Δεν αφήνει άλλα περιθώρια στον Ερντογάν ο Πούτιν  

Να παραμείνει βασικός παίκτης στην Ιντλίμπ επιδιώκει με κάθε τρόπο ο Ερντογάν, παρά την επέλαση του Άσαντ και την ένταση στις σχέσεις του με τη Μόσχα. Την ίδια ώρα οι ρωσοτουρκικές συνομιλίες για τη βόρεια Συρία συνεχίζονται, ενώ δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία για νέα τετραμερή διάσκεψη στην Κωνσταντινούπολη. Επί του πεδίου όμως, συνεχίζονται τις τελευταίες ώρες και οι βομβαρδισμοί στα νότια της επαρχίας, τόσο από τους αντάρτες όσο και από τον συριακό στρατό.

Το βράδυ της Τρίτης οι πιστές στη Δαμασκό δυνάμεις κατέρριψαν ένα μη επανδρωμένο τουρκικό αεροσκάφος, ενώ κατέλαβαν το Καφρ Ναμπλ και άλλα 18 χωριά στην γύρω περιοχή, στο νότιο τμήμα της Ιντλίμπ. Πρόκειται για μία από τις πρώτες πόλεις που είχαν εξεγερθεί κατά του Άσαντ, η οποία βρισκόταν από το 2012 υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών. Από την πλευρά τους οι τζιχαντιστές και οι Σύροι αντάρτες που υποστηρίζονται από την Τουρκία έβαλαν με ρουκέτες εναντίον κυβερνητικών στόχων.

Λίγες ώρες νωρίτερα Τούρκοι αξιωματικοί και στελέχη των Σύρων ανταρτών είχαν αναφέρει ότι οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις ανακατέλαβαν την κωμόπολη Ναϊράμπ, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στην στρατηγικής σημασίας πόλη Σαρακέμπ που αποτελεί και τον κύριο στόχο τους. Τούρκος αξιωματούχος  δήλωσε επίσης, ότι ο τουρκικός στρατός υποστήριξε αυτή την επίθεση των ανταρτών με πυρά πυροβολικού και ότι δεν σημειώθηκε σύγκρουση μεταξύ των τουρκικών και των ρωσικών δυνάμεων.Πρόκειται βέβαια για την πρώτη ανακατάληψη περιοχής από τους Σύρους αντάρτες μετά την δυναμική προώθηση του Άσαντ στην περιοχή.

Η αγωνία του Ερντογάν 

Οι εξελίξεις αυτές σημειώνονται ενώ είναι σε εξέλιξη ο ρωσοτουρκικός διάλογος για τη βόρεια Συρία, αλλά και οι συζητήσεις για μια νέα τετραμερή με τη συμμετοχή και της Γερμανίας και της Γαλλίας. Ιδέα την οποία έριξαν στο τραπέζι η Μέρκελ με τον Μακρόν και στήριξε σχεδόν αμέσως ο Ερντογάν, όμως η Μόσχα έχει τις επιφυλάξεις της.

Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί άλλωστε να μην αποδειχθεί ο “μεγάλος χαμένος” στην υπόθεση Ιντλίμπ, όπου ο Άσαντ έχει ήδη ανακτήσει εδάφη, οι προσφυγικές ροές, αν και όχι στο μέγεθος που υποστηρίζει, πιέζουν τα σύνορά του και η Μόσχα δεν τον στηρίζει, όπως παλιότερα. Μια στήριξη εξ αποστάσεως είχε βρει βέβαια από τους Αμερικανούς, ο Πομπέο, ωστόσο, κατέστησε σήμερα σαφές ότι οι ΗΠΑ απορρίπτουν στρατιωτική λύση για τη Συρία.

Παραλλήλως, το Κρεμλίνο ανακοίνωσε πως εργάζεται για μια σύνοδο κορυφής με την Τουρκία και το Ιράν, στο πλαίσιο της συμφωνίας της Αστάνας, αλλά δεν θα οργανώσει χωριστή τετραμερή σύνοδο με συμμετοχή και της Γαλλίας και της  Γερμανίας. Νωρίτερα, κατά την αναχώρηση του για το Αζερμπαϊτζάν, ο Ερντογάν είπε δηλώσει μεν ότι δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία για τετραμερή σύνοδο στις 5 Μαρτίου, άφηνε όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο να συναντηθεί με τον Πούτιν εκείνη την ημέρα, υπονοώντας στη Σύνοδο. Ο Πεσκόφ, ωστόσο, όταν ρωτήθηκε για αυτό  ξεκαθάρισε ότι η Μόσχα συζητά μόνον για συνάντηση στο πλαίσιο της Αστάνας.

Αστάνα ή τίποτα

Είναι εμφανές ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να σύρει τον Πούτιν σε μια συνάντηση, στην οποία δεν θα είναι μόνος του, αλλά θα υπάρχουν και άλλοι, κυρίως  νατοϊκοί. Από την άλλη ο Πούτιν, ως κυρίαρχος πλέον επί του πεδίου, δεν θέλει μια τέτοια συνάντηση, αλλά ούτε και μια διμερή με τον Ερντογάν. Για αυτόν τον λόγο πιέζει προς μια νέα σύνοδο των τριών μερών της Αστάνας (Ρωσία, Τουρκία, Ιράν), η οποία οδήγησε εξάλλου στην ρωσοτουρκική συμφωνία για την Ιντλίμπ και την εκεί τουρκική παρουσία. Για τον Ρώσο πρόεδρο είναι επίσης πολύ πιο εύκολο να περάσει έτσι τις θέσεις του, που δεν είναι άλλες από την εδραίωση της κυριαρχίας του Άσαντ στην Ιντλίμπ και όχι μόνο.

Αυτό όμως αποκλείει οποιαδήποτε συμφωνία εκεχειρίας στην Ιντλίμπ, κάτι που έκανε σαφές, από το βήμα της 43^ης συνόδου του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα Δικαιώματα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών. Οποιαδήποτε συμφωνία με τους τρομοκράτες στο Ιντλίμπ σημαίνει  παράδοση στους τρομοκράτες και τους συμμορίτες είπε ο Λαβρόφ, επικρίνοντας τις τοποθετήσεις άλλων ομιλητών που υποστήριξαν μια τέτοια προοπτική.

Για πρώτη φορά μάλιστα έθεσε και ζήτημα χρησιμοποίησης του θρησκευτικού παράγοντα «ως εργαλείου γεωπολιτικών παιγνιδιών», σημειώνοντας παραλλήλως ότι «σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής μειώθηκε αισθητά και σχεδόν να εξαφανίστηκε η παρουσία των Χριστιανών που ζούσαν εκεί επί αιώνες».