Ασχολούνται με τους γαμπρούς και χάνουν το αμερικανικό “δάσος”

Δεν λέμε ότι στην Εσπερία όλοι κάνουν σοβαρές αναλύσεις. Υπάρχουν όμως και κάποιοι, κυρίως στα υπόγεια των επιτελείων ισχυρών δυνάμεων, που ξέρουν τι θέλουν επειδή ξέρουν τι τους συμφέρει στρατηγικά και βάση σχεδίου το εκπληρώνουν αδιάκοπα. Ξέρουν τι κάνουν τα άλλα κράτη, την σημασία τους, την στρατηγική τους και ποια από αυτά διαθέτουν ικανούς ηγέτες εξ ου και ακόμη και όταν διαφωνούν δεν τα θεωρούν αναλώσιμα. Απόδειξη είναι ότι διαρκώς κάνουν μαζί τους συναλλαγές. Εδώ στην Ελλάδα στον δημόσιο διάλογο, ασχολούνται με τους γαμπρούς των Τραμπ και Ερντογάν λες και είναι το ζήτημα του αιώνα.

Ας μην ελπίζουμε ότι θα διασωθούμε από τις στρατηγικές αναπροσαρμογές της υπερδύναμης λόγω γαμπρών, γιατί ένα σημαντικό αξίωμα του Θουκυδίδη είναι πως «η ελπίδα είναι σπάταλη» ενώ μερικά ακόμη αυστηρά περιγραφικά αξιώματα θα είναι αιώνια επίκαιρα.

Υποτίμησαν τόσο πολύ οι Αθηναίοι τους Μηλίους για τις αφέλειες που έλεγαν περί δικαίου στην διεθνή πολιτική –φαντάσου τι θα σκέπτονταν εάν άκουγαν μερικούς σύγχρονους Έλληνες– ώστε τους προειδοποίησαν πως σ’ αυτό τον κρατοκεντρικό κόσμο που ζούμε –τον κλασικό αλλά και τον σημερινό– «λόγια που να στηρίζονται στο δίκαιο δεν λείπουν από κανέναν. Όσοι (όμως) διατηρούν την ελευθερία τους το χρωστούν στη δύναμή τους». (εδάφιο 103).

Συνέχιζε ο Θουκυδίδης λέγοντας «την ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη [ακόμα] κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει. Όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν τη γνωρίζουν». Κατάληξη: (εδάφιο 114). «… έγινε μάλιστα και κάποια προδοσία ανάμεσα στους Μηλίους και (οι –δημοκρατικοί– Αθηναίοι) σκότωσαν όσους Μηλίους ενήλικούς έπιασαν, κι έκαμαν δούλους τα παιδιά και τις γυναίκες. Το νησί το αποικίσανε στέλνοντας αργότερα πεντακόσιους αποίκους».

Δεν λέμε πως δεν μετράει τυχόν φημολογούμενη διαφθορά του ιδιόμορφου νυν προέδρου των ΗΠΑ ή ότι ο κ. Τραμπ δεν θα αποπεμφθεί από την προεδρική καρέκλα εάν αποδειχθούν κάποιες κατηγορίες. Οι ΗΠΑ ήδη μετά την Αμερικανική Επανάσταση ήταν και συνεχίζουν να είναι συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο κράτος το πιο δημοκρατικά προσανατολισμένο (οι έλεγχοι και οι εξισορροπήσεις είναι το κύριο χαρακτηριστικό του πολιτικού τους συστήματος).

Όσοι νεφελοβατούν στην Ελλάδα

Ταυτόχρονα όμως, όπως και στον Δήμο της Αθήνας όπου αποφασίστηκε η θανάτωση του Σωκράτη και η εξορία του Αριστείδη, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι συχνά θυελλώδες. Οι πολιτικές και προσωπικές διενέξεις εντονότατες και τυγχάνει ακόμη και πανίσχυρες πολιτικές προσωπικότητες να μην επιβιώνουν. Παντού, η πολιτική ζωή ήταν, είναι και πρέπει να είναι μια δυναμική δίνη μέσα στην οποία όσο περισσότερο οι πολίτες καθίστανται εντολείς τόσο πιο δημοκρατικά προσανατολίζεται. Οτιδήποτε άλλο και όνειρα για ανθόσπαρτες ομάδες ανθρώπων/παιδικές χαρές πάνω στον πλανήτη Γη ή μέσα σε ιδεατές πολιτείες είναι στο μυαλό αφελών και αιθεροβαμόνων.

Όσον αφορά το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα και επειδή οι ΗΠΑ αποτελούν το συντριπτικά ισχυρότερο κράτος του πλανήτη, οι συντελεστές τρίτων κρατών πρέπει να γνωρίζουν την Αμερικανική πολιτική ζωή και τις αποχρώσεις της και να φροντίζουν να μπορούν να το επηρεάζουν. Κυρίως να μεριμνούν να υπάρχουν ή να δημιουργούνται προϋποθέσεις για συναλλαγές μαζί τους.

Όσο και να νεφελοβατούν κάποιοι εδώ στην Ελλάδα πιστεύοντας ότι ο γαμπρός του Ερντογάν και τυχόν σκάνδαλα είναι αποφασιστικής σημασίας, η αλήθεια είναι ότι η χάραξη και εφαρμογή της αμερικανικής στρατηγικής βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροχρόνια, είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Ο εκάστοτε πρόεδρος διαφέρει από άλλους μόνο ως προς τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία και την προσέγγιση εκπλήρωσης των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων.

