Δεν βγαίνει το παιχνίδι του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή

Η κατοχική Τουρκία, φαίνεται να έχει χάσει την μπάλα σε σχέση με τις προσπάθειες εμπλοκής της, με πρωταγωνιστικό ρόλο, στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Οι παρεμβάσεις της Άγκυρας σε χώρες της περιοχής δεν απέδωσαν το αναμενόμενο. Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, επισκέφθηκε την Αίγυπτο και το Λίβανο. Και οι δυο επισκέψεις ήταν προγραμματισμένες και οι εξελίξεις έχουν απλά αναπροσαρμόσει την ατζέντα των συζητήσεων και των προτεραιοτήτων.

Στη Βηρυτό, ο Φιντάν είχε προγραμματισθεί να μεταβεί για τα εγκαίνια του κτιρίου του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο- μετά την έκρηξη στο Λιμάνι της πόλης στις 4 Αυγούστου 2020- ανοικοδομήθηκε με έξοδα του τουρκικού κράτους. Είναι σαφές πως οι σχέσεις της Άγκυρας με τη Χαμάς, προκαλούν καχυποψία και δημιουργούν έλλειψη εμπιστοσύνης έναντι της, από χώρες όπως το Ισραήλ αλλά και την Αίγυπτο. Η στάση του καθεστώτος Ερντογάν το έχει θέσει εν πολλοίς εκτός των πρωταγωνιστών και προτάσεις, όπως αυτή του Φιντάν, να αποτελέσει η Τουρκία μέρος ενός συστήματος εγγυήσεων, δεν αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα. Δεν συζητήθηκαν καν στη δημόσια σφαίρα, ούτε προφανώς και σε κατ΄ ιδίαν συναντήσεις.

Χθες από την Άγκυρα ανακοινώθηκε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συζήτησε για τη Γάζα σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε το Σάββατο με τον ηγέτη της ένοπλης παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια. Ο Ερντογάν είπε στον Χανίγια για τις προσπάθειες που καταβάλλει η Άγκυρα για την επίτευξη κατάπαυσης του πυρός, για να φθάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα και για την πιθανή περίθαλψη των τραυματιών στην Τουρκία.

O προσανατολισμός της Τουρκίας

Επικοινώνησε ο Ερντογάν με τον ηγέτη της Χαμάς και δεν παρακολουθήσαμε καμία αντίδραση από τα ευρωπαϊκά σαλόνια και τους Αμερικανούς. Εάν ήταν κάποιος άλλος προφανώς και θα αντιδρούσαν. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.

Το θέμα με την Τουρκία δεν είναι επειδή έχει πάρει θέση υπέρ τους ενός ή του άλλου. Είναι γιατί δεν της έχουν εμπιστοσύνη καθώς όλοι μετρούν τη συμπεριφορά της και λίγο- πολύ γνωρίζουν τις επιδιώξεις της, που είναι προδήλως επεκτατικές.

Είναι σαφές πως, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, οι προσπάθειες ομαλοποίησης των σχέσεων με το Ισραήλ μπαίνουν στο ράφι και είναι αμφίβολο εάν αλλάξουν τα δεδομένα αυτά. Ενόψει τούτου προφανώς και δεν μπορεί να συζητηθούν θέματα συνεργασίας στα Ενεργειακά.

Αντίθετα, αυτό μπορεί να το πράξει η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία σήμερα φαντάζει η μόνη εναλλακτική επιλογή. Αλλά ούτε και με τους Άραβες υπάρχει η σχέση, που θα βόλευε την Άγκυρα και θα εξυπηρετούσε τις στρατηγικές της.