Από ήρωας αντίστασης “γλωσσού της γειτονιάς”…

Ο φασισμός τα τελευταία χρόνια ήταν το φόβητρο για να στιγματιστεί όποιος διαφωνούσε με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Ο φασισμός είχε ηττηθεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά επιζούσε προπαγανδιστικά. Οι Ουκρανοί Αζοφίτες είναι φασίστες της χειρότερης ποικιλίας, είναι νεοναζί, αλλά αυτό δεν ενοχλεί τη Δύση. Βάφτισαν το κρέας ψάρι, ονόμασαν το Αζοφίτες “πατριώτες” και τράβηξαν για τη νίκη!

Στη Δύση πιστεύουν ότι εξακολουθούν να έχουν το αποκλειστικό προνόμιο να βαφτίζουν όπως θέλουν, όποιον θέλουν. Ίσως, όμως, φτάνουμε στο τέλος εποχής. Οι Ουκρανοί, Αζοφίτες ή όχι, κερδίζουν τον πόλεμο στην TV, αλλά όχι στο πεδίο. Ο Ζελένσκι από ήρωας αντίστασης αρχίζει να μοιάζει με γλωσσού της γειτονιάς, τον ενοχλούν όχι μόνο οι Ρώσοι και ο Μακρόν, αλλά και ο Κίσινγκερ που ως προσκεκλημένος στο Νταβός υποστήριξε συμβιβασμό στο Ουκρανικό. Για να μην πληρώσουν τη νύφη οι ΗΠΑ, είπε με τον τρόπο του!

Προ Ουκρανίας οι Βρυξέλλες έριχναν δηλητήριο κατά του Όρμπαν, ανυπάκουου στις εντολές τους, αλλά τώρα δεν τολμούν να του πουν κουβέντα, επειδή απορρίπτει τις κυρώσεις στη Ρωσία. Η ενότητα της ΕΕ στο θέμα του πολέμου είναι λίαν εύθραυστη. Οι Ούγγροι παραμένουν “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”, αλλά δεν τα βάζουν με τους Ρώσους, δεν θα ξεπαγιάσουν και δεν θα ξεπαραδιαστούν για να αγοράσουν αέριο/πετρέλαιο.

Συμβαίνει κάτι βαθύτερο: Πρώτα στις ΗΠΑ και μετά στην Ευρώπη συνειδητοποιούν ότι μάλλον είναι απίθανη η ήττα της Ρωσίας. Στις ΗΠΑ βλέπουν καλύτερα τα σημάδια με την πείρα του Αφγανιστάν και ο Κίσινγκερ επέμεινε φορτικά για συμβιβασμό. Αν η Δύση ηττηθεί στο πεδίο, ως συμπαραστάτης του Ζελένσκι/Αζοφιτών, θα ηττηθεί και στον τομέα της προπαγάνδας. Αντί για μαλλί η Δύση θα βγει κουρεμένη. Και τότε –κατά τον Βάρναλη– ο “Καλός Λαός” λέει «φρόνιμα και τακτικά πάω με κείνον που νικά».

Όσο ο κόσμος αποδέχεται αμάσητα όσα του λένε τα δυτικά ΜΜΕ, έτσι θα μένουν τα πράγματα. Δημοκρατία και Ισχύς ένας Θεός, ο Ιανός. Αλλά το εμπάργκο για το πετρέλαιο και η εμμονή σε μια νίκη που καθημερινά απομακρύνεται προκαλούν διάσταση στις ΗΠΑ και διχόνοια στην Ευρώπη. Σιωπηρά, ειδήμονες των ΗΠΑ και της Ρωσίας συνομιλούν στο παρασκήνιο. Φυσάει άλλος άνεμος που έχει φτάσει και στις σελίδες των New York Times. Τα υψηλά στελέχη της εφημερίδας πριν αρχίσει το Νταβός πρότειναν με άρθρο τους συμβιβασμό με εδαφικές παραχωρήσεις της Ουκρανίας!

