Μπούμερανγκ για την Χαμάς η επίθεση στο νότιο Ισραήλ (2ο μέρος)

Το αποτέλεσμα από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, αν και ήταν ένας προσωρινός στρατιωτικός θρίαμβος για την Χαμάς, τελικά αποδείχθηκε υπερβολικός και λίαν επικίνδυνος, ακόμη και για την ύπαρξή της, όπως διαπιστώνουμε και από τις σημερινές εξελίξεις. Και δεν αναφέρομαι στις συγκλονιστικά τραγικές ανθρώπινες απώλειες από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Κάτι που η Χαμάς σαφώς επιδιώκει, αφού δεν επιτρέπει την απομάκρυνση των αμάχων, χρησιμοποιώντας τους και ιδιαίτερα τα γυναικόπαιδα ως ανθρώπινη ασπίδα, κάτι που έχει κάνει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, με σκοπό να συγκινήσει και να επηρεάσει την διεθνή κοινή γνώμη, όπου με τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο να αναγκάσουν το Ισραήλ να σταματήσει τις επιχειρήσεις του, όπως έχει γίνει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Και σε αυτό τον τομέα το επέτυχε πλήρως.

Έτσι είδαμε για πρώτη φορά τόσο ογκώδεις διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, ένα κύμα συμπαράστασης υπέρ των Παλαιστινίων και οργής κατά των Ισραηλινών, καθώς και ένα αντισημιτικό κλίμα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, μοναδικό και συνάμα ανησυχητικό, για τους γνωστούς ιστορικούς λόγους που άπτονται στον Μεσοπόλεμο και στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, φέρνοντας μνήμες Ολοκαυτώματος στους Εβραίους. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι εξελίξεις με τον πόλεμο στην Γάζα, ενδεχομένως να σημάνουν και το τέλος της ύπαρξης της Χαμάς, καθόσον ο διακηρυχθείς σκοπός του πολέμου του Ισραήλ αυτή τη φορά είναι τόσο σαφής και ξεκάθαρος και υποστηρίζεται πλήρως από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία του: Οριστική εξαφάνιση της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης πολιτικά και στρατιωτικά, με παράλληλη απελευθέρωση των περίπου 240 ομήρων. Είναι εύκολο αυτό; Καθόλου και θα λέγαμε όχι απλά δύσκολο, καθώς η εκπλήρωση των στόχων του Ισραήλ, όπως η απελευθέρωση όλων των ομήρων να φαντάζει πολύ δύσκολη έως ακατόρθωτη.

Έτσι, θα λέγαμε ότι, όπως και στις δύο προηγούμενες επιτυχίες, ήτοι το 2006 με την εκλογική νίκη της Χαμάς και το 2007 με την εμφύλια και αιματηρή διαμάχη μεταξύ της Χαμάς και της Φατάχ της Δυτικής Όχθης και την εξόντωση περίπου 700 ανδρών της Φατάχ στην Γάζα, η ισλαμική οργάνωση αν και πέτυχε και τότε μια ανεπάντεχη επιτυχία, τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν απροετοίμαστη να την διαχειριστεί.

Η αρχή του τέλους της Χαμάς

Με την τρομοκρατική ενέργεια της 7ης Οκτωβρίου, αν και περίμενε την αντίδραση του Ισραήλ και όπως αποκαλύπτεται την επεδίωκε και θεωρούσε ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει, τελικά απέτυχε. Ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, είναι πολύ πιθανόν να παρασύρει και να διαλύσει οριστικά την ίδια την οργάνωση. Τούτο, γιατί το “τραύμα του Μαύρου Σαββάτου” της 7ης Οκτωβρίου θα αφήσει βαθιές ουλές στις ψυχές των Ισραηλινών και του “νέου έθνους” που θα προκύψει από τον πόλεμο, όπως θεωρούν. Επιπλέον για δεκαετίες θα διαμορφώνει την πολιτική του, τις σχέσεις μεταξύ των πολιτών του, τις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και των εχθρών του, του Ισραήλ και του αντισημιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Όπως διακηρύσσουν, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μέχρι τον τελευταίο αξιωματούχο, αυτή την φορά δεν θα σταματήσουν την επιχείρησή “The Swords of Iron”, ότι και να γίνει, μέχρι να εξαλείψουν αυτό που αποκαλούν το απόλυτο κακό.

