Έκοψε και το νερό στους Κούρδους της Συρίας ο Ερντογάν

H χρήση του νερού ως όπλο αποτελεί μια συνήθης τακτική για τον Ταγίπ Ερντογάν που την εφαρμόζει και εναντίων των Σύριων Κούρδων για να τους αποσταθεροποιήσει, σε συνδυασμό με τις επιθέσεις που εξαπολύουν εναντίον τους ο τουρκικός στρατός με drones και οι σύμμαχοί του ισλαμιστές εξτρεμιστές μαχητές. Επιπλέον, η ξηρασία που πλήττει τη Συρία επιδεινώνει περαιτέρω την κατάσταση.

Η Τουρκία έχει το πλεονέκτημα να ελέγχει τους ποταμούς Ευφράτη και Τίγρη που ρέουν από τα βουνά των ανατολικών της περιοχών. Η κυβέρνηση της Άγκυρας χρησιμοποιεί το νερό για να ασκήσει επιπλέον πίεση στους Σύριους Κούρδους ώστε να υποκύψουν στις απαιτήσεις της και  να μην αποτελούν απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας.

Σημαντικό μοχλό πίεσης αποτελεί για την Τουρκία  ο σταθμός άντλησης νερού Alouk κοντά στο Ras al-Ain, το οποίο επηρεάζει ένα εκατομμύριο κάτοικους της βορειοανατολικής Συρίας.Η κοιλάδα Χαμπούρ αντιμετωπίζει, στο πλαίσιο αυτό, την χειρότερη ξηρασία στην ιστορία της, καθώς ποτάμια και ρυάκια στεγνώνουν και η στάθμη των υδάτων στα κύρια φράγματα προσεγγίζει το μηδέν. Οι αγρότες δεν έχουν τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν τη γη και το πόσιμο νερό είναι σε έλλειψη.

Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί ότι μέσο διαθέτει εναντίων των Σύριων Κούρδων από τη στιγμή που δεν βλέπει να ευοδώνονται  οι προσδοκίες του για μια νέα τουρκική στρατιωτική εισβολή στη Συρία. Αντάρτες σύμμαχοι της Τουρκίας, που ανήκουν στον αποκαλούμενο Συριακό Εθνικό Στρατό (SΝΑ) και δρουν από τις συριακές περιοχές που αυτή ελέγχει, εμποδίζουν τη ροή του νερού στο ποταμό Χαμπούρ κατασκευάζοντας αναχώματα. Το αποκάλυψε μια έκθεση της ολλανδικής μη-κυβερνητικής οργάνωσης PAX που βασίστηκε σε επιτόπια έρευνα και ανάλυση δορυφορικών εικόνων.

Η κατασκευή των αναχωμάτων χειροτέρεψε την κατάσταση της ξηρασίας με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες Σύριων να μην έχουν πλέον πρόσβαση στα νερά του ποταμού. Ο ποταμός Χαμπούρ, μήκους 320 χιλιομέτρων, είναι παραπόταμος του Ευφράτη και διασχίζει μεγάλο μέρος της βορειοανατολικής Συρίας.

Η στρατηγική Ερντογάν

Επιπλέον, η μη-κυβερνητική οργάνωσης Mercy Corp’ς, αναφέρει ότι εξαιτίας της έλλειψης νερού, όλο και περισσότεροι άνθρωποι εξαρτώνται πλέον από το στάσιμο νερό στα κανάλια άρδευσης, του οποίου η κατανάλωση έχει προκαλέσει εξάπλωση υδατογενών ασθενειών, όπως διάρροια και εντερική λοίμωξη.

Η Τουρκία έχει μειώσει τη ροή του νερού του Ευφράτη από την αρχές του 2021, από 500 σε σχεδόν 200 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Επισημαίνεται, ότι ποταμός αποτελεί για τη Συρία σημαντική πηγή πόσιμου νερού και είναι ζωτικής σημασίας για τη γεωργία και την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας.

Η Άγκυρα ελέγχει τη ροή του Ευφράτη κυρίως με το φράγμα Ατατούρκ, το οποίο είναι το έκτο φράγμα στον κόσμο όσον αφορά την αποθήκευση και την απορρόφηση νερού.Επίσης και το φράγμα Ιλίσου είναι εξίσου σημαντικό, διότι ελέγχει τη ροή του ποταμού Τίγρη. Καθώς το νερό γίνεται πιο μολυσμένο και πιο σπάνιο η κυβέρνηση της Άγκυρας το εκμεταλλεύεται για να ασκήσει πίεση και προς την κυβέρνηση της Βαγδάτης.

Μοχλοί πίεσης

Η στρατηγική του πολέμου των υδάτων περιλαμβάνει τρεις μεθόδους πίεσης με στόχο την αποσταθεροποίηση των εχθρικών περιοχών.Η πρώτη είναι η συγκράτηση του νερού με φράγματα ή εκτροπή, ώστε να αποστραγγιστούν οι περιοχές. Η δεύτερη είναι η μαζική απελευθέρωση νερού από τα φράγματα ώστε να πλημμυρίσουν και να καταστραφούν καλλιέργειες. Η τρίτη είναι η μόλυνση του νερού ώστε να μην είναι πόσιμο, προκαλώντας περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης.

Ο Ερντογάν φαίνεται να προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να εξαντλήσει τον κουρδικό πληθυσμό της βορειανατολικής Συρίας, ώστε να προκαλέσει διχόνοια μεταξύ των τοπικών και των στρατιωτικών αρχών, καθώς και αποσταθεροποίηση. Επιπλέον, η ευρύτερη ξηρασία που πλήττει τη Συρία και η ανάγκη για νερό που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών, ενδέχεται να αποτελέσει και ένα διπλωματικού ατού σε πιθανές μελλοντικές διαπραγματεύσεις Άγκυρας-Δαμασκού.