Στον πόλεμο πάνε οι αθώοι 

Πόλεμος –μου έλεγε στο Γυμνάσιο ο συμμαθητής μου ο Γιάννης, μαθηματικός αργότερα– θα ξαναγίνει όταν δεν θα έχουν μείνει ζωντανοί όσοι θυμούνται τους Παγκόσμιους, τους Εμφύλιους και τις άλλες κατάρες. Σκοτώνονται οι αθώοι, οι χωρίς μνήμη. Αλλά, άραγε, γιατί πάνε και ξαναπάνε στον πόλεμο, για χιλιάδες χρόνια, αν όλο κι όλο που φέρνει είναι μόνο δυστυχία;

Για την ώρα πάντως οι ΗΠΑ γδύνουν την Ευρώπη. Η ΕΕ δεν είχε όπλα. Σε λίγο δεν θα έχει ούτε λεφτά. Είχε κοινωνική ειρήνη. Θα τελειώσει κι αυτή. Ιδίως αν ξεμείνει από στάρι, από ψωμί. Είχε επικυρίαρχο, τη Γερμανία. Τώρα το Βερολίνο κάνει πρόβες για φτωχός συγγενής. Η Ευρώπη είναι προτεκτοράτο, έλεγε ο Μπρεζίνσκι στη “Μεγάλη Σκακιέρα”. Και θα παραμείνει.

Το ξαναθυμίζω: Ο λόρδος Ισμέϊ, πρώτος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, στην εναρκτήρια ομιλία του ανέφερε ότι ο τρίτος στόχος της Συμμαχίας είναι να «κρατήσει τη Γερμανία πατημένη στο χώμα». Η Γερμανία πήρε ψηλά τον αμανέ, παρίστανε το αφεντικό. Οι Αμερικανοί θύμισαν στο Βερολίνο και σε όλους μας, ότι αφεντικό είναι μόνο ένα και βρίσκεται στην Ουάσιγκτον.

Τώρα, δειλά-δειλά, ανακοινώνονται δημοσίως επαφές Μόσχας-Ουάσιγκτον για το Ουκρανικό. Όταν δεν σιωπούν, οι αναλύσεις, εκτιμήσεις, γνώμες, το άρωμα που αποπνέουν είναι ότι οι ΗΠΑ είναι σε επαφή με τον Πούτιν για να προλάβουν τα χειρότερα, όπως τους υπόδειξε ο Κίσινγκερ. Ή μήπως η συνεννόηση άρχισε πολύ νωρίτερα και “η σωστή πλευρά της Ιστορίας” είναι για τους αφελείς και υποτελείς;

Ερντογάν και Μητσοτάκης

Στα δικά μας, ο Καραμανλής, φρονίμως, βάζει για αντίσταση τους τσολιάδες στη γραβάτα. Ο Τσίπρας δεν συζητιέται, έχει περάσει τις εξετάσεις με λίαν καλώς στις Πρέσπες. Ο Σαμαράς αρκείται να εντυπωσιάζει ένα πλαδαρό Συνέδριο. Ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός, κακός, στραβός κι ανάποδος – λένε. Αν ο όποιος υποψήφιος αντικαταστάτης δεν συγκέντρωνε κι άλλα επί πλέον παρόμοια χαρακτηριστικά θα αφήναμε ήσυχο το Μεσολόγγι. Ο αμετροεπής Ερντογάν, αντιθέτως, έκοψε –είπε– και την απλή καλημέρα στον Μητσοτάκη αναγνωρίζοντάς τον έτσι, εμμέσως, σαν πατριώτη.

Στη Δύση αισθάνονται ασφαλείς απέναντι στον ναζισμό/φασισμό, τον έχουν κλωτσοσκούφι, μια νότα του παρελθόντος για τους ηλίθιους, πάντα χρήσιμη αυτή η ράτσα. Φασισμός, ναζισμός και κομμουνισμός ήταν επικίνδυνοι όταν είχαν κράτος. Μετά, ουαί τοις ηττημένοις!

Οι Κινέζοι, με χιλιάδες χρόνια συνεχούς Ιστορίας δεν επικαλούνται την κομμουνιστική τους ιδεολογία όταν βγαίνουν στον διεθνή στίβο, αλλά μόνο το όνομά τους. Το όνομα του έθνους είναι φορέας λάμψης, πολιτισμού, ισχύος, η κινητήρια δύναμη στον διεθνή ανταγωνισμό. Ούτε φυσικά οι εν Αθήναις εκάστοτε ιθύνοντες γεννήθηκαν με το Διεθνές Δίκαιο στην κούνια. Αλλά αυτό έχουν δια πάσαν χρήσιν. Όπως έλεγε κι ο Άγγλος ποιητής, «οι δειλοί με μια ματιά τους σε σκοτώνουν», ή έτσι νομίζουν…