες τις τοποθεσίες κοντά στο μέτωπο.

Μέσα στη Ρώμη η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη, με απαγόρευση κυκλοφορίας, μπλόκα και άλλα περιοριστικά μέτρα. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οι Ρωμαίοι κομμουνιστές αποφάσισαν να αναδιπλωθούν και αφού δεν μπορούσαν να αναπτύξουν ανταρτοπόλεμο στα βουνά, να καταφύγουν σε μορφές αντάρτικου πόλης. Ιδρύθηκε έτσι μια νέα αντιστασιακή οργάνωση με την επωνυμία GAP (Ομάδες Πατριωτικής Δράσης) ειδικευμένη σε ανταρτοπόλεμο στην πόλη.

Μετά  από πολλές έρευνες εντοπίστηκε και ο στόχος. Ήταν o λόχος Bozen, στρατιωτική αστυνομία ενσωματωμένη στα SS, αποτελούμενη από Νοτιοτυρολέζους της αυστριακής μειονότητας στην Ιταλία. Καθημερινά εξασκούνταν στο Πεδίο του Άρεως στο κέντρο της Ρώμης και αργότερα επέστρεφαν στο στρατώνα τους στην περιοχή  Εσκουλίνο, τραγουδώντας εμβατήρια.

Η επιστροφή γινόταν πάντα την ίδια ώρα και οι στρατιώτες έκαναν πάντα την ίδια διαδρομή. Διέσχιζαν καθημερινά το μικρό δρομάκι Via Rasella στο κέντρο της Ρώμης. Εύκολος στόχος για τους αντάρτες των πόλεων. Λίγες οι κατοικίες, ελάχιστοι οι περαστικοί, πολύ λίγα τα καταστήματα, ελάχιστες πιθανότητες να υπάρξουν αθώα θύματα. Έτσι, χωρίς μεγάλη δυσκολία μια ισχυρή βόμβα τοποθετήθηκε κάτω από καρότσι στην άκρη του δρόμου και την κατάλληλη στιγμή εξερράγη ακριβώς στη μέση της φάλαγγας.

Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν  επί τόπου 33 Γερμανοί στρατιώτες, να είναι ακόμη περισσότεροι οι τραυματίες  και ουσιαστικά να διαλυθεί ο λόχος. Κυρίως όμως το πλήγμα που υπέστησαν οι ναζί στην καρδιά της Ρώμης ήταν πολιτικό, καθώς αποδείχτηκε πως τα αυστηρά μέτρα ελέγχου είχαν αποτύχει. Η αντίδραση των ναζί ήταν αστραπιαία.  Από το Βερολίνο ο Χίτλερ έδωσε διαταγή για κάθε Γερμανό στρατιώτη που σκοτώθηκε να εκτελεστούν 30 ή 40  Ιταλοί. Οι φασιστικές αρχές όμως αντέδρασαν έντονα και οι Γερμανοί αξιωματικοί κατάλαβαν πως δεν μπορούν να επιμείνουν.

Αποφασίστηκε τελικά να εκτελεστούν 10 Ιταλοί για κάθε Γερμανό. Μέχρι τότε οι Γερμανοί νεκροί ήταν 32 άρα οι φυλακισμένοι που θα εκτελούνταν έπρεπε να είναι 320. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές ήταν πολύ λίγοι, όχι περισσότεροι από 20. Σε αυτούς προστέθηκαν και 75 εβραίοι της Ρώμης που προορίζονταν για τα στρατόπεδα εξολόθρευσης στη Γερμανία. Καθώς περνούσαν οι ώρες και οι ναζί δυσκολεύονταν να συμπληρώσουν το αριθμό, που στο μεταξύ είχε γίνει 330, αποφασίστηκε να εκτελεστούν ποινικοί κρατούμενοι, Ιταλοί και ξένοι, καθώς και στρατιώτες και καραμπινιέροι που ήταν υπό κράτηση για πειθαρχικούς λόγους.