Αυτά βασικά ξέρουν οι Τούρκοι και γι’ αυτό με τον Ερντογάν ή χωρίς τον Ερντογάν οι Τούρκοι διαρκώς αναβαθμίζονται και αυξάνουν τα ερείσματά τους. Το τραπέζι των συναλλαγών και του αδιάλειπτου ρευστού πάρε δώσε αποτελεί περίπου Κλίνη του Προκρούστη πάνω στην οποία κάθονται αναλώσιμα κράτη, επί του προκειμένου, πλέον, ολοφάνερα κατά σειρά και κατά προτεραιότητα οι Κούρδοι, όσοι εγκλωβιστούν μέσα στα πεδία της “Γαλάζιας Πατρίδας” των αναθεωρητικών ορέξεων της Άγκυρας και οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου που ζουν στο σημαντικότερο γεωπολιτικό σημείο του Πλανήτη. Για τους τελευταίους από καιρό η Ουάσιγκτον γνωρίζει, ότι δηλαδή η Αθήνα θεωρεί πως η Μεγαλόνησος “κείνται μακριά”.

Τι αποβλέπει το αμερικανικό κατεστημένο

Αναμφίβολα, η εκδίωξη του Τραμπ είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, αλλά ο στρατηγικός σχεδιασμός των ΗΠΑ για τις ισορροπίες και τα συμφέροντα πλανητικά, περιφερειακά και τοπικά είναι κάτι πέραν και υπεράνω προσώπων, ενώ η εχθρότητα του “επεμβατικού κατεστημένου” απέναντι στον Τραμπ έχει άλλα κίνητρα και άλλους σκοπούς. Να πούμε μερικά πράγματα περί αυτά.

Κατά πρώτον, όποιος ασχολήθηκε στοιχειωδώς με τη στρατηγική των ΗΠΑ γνωρίζει ότι ο Κίσινγκερ –που συμβατικά θεωρείται μεγάλος διπλωμάτης– ήταν μικρός βοηθός ενός από τους διπλωματικά οξυδερκέστερους προέδρους, του Νίξον. Τον τελευταίο τον εκδίωξαν για παρακολουθήσεις τηλεφώνων (υπάρχουν και μεγαλύτερα σκάνδαλα στις ΗΠΑ). Επίσης, παρά τις πολλές συζητήσεις δεν εκδιώχθηκε τελικά ο Ρέιγκαν για το Irangate.

Ότι και να συμβαίνει με τον γαμπρό του Ερντογάν και πολλά άλλα που ακούγονται μάλιστα από πρώην κορυφαία στελέχη του νυν προέδρου, εάν εκδιωχθεί ο Τραμπ θα είναι κυρίως επειδή, για να σταθούμε μόνο στην διεθνή πολιτική, το επεμβατικό κατεστημένο των Ομπάμα-Κλίντον που διέλυσαν πολλά κράτη στις περιφέρειες του πλανήτη, δεν ευνοεί μια πιο συγκρατημένη πολιτική του αμφιλεγόμενου πλην πανέξυπνου επιχειρηματία Τραμπ. Υπάρχουν επίσης και πολλά άλλα ζητήματα και συμφέροντα για τα οποία εντός του αμερικανικού πολιτικού συστήματος συζητούν συχνά πολύ έντονα.

Παραμένει όμως ότι στο επίπεδο της μεγάλης εικόνας η βασική διαίρεση δεν είναι τα αμερικανικά συμφέροντα ως προς τα οποία όλοι συμφωνούν αλλά ο τρόπος εκπλήρωσής τους. Συντομογραφικά και παρά το γεγονός ότι οι πρακτικές ανάγκες εκπλήρωσης της στρατηγικής τους οδηγούν σε μείγμα αποφάσεων. Χαρακτηριστικά, στην διελκυστίνδα βρίσκονται ιδεαλιστές παρεμβατιστές/απομονωτιστές.

Μια προνομιακή περιφερειακή δύναμη

Ο Τραμπ κλίνει προς τους δεύτερους χωρίς αυτό να σημαίνει πως όπως για κάθε Αμερικανό πρόεδρο το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας δεν θέτει πάνω στο τραπέζι του εναλλακτικές αποφάσεις για την εκπλήρωση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων. Στην κορυφή είναι ισχυρή θέση και ισχυρός ρόλος των ΗΠΑ στις υπό διαμόρφωση νέες ισορροπίες του 21ου αιώνα.

Καταληκτικά, ανεξαρτήτως διαφορών και αποχρώσεων του στιλ και των αποφάσεων της Αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας, η Τουρκία με τον Ερντογάν ή αύριο ίσως χωρίς τον Ερντογάν, εξελίσσεται σε προνομιακή περιφερειακή δύναμη με την οποία και κυρίως γίνονται οι συναλλαγές συμφερόντων για την ζώνη από τα Βαλκάνια μέχρι τον Περσικό Κόλπο.

Αν και μέχρι στιγμής, η Τουρκία κατάφερε να κρατηθεί ενιαία, ακόμη και αν δεν τα καταφέρει τα ίδια θα ισχύουν ίσως και περισσότερα, ιδιαίτερα εάν οι Έλληνες αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν στρατηγικά με συνέχιση των κατευνασμών και με την εν εξελίξει μυστήρια συναίνεση της Αθήνας ενταχθούν στα πεδία της επικυριαρχίας εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Συν βέβαια το γεωπολιτικό σκέλος τέτοιων αυτοκτονικών στάσεων και αποφάσεων.