Εσωτερικά παιχνίδια και ρεσιτάλ εθνικισμού στα Κατεχόμενα

Είναι σαφές πως οι τουρκικές εξάρσεις, οι ακραίες συμπεριφορές Η συνάδει και συνδέεται με την επιβολή των γεωπολιτικών σχεδιασμών της Άγκυρας στην περιοχή. Και είναι προφανές πως η Κύπρος αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την προώθηση αυτής της πολιτικής. Διατηρώντας το κατοχικό στάτους κβο στο νησί και προσπαθώντας να το εδραιώσει διεθνώς, εξυπηρετούνται οι σχεδιασμοί αυτοί. Για αυτό και ο τουρκικός έλεγχος στα κατεχόμενα είναι ασφυκτικός.

Η κατοχική Τουρκία ελέγχει τα πάντα στα κατεχόμενα. Το παράνομο μόρφωμα εξαρτάται οικονομικά από την Άγκυρα. Η παρουσία του κατοχικού στρατού καθιστά πιο πιεστικό τον έλεγχο. Η εξάρτηση αυτή δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης.

Κατεχόμενες εκδοχές του εθνικισμού

Την ίδια ώρα, στα κατεχόμενα αναπτύσσονται διάφορα αφηγήματα. Εντός, πάντα, των ορίων που θέτει η κατοχική δύναμη. Ποιες είναι οι τάσεις; Αναπτύσσονται στο πολιτικό προσκήνιο και στην κοινωνία των κατεχομένων αφηγήματα τουρκικού εθνικισμού αλλά και τουρκοκυπριακού εθνικισμού. Αν και επί της ουσίας δεν διαφέρουν σε σχέση με το Κυπριακό, διαπιστώνονται και διαφορετικές οπτικές.

Στο προσκήνιο βγαίνουν πέραν από τους Τατάρ και Ερτογρούλογλου και πολλοί το ίδιο -ίσως και περισσότερο- ακραίοι, που παρουσιάζονται ως οι απόγονοι του πάλαι ποτέ ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς! Οικοδομούν πολιτικό προφίλ ενόψει και του γεγονότος ότι ο Ερσίν Τατάρ φαίνεται να αμφισβητείται από την Άγκυρα. Όχι σε σχέση με την ακολουθούμενη πολιτική αλλά για την ικανότητα του να διαχειριστεί τις πολιτικές που εντέλλεται να προωθήσει. Στην Άγκυρα τον θεωρούν πολύ αδύνατο πολιτικά. Είναι χρήσιμος, υπάκουος αλλά και αναλώσιμος.

Στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν και οι αντίπαλοι τους, που δεν εντάσσονται σε ενιαίο μέτωπο. Κυρίως γιατί υπάρχουν οι διάφορες δυνάμεις και πολιτικοί, που αν και έχουν διαφορετική θέση, θεωρούν πως τα ανοικτά κανάλια με την Άγκυρα βοηθούν στην ανέλιξή τους. Στην αναρρίχησή τους στα ψηλά του κατοχικού καθεστώτος. Υπάρχουν δε παράλληλα και οι δυνάμεις που στέκονται απέναντι στους πιο πάνω.

Όπως και να διαμορφώνονται οι τάσεις και οι δυνάμεις είναι γνωστό ότι οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται στα κατεχόμενα. Τούτο επιβεβαιώθηκε και όταν στην ηγεσία της αποσχιστικής οντότητας βρίσκονταν πολιτικοί με διαφορετικές προσεγγίσεις στο Κυπριακό. Όπως ήταν ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, κυρίως όμως ο Μουσταφά Ακιντζί.