Μπορεί η κλιμάκωση από το ΝΑΤΟ να φέρει ειρήνευση στην Ουκρανία;

Στη σημερινή συγκυρία, όπου το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανικής ηγεσίας παραδέχεται την προώθηση των ρωσικών στρατευμάτων, το οξύμωρο της υπόθεσης εντοπίζεται σε δύο σημεία. Πρώτον, στη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην παρούσα πολεμική διένεξη με την αύξηση του στρατιωτικού προσωπικού, η οποία θα δημιουργήσει μεγαλύτερη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αντιπάλων. Δεύτερον, από τη στιγμή που η πολεμική σύγκρουση πλησιάζει στο τέλος της με τη στρατιωτική ήττα της Ουκρανίας, σε ποια βάση γίνεται ο ισχυρισμός πως η αναβάθμιση θα βοηθήσει να μην γίνει πόλεμος;

Πώς είναι εφικτό να αποφευχθεί ένας πόλεμος όταν ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, και πώς το ΝΑΤΟ μπορεί να αποτρέψει την εκτόνωση μιας πολεμικής δραστηριότητας, όταν η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας φτάνει στο αποκορύφωμά της; Η αποτροπή οποιασδήποτε πολεμικής διένεξης στην Ουκρανία δεν μπορεί να υφίσταται ως ιδέα και επιθυμία του ΝΑΤΟ. Αντίθετα, περιορίζεται στα πλαίσια της ωμής πραγματικότητας με την αποστολή νέου πολεμικού εξοπλισμού. Η ένταση του πολέμου δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται από τα νέα στρατεύματα που εντάσσονται στην πολεμική αντιπαράθεση.

Τί ακριβώς επιδιώκει το ΝΑΤΟ;

Ο ισχυρισμός πως ο στόχος του ΝΑΤΟ είναι να αποτρέψει τον πόλεμο είναι γελοίος και αναληθής. Απλά δεν μπορεί να υφίσταται μέσα στα δεδομένα που παρουσιάζονται από τους εκπροσώπους του. Αντίθετα, το μόνο σίγουρο είναι πως η αντιπαράθεση θα οξύνεται ακόμη περισσότερο, αφού το πεδίο της μάχης γίνεται σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης με ισχυρισμούς για την επιθυμία να διακυβεύεται η ειρήνη.

Το οξύμωρο του ισχυρισμού για αποφυγή σηματοδοτεί μια μεγαλύτερη ιδέα για το πώς τα τραγικά αποτελέσματα του πολέμου γίνονται αντιληπτά από τα πολιτικό-στρατιωτικά ιδρύματα, όπως το ΝΑΤΟ. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε δίκιο στον ισχυρισμό του σχετικά με το φαντασιακό της πολιτείας. Το φαντασιακό περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν αντιστέκεται στα απτά γεγονότα που παρουσιάζονται. Η φαντασίωση οποιουδήποτε πολιτικού ή στρατιωτικού οργανισμού για την αποτροπή των πολέμων κατά τη διάρκεια ενός πολέμου δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς για το κύρος και την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ.

Η πολεμική κλιμάκωση δεν μπορεί να υφίσταται ως προσπάθεια για την ειρήνευση. Οι εντυπώσεις που δημιουργούνται για τους πολίτες που υποφέρουν καθημερινά από τις συνέπειες του πολέμου θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά την κοινωνία μας. Η παύση του πολέμου και η δημιουργία συνθηκών ειρήνης παραμένει μια επίπονη διαδικασία που απαιτείται να υλοποιηθεί ως ιδέα και ως γεγονός.

Τα γεγονότα που παρουσιάζονται στις κοινωνίες της Ευρώπης καταδεικνύουν πως η διαστρέβλωση της πραγματικότητας για κλιμάκωση του πολέμου πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Διαφορετικά, ο καθημερινός πολίτης γίνεται έρμαιο των καταστάσεων και των καταστρεπτικών συνεπειών που δημιουργούνται και θα αυξάνονται. Ο ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί να υφίσταται ως μια αφηρημένη έννοια που χρησιμοποιείται απροσδιόριστα για την εκπλήρωση συγκεκριμένων πολιτικών συμφερόντων.

Οι λαοί έχουν την υποχρέωση να αναγνωρίσουν τις αντιφάσεις στις έννοιες που τους παρουσιάζονται και να λάβουν μέρος με τον τρόπο που μπορούν και είναι εφικτό για αυτούς να ενεργήσουν. Είναι οξύμωρο να γίνονται δημόσιοι ισχυρισμοί για αποκλιμάκωση, την ίδια στιγμή που υπάρχει έντονη κινητικότητα για κλιμάκωση, χωρίς να υπάρχει κατανόηση για τις μεγάλες συνέπειες που δημιουργούνται για το μεγαλύτερο μέρος των Ευρωπαϊκών πληθυσμών.