Από την έκβαση των δυο πολέμων εξαρτάται και το δικό μας μέλλον 

Οι μακροπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις στη χώρα μας θα εξαρτηθούν από την έκβαση και στους δυο πολέμους. Εν τω μεταξύ, για ακόμα μια φορά, η χώρα μας βρίσκεται διχασμένη για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, με τις πολιτικές δυνάμεις να επιδίδονται σε πρακτικές “ο καθένας για πάρτη του”. Αυτός ο διχασμός δεν είναι καλός οιωνός. Στο σημείο αυτό καλό είναι να εξετάσουμε τον καθένα πόλεμο ξεχωριστά για να είναι δυνατή η επισήμανση της ταυτότητας των αρνητικών επιπτώσεων για τη χώρα μας.

Ο πόλεμος της Ρωσίας του Πούτιν, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, είναι η ανάκτηση των ιστορικών εδαφών της. Η ανάκτηση αυτή άρχισε με την ρωσοποίση της Κριμαίας και στη συνέχεια με την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην υπόλοιπη Ουκρανία, που στο αρχικό στάδιο είχαν φτάσει μέχρι έξω από το Κίεβο. Το λάβαρο της επεκτατικής εξόρμησης  της Ρωσίας εξωραΐστηκε έτσι ώστε να φαίνεται και ως απελευθερωτικό, μιας και η χώρα, κατά την άποψη του δημοκράτη Πούτιν, ευρίσκετο υπό ναζιστικό καθεστώς.

Κατ’ αρχάς ποιος είναι ο Πουτιν; Ο εν λόγω κύριος ήταν ένας τρόφιμος της KGB, δηλαδή κατάσκοπος, της πάλαι ποτέ Σοβιετίας, η οποία προς το τέλος της είχε εξελιχθεί σε μια μαφία της κομουνιστικής κομματικής νομενκλατούρας που λεηλάτησε τη λαϊκή περιουσία  και στη συνέχεια νομιμοποίησε δια της περεστρόικας και της δημιουργίας του νέου δικτατορικού καθεστώτος του αδίστακτου (εξολόθρευσε δια δηλητηριάσεως, δολοφονίας και φυλάκισης κάθε πολιτικό αντίπαλο), πλούσιου τώρα, Πούτιν και των περίφημων ολιγαρχών. Αυτά για να μην ξεχνάμε.

Η σταυροφορία του Πούτιν

Η ορθόδοξη τώρα σταυροφορία του Πούτιν, που ευλογήθηκε και από τον ορθόδοξο αρχιεπίσκοπο της Ρωσίας, είχε και άλλους στόχους πέραν των ανακτήσεων ιστορικών εδαφών και πατρίδων. Είχε και τους στόχους της άμβλυνσης της ενότητας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ, παρά την βοήθεια που έχει προσφέρει ο Τραμπ, δεν πήγε, μέχρι στιγμής, ως υπολόγισε. Σε ό,τι αφορά το μέτωπο της ΕΕ αυτό δείχνει να αποδίδει καρπούς για τον Πούτιν.

Όλα οι φασίζουσες δυνάμεις της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη σταδιακά καταλαμβάνουν πρώτη θέση στην πίστα της πολιτικής και μάλιστα διατυμπανίζουν και τη φιλία τους με τον Πούτιν, κάτι που θεωρείται και φυσιολογικό. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει να έχει κυλήσει ο τέντζερης και να βρήκε το καπάκι. Εξάλλου, τα εν λόγω φασισταριά δεν μπορούν να δείξουν στο φίλο τους και αχαριστία. Γύρω στα 5.000.000 πρόσφυγες Ουκρανούς, κι όχι μόνον, τους πρόσφερε για να κτίσουν την καριέρα τους.

Είναι δύσκολο να δούμε τώρα τις αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα μας, εάν η προσπάθεια του Πούτιν, που κάθε λίγο και λιγάκι μας απειλεί με πυρηνικό πόλεμο, επιτύχει. Κάθε λογικός και πατριώτης πολίτης στο συμπέρασμα που θα καταλήξει, είναι ότι η επιτυχία του Πούτιν θα πλήξει επικίνδυνα το μέλλον της χώρας μας. Ο Ερντογάν, φίλος και αυτός του Πούτιν, με τα οθωμανικά όνειρα που προωθεί με την πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας, θα ενθαρρυνθεί να προχωρήσει και αυτός στο δρόμο που χαράσσει ο Πούτιν. Και όμως πέρα από τα γνωστά φασισταριά υπάρχουν και κάποιοι, που δηλώνουν και προοδευτικοί, που δεν χάνουν την ευκαιρία να εκδηλώσουν τον θαυμασμό και την αγάπη τους για τον Πούτιν και να διχάζουν έτσι περισσότερο το λαό μας.

Ο δεύτερος πόλεμος

Στον άλλο πόλεμο η πολιτική της φασίζουσας Δεξιάς, που εκπορεύεται και από τις θρησκευτικές της καταβολές (μισούν τους Εβραίους) προσεγγίζεται έτι περισσότερο από τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο, κυρίως λόγω των εξελίξεων στη περιοχή της Γάζας και τα δεινά που έχει υποστεί ο άμαχος πληθυσμός της. Είναι θλιβερό αυτό που συνέβη, αλλά ποιος ευθύνεται γι’ αυτές τις δυσάρεστες για τον άμαχο πληθυσμό εξελίξεις και το μέλλον του παλαιστινιακού κράτους; Στις μέρες μας, δεν είναι το Ιράν ο θύτης και από κοντά και ο Ερντογάν, ο καθένας με τον δικό του πόνο, που κατασκεύασαν και υποστηρίζουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που είναι κράτη εν κράτη, κατά το σύστημα του Ιράν με τους Φρουρούς της Επανάστασης, καταλύοντας κάθε έννοια του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου κράτους;

Οι Παλαιστίνιοι διαχρονικά και αργότερα και οι Λιβανέζοι βρίσκονται υπό την συνεχή ομηρία δυνάμεων που το πάθος τους ήταν και παραμένει η εξαφάνιση του Ισραήλ. Εάν αυτές οι δυνάμεις νικήσουν, έπεται η σειρά μας, παλαιότερα ήταν η σειρά του Βυζαντίου. Οι Δυνάμεις προερχόμενες από τις ισλαμικές χώρες, στόχο είχαν και συνεχίζουν να έχουν, κάθε φορά, την μονοπώληση εκπροσώπησης του ισλαμικού κόσμου και την εξαφάνιση όλων των άλλων, δηλαδή και ήμών. Δεν είναι ο Ερντογάν, μαζί και σύμπασα η τουρκική αντιπολίτευση, που συνεχώς μας υπενθυμίζουν αυτές τις επιδιώξεις τους στην περιοχή; Δεν έχουμε μάθει τίποτα από όλες τις μεγάλες, όπως αυτές της Σμύρνης και της Κύπρου, καταστροφές;