Ο Μακρόν αγωνίζεται να αποφύγει συγκατοίκηση με τον Μελανσόν

Αντίστροφη μέτρηση για τις ιδιαίτερης πολιτικής βαρύτητας βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία ή καλύτερα για τον πρώτο γύρο, καθώς ο εκλογικός νόμος προβλέπει δύο γύρους με πλειοψηφικό σύστημα. Ο αριστερός συνασπισμός υπό τον Μελανσόν εξακολουθεί να έχει δυναμική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στη νέα Εθνοσυνέλευση και θα επιβάλλει στον Πρόεδρο Μακρόν μια “συγκατοίκηση” που αν συμβεί δεν θα είναι ούτε εύκολη, ούτε ευχάριστη για τον Γάλλο Πρόεδρο.

Σε μία τέτοια περίπτωση θα κολλήσουν πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί και οι οποίες προκαλούν έντονες αντιδράσεις ευρύτατων στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας. Αν και η Γαλλία έχει την εμπειρία “συγκατοίκησης” (διαφορετική προεδρική πλειοψηφία από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία) οι ισορροπίες ανάμεσα σε Μακρόν και Μελανσόν δεν θα είναι εύκολες εάν ο αριστερός συνασπισμός πάρει τουλάχιστον 289 έδρες σε σύνολο 577.

Περίπου δύο μήνες έπειτα από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Απριλίου, οι Γάλλοι επιστρέφουν στις κάλπες αύριο Κυριακή 12 Ιουνίου, για τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών (ο δεύτερος γύρος θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 19 Ιουνίου) μέσα από τις οποίες θα προκύψει η νέα σύνθεση της Εθνοσυνέλευσης. Για να εκλεγεί κάποιος από τον πρώτο γύρο πρέπει να εξασφαλίσει πάνω από το 50% των ψήφων. Πρέπει επιπλέον οι ψήφοι που εξασφάλισε να αντιστοιχούν και στο τουλάχιστον 25% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στην εκλογική του περιφέρεια. Γι’ αυτό και η εκλογή βουλευτών από τον πρώτο γύρο είναι δύσκολη και σπάνια στη Γαλλία.

Από την άλλη πλευρά, όσοι εκ των υποψηφίων καταφέρουν την πρώτη Κυριακή να εξασφαλίσουν τις ψήφους του τουλάχιστον 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στην περιφέρειά τους περνούν εν συνεχεία στον δεύτερο γύρο. Με άλλα λόγια, στον δεύτερο γύρο θα μπορούσαν να περάσουν δύο, τρεις ή και περισσότεροι υποψήφιοι ανά εκλογική περιφέρεια.

Κάλπες και σενάρια

Στο επίπεδο κομματικών συνασπισμών, για να μπορέσει ένα κομματικό μπλοκ να έχει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση χρειάζεται τουλάχιστον 289 έδρες σε σύνολο 577. Στην απερχόμενη Εθνοσυνέλευση, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Μακρόν είχε 347 έδρες, η ομάδα του Μελανσόν λιγότερες από 75 έδρες, η ομάδα των Ρεπουμπλικάνων περίπου 120 έδρες και η παράταξη της Λεπέν (η οποία Λεπέν παίρνει μέρος και στις βουλευτικές εκλογές του 2022 ως υποψήφια για μια έδρα στην Εθνοσυνέλευση, στο Πα-ντε-Καλέ στον βορρά) μόλις έξι έδρες.

Όμως ο συσχετισμός δυνάμεων άλλαξε  από το αποτέλεσμα και την δυναμική που δρομολογήθηκε στις προεδρικές εκλογές. Τα κόμματα της Αριστεράς (μεταξύ αυτών “Η Ανυπότακτη Γαλλία”, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα κ.ά.) κατεβαίνουν σε κοινό μέτωπο, εκείνο της επονομαζόμενης “Νέας Λαϊκής, Οικολογικής και Σοσιαλιστικής Ενότητας” (NUPES) υπό τον 70χρονο Μελανσόν, η υψηλή επίδοση του οποίου στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών (22%) τον έχει πια επαναφέρει στο κέντρο των γαλλικών πολιτικών εξελίξεων ως διακριτό πόλο ικανό να κοντράρει τον Μακρόν.

Αλλά και ο Μακρόν από την πλευρά του, έχει πια προχωρήσει στη σύμπηξη ενός δικού κομματικού συνασπισμού με την ονομασία Ensemble! (Μαζί). Οι  δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν τους δύο συνασπισμούς να κοντράρονται για την πρωτιά, με την ομάδα του Μελανσόν να πολλαπλασιάζει τις έδρες της (που εκτιμάται πως μπορεί να προσεγγίσουν ή ακόμη και να ξεπεράσουν τις 200 φτάνοντας ως τις 230) και την ομάδα του Μακρόν να διατηρεί μεν ένα προβάδισμα σε έδρες (συγκεντρώνοντας σε όλες τις δημοσκοπήσεις σταθερά πάνω από 250) που όμως υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.

Ο Μελανσόν από την πλευρά του ελπίζει πως μια πολύ καλή επίδοση θα του ανοίξει τον δρόμο, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός, υποχρεώνοντας έτσι τον πρόεδρο Μακρόν σε μια μάλλον άβολη και πολιτικά δύσκαμπτη “συγκατοίκηση” τα επόμενα πέντε χρόνια. Για την ιστορία, μια τέτοια “συγκατοίκηση” θα θύμιζε την περίοδο 1997-2002 κατά την οποία ο κεντροδεξιός πρόεδρος Σιράκ είχε υποχρεωθεί να έχει δίπλα του ως πρωθυπουργό τον Ζοσπέν των Σοσιαλιστών, με την υποσημείωση πως οι άλλοτε κραταιοί Σοσιαλιστές έχουν πλέον πάρει θέση στο πλευρό του Μελανσόν.

Στην περίπτωση που δεν εξασφαλίσει κανένα από τα δυο μεγάλα κομματικά στρατόπεδα καθαρή πλειοψηφία, ούτε εκείνο της NUPES ούτε εκείνο της Ensemble!, ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων θα έχουν οι Ρεπουμπλικάνοι (όπως ονομάζεται πια η Δεξιά των Σιράκ και Σαρκοζί).

Σύμφωνα με την έγκυρη “Liberation” τα σενάρια είναι τα εξής: Πρώτον, η απόλυτη πλειοψηφία που θα ενισχύσει τον Μακρόν. Δεύτερον, η σχετική πλειοψηφία που θα τον αποδυναμώσει. Και τρίτον, η συγκατοίκηση με την Αριστερά που θα “αποκηρύξει” τον Μακρόν.