Η εκτέλεση έγινε σε αρχαιολογική περιοχή διότι εκεί το έδαφος είναι μαλακό και ήταν εύκολο να γίνουν  κάποιοι πρόχειροι ενταφιασμοί. Μέσα στη βιασύνη και τον πανικό τους οι Γερμανοί εκτέλεσαν πέντε επί πλέον κρατούμενους, συνολικά 335. Στην επέτειο της μαζικής εκτέλεσης η Μελόνι αναγκάστηκε να κάνει μια δήλωση για το ιστορικό αυτό γεγονός που οι Ρωμαίοι βιώνουν με συγκίνηση: ήταν η μοναδική σημαντική αντιστασιακή πράξη της πρωτεύουσας, και τα επακόλουθα της είναι ακόμη ορατά στα κτίρια της Βία Ραζέλα.

Κουβέντα για το φασιστικό καθεστώς

Τι είπε λοιπόν η Ιταλίδα πρωθυπουργός στην επέτειο της σφαγής στις Φόσε Αρντεατίνε; Εξέφρασε τον αποτροπιασμό της  για το γεγονός πως «εκτελέστηκαν 335 αθώοι μόνον διότι ήταν Ιταλοί». Πρόβλημα εθνικής ταυτότητας, λοιπόν, καμία σχέση με το φασιστικό καθεστώς. Κρίμα που και οι συνεργάτες των εκτελεστών ήταν Ιταλοί, ενώ κάποια θύματα δεν είχαν ιταλική υπηκοότητα.

Ακόμη χειρότερη η τοποθέτηση του προέδρου της Γερουσίας. Κατά τον  Ινιάτσιο Λα Ρούσα οι κομμουνιστές επιτέθηκαν σε «στρατιωτική μπάντα» αποτελούμενη από «συνταξιούχους»! Οι Γερμανοί –συνέχισε ο στενός συνεργάτης της πρωθυπουργού– είχαν ζητήσει από τους υπαίτιους της τρομοκρατικής επίθεσης να παραδοθούν, ώστε να αποφύγουν τα αντίποινα αλλά εκείνοι αρνήθηκαν και γι’ αυτό ευθύνονται για τις εκτελέσεις στις Φόσε Αρντεατίνε.

Ο Λα Ρούσα είναι φανατικός φασίστας και διαδίδει ό,τι πληροφορήθηκε από την μεταπολεμική φασιστική προπαγάνδα. Μια εκδοχή που δίνει συγχωροχάρτι στους ναζί. αλλά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν υπήρξε καμία έκκληση στους πρωτεργάτες για παράδοση και ο λόχος Μπόζεν δεν μπορεί καθόλου να θεωρηθεί “στρατιωτική μπάντα συνταξιούχων! Η χοντροκομμένη προσπάθεια του προέδρου της Γερουσίας να ξαναγράψει την ιστορία προκάλεσε σάλο στην Ιταλία. Έβαλε σε μεγάλη αμηχανία την πρωθυπουργό και ανάγκασε τον ίδιο τον πρόεδρο Ματαρέλα να παρέμβει. Τελικά ο Λα Ρούσα αναγκάστηκε να υποχωρήσει, μιλώντας για σφάλμα του.

Με αυτό το προηγούμενο θα φτάσουμε στο κρίσιμο ραντεβού της 25ης Απριλίου. Η Μελόνι θα αναγκαστεί να εκφωνήσει λόγο, το ίδιο και οι υπουργοί της. Το φάντασμα του Μουσολίνι θα πλανάται παντού. Ήδη κάποιοι υπουργοί ανακοίνωσαν πως θα βρίσκονται στο εξωτερικό, ενώ άλλοι έχουν ήδη «κλείσει ραντεβού σε κέντρα υγείας». Πιθανώς η “μεταφασίστρια” πρωθυπουργός να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ολομόναχη την πρόκληση. Εκτός και αν επιλέξει να έχει δίπλα της τον πρόεδρο της Γερουσίας, ξακουστό για το “μετριοπαθές” πνεύμα που τον διακρίνει!