Χωρίς πειστικές απαντήσεις ο πρόεδρος Αναστασιάδης

Το διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν προσέφερε απαντήσεις για τα όσα διαδραματίζονται στο Κυπριακό, κυρίως στο παρασκήνιο. Δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις στις επικρίσεις που δέχεται για τη διαχείριση που κάνει και για το ότι έχει «ξεπεράσει τα όρια». Προφανώς και δεν κατηγορείται επειδή συνομιλεί απευθείας με την Τουρκία, αλλά για το τι συζητά με τους Τούρκους αξιωματούχους.

Πρέπει να πέσει άπλετο φως στα παρασκήνια. Δηλαδή, διαφάνεια και παρουσίαση των πραγματικών δεδομένων, όποιο κόστος και να προκαλεί. Πάντα η αλήθεια υπηρετεί τα συμφέροντα του τόπου. Γι’ αυτό και χωρίς περιστροφές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να απαντήσει τα ερωτήματα που εγείρονται από διάφορες πλευρές, εντός και εκτός Κύπρου:

• Έχει συζητήσει με την τουρκική πλευρά την ιδέα για συνομοσπονδία ή για δύο κράτη;
• Θεωρεί πως αυτά τα μοντέλα, εάν και εφόσον παραδεχθεί πως τα συζητά, τα ευνοεί, είναι εφικτά και πρωτίστως οδηγούν σε μια βιώσιμη, λειτουργική συμφωνία;
• Τι εννοεί με την ιδέα που εσχάτως επανέφερε στο προσκήνιο, αυτή της χαλαρής /αποκεντρωμένης ομοσπονδίας;

Ο κ. Αναστασιάδης πρέπει κάποτε να εξηγήσει πώς και πότε ανακάλυψε πως το υπό συζήτηση –και από τον ίδιο– μοντέλο και οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται σε αυτό δεν οδηγούν σε λειτουργικό κράτος. Γιατί είναι ο καλύτερος εκφραστής και υπέρμαχος της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και του περιεχομένου της, που ειρήσθω εν παρόδω την έχει διαπραγματευτεί.

Συνεπώς πρέπει να εξηγήσει πώς ξαφνικά έχει ανακαλύψει ότι το μοντέλο αυτό είναι γεμάτο στρεβλώσεις, διαιωνίζει τις παθογένειες και η εφαρμογή του θα οδηγήσει σε νέες περιπέτειες τον τόπο. Αν τελικά αυτές είναι οι διαπιστώσεις του και γι’ αυτές έκανε τη στροφή. Ή υπάρχει κάτι άλλο που δεν έχουμε εντοπίσει. Θα μπορούσε να πει κανείς πως καλύτερα αργά παρά ποτέ.

Χειρότερο σενάριο;

Το ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τι γίνεται μετά τη διαπίστωση αυτή. Επιλέγουν οι διαχειριστές χειρότερο σενάριο από αυτό της υπό συζήτησης ομοσπονδίας; Είναι αρκούντως ανησυχητικό να διατυπώνονται από τη λεγόμενη ρεαλιστική σχολή σκέψης στο Κυπριακό επιχειρήματα πως «δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε», ή «δεν τους θέλουμε στα πόδια μας».

Βέβαια, επιβεβαιώνουν –για άλλη μια φορά– την απόλυτη επιδερμικότητα, με την οποία αντιμετωπίζονται σημαντικά ζητήματα. Όπως έπραξαν και με το σχέδιο Ανάν. Κάποιοι τοποθετήθηκαν πριν το διαβάσουν καν. Και στην περίπτωση αυτή κυριαρχεί η λογική του άσπρου-μαύρου. Η όποια απογοήτευση –για να υιοθετήσουμε μια ήπια διατύπωση και αποτύπωση συναισθημάτων– όταν οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις είναι επικίνδυνη. Δεν νομιμοποιείται κανείς επειδή απέτυχε η πολιτική του να οδηγεί το Κυπριακό στα βράχια.

Ήταν προφανές πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επιχειρούσε να εξηγήσει και να πείσει. Η δυνατότητα να απευθύνεται ο πρόεδρος στον λαό είναι σημαντικό εργαλείο άσκησης πολιτικής. Ο ίδιος, όμως, προτίμησε να παραμείνει αιχμάλωτος των λαθών του και στην πεπατημένη, που υιοθετείται διαχρονικά στο Κυπριακό. Θα αυτοεγκλωβιστεί σε ένα ανύπαρκτο δίλημμα. Είτε θα συνεχιστεί η ίδια αδιέξοδη πολιτική, που οδηγεί σε μη λειτουργική συμφωνία ή θα επιλεγεί μια συνταγή εξίσου ζημιογόνα και καταστροφική. Αυτή της συνομοσπονδίας και των δυο κρατών.