Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αιματοχυσία! – Η δραματική διαπίστωση του Γκίντεον Λέβι

«Την περασμένη εβδομάδα, η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ πραγματοποίησε ένα προκαταρκτικό κύμα επιθέσεων, χτυπώντας περισσότερους από 670 τρομοκρατικούς στόχους της Χαμάς σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας για να διαταράξει την εκπαίδευση και την υποστήριξη των χερσαίων επιχειρήσεων του εχθρού», ανέφερε η δήλωση του στρατού του Ισραήλ. Ένας ακόμη κύκλος αίματος σε εξέλιξη στην Γάζα. Τούτων λεχθέντων, μένει να αναλογιστούμε το παρόν και το μέλλον των πρωταγωνιστών αυτής της ατελείωτης τραγωδίας, εν μέσω των διεθνών αντιδράσεων που γενικεύονται ακόμα και από χώρες-συμμάχους του Ισραήλ.

Ο λόγος, λοιπόν, πάει στον αδάμαστο Ισραηλινό και διάσημο δημοσιογράφο και συγγραφέα, Γκίντεον Λέβι, του οποίου οι κάτι παραπάνω από θαρραλέες θέσεις και πάντα ενάντια στο ρεύμα, σώζουν την τιμή, όχι μόνο των Εβραίων, αλλά και όλης της ανθρωπότητας. Ιδού το τελευταίο κείμενό του, που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες στην εφημερίδα Haaretz: «Οι Ισραηλινοί πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι έτοιμοι να ζήσουν σε μια χώρα που ζει στο αίμα. Θα χρειαστούν γενιές για να ανακάμψει η Γάζα. Το Ισραήλ μεταμορφώνεται, με ανησυχητική ταχύτητα, σε μια χώρα που ζει στο αίμα. Τα καθημερινά εγκλήματα της κατοχής έχουν ήδη χάσει την επικαιρότητά τους. Τον τελευταίο χρόνο, αναδείχθηκε μια νέα πραγματικότητα σφαγών και εγκλημάτων σε εντελώς διαφορετική κλίμακα.

»Βρισκόμαστε σε μια γενοκτονική πραγματικότητα. Χύθηκε το αίμα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Αυτή είναι η στιγμή για όλους τους Ισραηλινούς να αναρωτηθούν αν είναι έτοιμοι να ζήσουν σε μια χώρα που ζει στο αίμα. Μην πείτε ότι δεν υπάρχει επιλογή -φυσικά και υπάρχει- αλλά πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε αν είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε έτσι. Είμαστε οι Ισραηλινοί έτοιμοι να ζήσουμε στη μοναδική χώρα στον κόσμο που η ύπαρξη της βασίζεται στο αίμα;

»Το μόνο όραμα που επικρατεί σήμερα στο Ισραήλ, είναι να ζούμε από τον έναν πόλεμο στον άλλο, από τη μια αιμορραγία στην άλλη, από τη μια σφαγή στην άλλη, με όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένα διαστήματα. Η Δεξιά υπόσχεται μια μόνιμη αιματηρή πραγματικότητα: πόλεμος, σφαγές, συστηματική παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ένα κράτος παρίας, ένας ατελείωτος φαύλος κύκλος. Οι Παλαιστίνιοι θα συνεχίσουν να σφαγιάζονται και οι Ισραηλινοί θα συνεχίσουν να κάνουν τα στραβά μάτια; Δύσκολο να το πιστέψεις».

Το αίμα στην Γάζα ως “καύσιμο” 

Και συνεχίζει ο Γκίντεον Λέβι στο άρθρο του: «Θα έρθει μια μέρα που περισσότεροι Ισραηλινοί θα ανοίξουν τα μάτια τους και θα αναγνωρίσουν, ότι η χώρα τους ζει στο αίμα. Χωρίς αιματοχυσία, μας λένε, δεν έχουμε ύπαρξη – και επαναπαυόμαστε σε αυτή τη φρικτή δήλωση. Μία τέτοια χώρα δεν μπορεί να υπάρχει για πάντα. Κάθε τρία χρόνια, μια αιμοληψία στη Γάζα, κάθε τέσσερα χρόνια, στον Λίβανο. Ενδιάμεσα υπάρχει η Δυτική Όχθη και, περιστασιακά, μια εκροή αίματος προς άλλους στόχους. Δεν υπάρχει άλλη χώρα σαν αυτή στον κόσμο. Το αίμα δεν μπορεί να είναι το καύσιμο της χώρας. Όπως κανείς δεν θα φανταζόταν να οδηγεί ένα αυτοκίνητο με αίμα, όσο φθηνό κι αν είναι, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, ότι 10 εκατομμύρια άνθρωποι θα συμφωνούσαν να ζήσουν σε μια χώρα που λειτουργεί με αίμα. Ο πόλεμος στη Γάζα σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής. Έτσι θα συνεχίσουμε;

»Τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε, ότι αυτό είναι αναγκαιότητα. Μέσα από εκστρατείες που δαιμονοποιούν και απανθρωποποιούν τους Παλαιστίνιους, μια ενοποιημένη και τερατώδης χορωδία σχολιαστών, καταφέρνει να μας πουλήσει την ιδέα, ότι μπορούμε να ζήσουμε για πάντα στο αίμα. “Θα κόβουμε το γρασίδι” στη Γάζα κάθε δύο χρόνια, θα εκτελούμε από γενιά σε γενιά τους αντιπάλους του καθεστώτος, θα φυλακίζουμε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα διώχνουμε, θα πυροβολούμε, θα απαλλοτριώνουμε και, σίγουρα, θα σκοτώσουμε.

