Διαφθορά και "ξέπλυμα" μοχλός εκβιασμού πολιτικών για το Κυπριακό

Οι αποκαλύψεις –με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη– της Οργάνωσης για τη διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα OCCRP (Organized Crime and Corruption Reporting Project) για τις σχέσεις δικηγορικών γραφείων της Κύπρου με Ρώσους ολιγάρχες, δεν είναι κάτι το νέο. Έχει εξελιχθεί σε μάστιγα και αρκετοί δικηγόροι στο νησί, αλλά και λογιστές, έχουν γίνει πλούσιοι, σε σημείο που να έχουν κτυπήσει… καμπάνες στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον.

Η οργάνωση έγραψε τελευταία για τα δικηγορικά γραφεία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κύπρου Χρυσοστομίδη. Βεβαίως, ειδικά στο κείμενο για τον Νίκο Αναστασιάδη, αναφέρει η οργάνωση ότι δεν παραβιάστηκαν οι κυπριακοί νόμοι. Τότε, θα πείτε, ποιο είναι το πρόβλημα; Στην Κύπρο οι νόμοι ψηφίζονται ανάλογα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν τα κόμματα και οι πολιτικοί. Και ας μην φωνάζουν, διότι αυτή είναι η αλήθεια.

Κατά καιρούς, κόμματα και πολιτικοί εξυπηρέτησαν μεγάλα συμφέροντα. Άλλωστε, πόσοι και πόσοι επιχειρηματίες, εντός και εκτός Κύπρου, δεν το έχουν κάνει; Έδωσαν εκατομμύρια στα κυπριακά κόμματα, αλλά και εξυπηρετήσεις σε πολιτικούς για να γίνει η δουλειά τους. Οι αποκαλύψεις του Ανδρέα Βγενόπουλου για το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ έπρεπε να προκαλέσουν την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, η οποία ευτυχώς ακόμα κρατά γερά στο νησί, αν και συγκεκριμένα δικηγορικά γραφεία προσπαθούν να επιβάλουν αποφάσεις για τους πελάτες τους.

Δεν παραβιάστηκαν οι νόμοι, λοιπόν, διότι οι Κύπριοι νομοθέτες πρόσφεραν κάλυψη στα δικηγορικά και λογιστικά γραφεία. Με λίγα λόγια, το ξέπλυμα χρήματος, είτε έρχεται από τη Ρωσία, είτε από άλλες χώρες είναι νόμιμο. Το “πιάσαμε”… Το καταλάβαμε… Χωρίς αμφιβολία είναι επικίνδυνο για οποιονδήποτε αποφασίζει να ασχοληθεί με αυτό το μείζον ζήτημα, διότι τα συμφέροντα είναι τεράστια. Και μερικές αυταρχικές κυβερνήσεις και οι ολιγάρχες τους, έχουν αποδείξει ότι μπορούν και κλείνουν στόματα. Αλλά πρέπει να μιλάμε, πρέπει να λέμε τη γνώμη μας για τη διαφθορά που μαστίζει την Κύπρο, την Ελλάδα και άλλες χώρες.

Θυμάμαι όταν οδηγήθηκε η Ελλάδα από τους Ευρωπαίους εταίρους της στη “θηλιά” του μηχανισμού του ΔΝΤ και της ΕΕ, ένας Έλληνας καθαρός πολιτικός μου έλεγε ότι το μισό χρέος της χώρας θα μπορούσε να ήταν από τη διαφθορά. Από τα χρήματα που έκλεβαν πολιτικοί και φίλοι τους επιχειρηματίες από το ελληνικό κράτος. Στην Κύπρο η κατάρρευση ήρθε από τη διαφθορά αλλά και τις παρανομίες του τραπεζικού συστήματος.

Οι τράπεζες τρέχουν τους πολίτες για τα δάνεια τους στα δικαστήρια. Αρκετοί επιχειρηματίες και πολιτικοί –όχι όλοι– συστηματικά δεν πληρώνουν. Και πάντα οι τράπεζες βρίσκουν τον τρόπο να τους την χαρίζουν. Απαράδεκτα πράγματα. Και ελεεινές είναι οι συμπεριφορές. Οι πολίτες πλήρωσαν το “κούρεμα” των καταθέσεων. Όχι οι πολιτικοί και επιχειρηματίες που γνώριζαν και έσπευσαν να στείλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Μέχρι και ώρες πριν από την απόφαση των εταίρων μας Ευρωπαίων, όσοι γνώριζαν έσωσαν τα χρήματα τους. Πλήρωσε ο λαός, που έχει και αυτός τις ευθύνες του διότι δεν κάνει την επανάστασή του στις κάλπες.