Και αυτή την φορά έχουν σταθερό υποστηρικτή και σύμμαχο τις ΗΠΑ, οι οποίοι φροντίζουν να προστρέξουν με μια τεράστια πολεμική δύναμη, δύο ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων και ένα πυρηνικό υποβρύχιο, ως αποτρεπτικούς παράγοντες για την μη γενίκευση του πολέμου και την εύρυθμη λειτουργία της ανεφοδιαστικής αλυσίδας ανελλιπώς και στον μέγιστο βαθμό, ώστε να ολοκληρώσουν τους σκοπούς του πολέμου που ανακοίνωσαν και να εξαφανίσουν στρατιωτικά και πολιτικά την Χαμάς.

Ανεξαρτήτως κόστους, απωλειών, γενικής κατακραυγής για την εισβολή στο νοσοκομείο Al Shifa και για τους χιλιάδες νεκρούς αμάχους, που για να είμαστε δίκαιοι, χρησιμοποιούνται από την Χαμάς και το επαναλαμβάνουμε ως ανθρώπινη ασπίδα, όπως έκανε το ISIS στην Μοσούλη και στην Φαλούτζα (αδελφή-εξτρεμιστική ισλαμική οργάνωση, αφού προέρχονται και οι δύο, Χαμάς και ISIS από την ίδια “μήτρα” των Αδελφών Μουσουλμάνων). Ήδη οι IDF (Ισραηλινός στρατός) έχει απομονώσει την Βόρεια Γάζα και έχει καταλάβει το παλαιστινιακό Κοινοβούλιο, ενώ οι Ισραηλινοί διακηρύττουν ότι η Χαμάς δεν ελέγχει (επιφανειακά, γιατί υπάρχουν και τα τούνελ) την Γάζα. Και όπως φαίνεται προχωρά για την επίτευξη των σκοπών του πολέμου που έχουν θέσει. Η μετά τον πόλεμο κατάσταση εκτιμάται από πολλούς, όπως και τις ΗΠΑ, ότι δεν θα περιέχει την Χαμάς, όχι μόνο στις διαπραγματεύσεις για το καθεστώς και τις συνομιλίες για το Παλαιστινιακό, αλλά και σε ό,τι έχει να κάνει με την ύπαρξη της οργάνωσης. Πως θα επιτευχθεί αυτό;

Μετά το τέλος του πολέμου και την εξουδετέρωση πλήρως της Χαμάς, με ότι αυτό συνεπάγεται, νέοι ηγέτες και όχι οι σημερινοί, τόσο στο Ισραήλ (ο Νετανιάχου έχει τελειώσει οριστικά, ήδη ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητά την παραίτηση του), όσο και στην παλαιστινιακή πλευρά, νουνεχείς και ορθολογικοί, θα πρέπει να καθίσουν να συζητήσουν το μέλλον των δύο λαών και την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, που θα συμβιώνει δίπλα από το ισραηλινό ειρηνικά, αφού πρώτα αποκηρύξουν τις ακραίες εθνικιστικές φωνές και αντιλήψεις και από τις δύο πλευρές και να υπογράψουν την νέα “Συμφωνία των Γενναίων”, μετά την πρώτη των Ράμπιν και Αραφάτ το 1993, αποκηρύσσοντας τις αποκαλυφθείσες απόψεις και σχεδιασμούς περί εκτοπισμού των Παλαιστινίων στην χερσόνησο του Σινά, ή της μεταφοράς των Παλαιστινίων στην έρημο Ανμπάρ του Ιράκ (σχέδιο από το 2020). Αν και αυτή την φορά δεν επιτευχθεί λύση, τότε ο κύκλος του αίματος τα τελευταία 100 χρόνια δεν θα κλείσει και θα συνεχίζεται. Αντέχουν οι δύο λαοί τόσο πόνο και αίμα και για πόσο ακόμη;