»Έχουμε ήδη σκοτώσει τον παλαιστινιακό λαό. Ξεκινήσαμε με τη σφαγή στη Γάζα και τώρα θα στραφούμε στη Δυτική Όχθη. Και εκεί το αίμα θα ρέει ελεύθερα αν δεν μας σταματήσει κανείς. Η σφαγή είναι και σωματική και συναισθηματική. Δεν έχει μείνει τίποτα από τη Γάζα. Θα χρειαστούν γενιές για να ανακάμψει η Γάζα, αν μπορεί. Αυτό είναι γενοκτονία, ακόμα κι αν δεν πληροί τον νομικό ορισμό. Μια χώρα δεν μπορεί να ζει με μια τέτοια ιδεολογία και σίγουρα, όχι εάν σκοπεύει να συνεχίσει να το κάνει.

»Ας υποθέσουμε ότι ο κόσμος συνεχίζει να το επιτρέπει. Το ερώτημα είναι, αν εμείς οι Ισραηλινοί είμαστε έτοιμοι να το αποδεχτούμε. Πόσο καιρό μπορούμε να ζήσουμε γνωρίζοντας, ότι η ύπαρξή μας εξαρτάται από το αίμα; Πότε θα αναρωτηθούμε αν πραγματικά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από μια χώρα αίματος; Άλλωστε, δεν υπάρχει άλλη χώρα σαν αυτήν. Το Ισραήλ δεν δοκίμασε ποτέ σοβαρά άλλο δρόμο. Ήταν προγραμματισμένο και σκηνοθετημένο να συμπεριφέρεται σαν μια χώρα που ζει με αίμα, και ακόμη περισσότερο μετά τις 7 Οκτωβρίου. Λες και αυτή η τρομερή μέρα, μετά την οποία όλα επιτρέπονται, να έχει σφραγίσει το πεπρωμένο της, ως μια χώρα αίματος. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα αρχίσουμε να αναζητούμε λύσεις, έστω και μόνο λόγω έλλειψης άλλων επιλογών. Είναι εκεί και περιμένουν να δοκιμαστούν».

Αύξηση της μετανάστευσης

Επιτάχυνση της μετανάστευσης από το Ισραήλ, δείχνουν πρόσφατες στατιστικές της ισραηλινής κυβέρνησης. Δεν γνωρίζουμε πόσοι μετανάστες ενστερνίζονται τις θέσεις του Γκίντεον Λέβι και ως εκ τούτου εγκαταλείπουν το Ισραήλ. Επίσημα, ως βασικές αιτίες της φυγής, αναφέρονται η πολιτική πόλωση, το υψηλό κόστος ζωής, ο αντίκτυπος των πολέμων στη Γάζα και το Λίβανο και οι ανησυχίες για την ασφάλεια, μετά την αιματηρή επιδρομή της Χαμάς και τις ιρανικές επιθέσεις.

Ο μεγαλύτερος προορισμός των μεταναστών παραμένουν οι ΗΠΑ, αλλά σημαντική πληθυσμιακή αύξηση γνωρίζουν και εβραϊκές κοινότητες της Ευρώπης, που έχουν συρρικνωθεί εδώ και δεκαετίες, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων. Ερευνητές διαπίστωσαν, ότι περίπου 630.000 Εβραίοι που γεννήθηκαν στο Ισραήλ, ή είχαν ζήσει εκεί για σημαντικό χρονικό διάστημα, ζουν τώρα σε άλλα μέρη του κόσμου.

Οι πρόσφατες επίσημες στατιστικές στο Ισραήλ δείχνουν, ότι η μετανάστευση από το Ισραήλ αφορούσε σχεδόν 83.000 πολίτες το 2024, υπερδιπλάσια από τον αριθμό μεταξύ 2009 και 2021, και υψηλότερη από το 2022. Αυτοί που φεύγουν «θέλουν να ζήσουν σε μια ελεύθερη, φιλελεύθερη-δημοκρατική χώρα και όχι σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση παίρνει βίαια την εξουσία», δήλωσε πέρυσι, ο καθηγητής Ααρών Σικανόβερ, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες του Ισραήλ. Προφανώς η τρέχουσα αύξηση της μεταναστευτικής ροής θα πρέπει να χρεωθεί στον πόλεμο της Γάζας, αποτελώντας μία παράπλευρη απώλεια για το Ισραήλ, που έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στην πληθυσμιακή συρρίκνωση, καθώς οι Παλαιστίνιοι παρουσιάζουν έναν ιδιαίτερο δημογραφικό δυναμισμό. Για το Τελ Αβίβ, η ανατροπή της σχετικής πληθυσμιακής ισορροπίας αποτελεί υπαρξιακό ζήτημα…