Ευρώπη σε vertigo – Ψύχωση με τα drones, σιωπή για τη Γάζα

Η γενοκτονία που συνεχίζεται στην Παλαιστίνη, η αντίσταση των λαών του κόσμου που παίρνει σάρκα και οστά στον Στόλο του Σουμούντ, το χειροκρότημα των συνεργατών–υποτακτικών του Τραμπ στο σχέδιο εξόντωσης της Παλαιστίνης· όλα αυτά σκίασαν εντελώς τη σύνοδο, ενός κατά καιρούς πολυσυζητημένου εγχειρήματος.

Κοπεγχάγη χωρίς περιεχόμενο

Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα (EPC) πραγματοποίησε την 7η της Σύνοδο στις 2 Οκτωβρίου στην Κοπεγχάγη. Η κοινότητα αυτή ιδρύθηκε το 2022 με πρωτοβουλία του Μακρόν, ως απάντηση στην «απειλή» που υποτίθεται ότι ερχόταν από τη Ρωσία. Στη σύνοδο αυτή η Τουρκία δεν συμμετείχε. Κι όμως, μόλις έξι μήνες νωρίτερα, στη σύνοδο των Τιράνων, είχε παραστεί και ο Ερντογάν, δηλώνοντας πόσο σημαντική είναι η Τουρκία για την ασφάλεια, την οικονομία και τη βιομηχανία άμυνας της Ευρώπης.
Τότε ακόμη υπήρχε η ελπίδα μήπως η Τουρκία καταφέρει να «πιάσει άκρη» με την Ευρώπη. Δεν είχε εξασφαλιστεί ούτε ραντεβού με τον Τραμπ. Μετά όμως ήρθε το πολυαναμενόμενο ραντεβού με τον Τραμπ, η Άγκυρα κέρδισε λίγη «νομιμότητα» και άρα εφόσον προέκυψε αμερικανικής προέλευσης συνάντηση, δεν υπήρχε λόγος να πάει και στην Κοπεγχάγη.

Η EPC περιλαμβάνει τις χώρες–μέλη της ΕΕ και κάποιες μη χώρες–μέλη που βρίσκονται στην περιφέρειά της. Δεν είναι, όπως κάποιοι αφελείς στην Τουρκία ισχυρίστηκαν, «προθάλαμος» της ΕΕ. Άλλωστε, αν ποτέ φτάσει σε 9η ή 10η σύνοδο, μάλλον θα γίνει σε κάποιο γραφειάκι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες και θα ξεχαστεί, όπως και άλλα παρόμοια εγχειρήματα.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γαλλικής έμπνευσης «Ένωση για τη Μεσόγειο». Δύσκολα βρίσκει κανείς σήμερα κάτι σχετικό στο διαδίκτυο, αν και τυπικά εξακολουθεί να υπάρχει. Στην πράξη όμως έχει σιγήσει. Τέτοιες πρωτοβουλίες γεννιούνται από συγκυριακά πάθη και πεθαίνουν αργά και σιωπηρά.

Στην 7η Σύνοδο της EPC που έγινε αθόρυβα, συζητήθηκε ένα ενδιαφέρον θέμα: η δέσμευση των ρωσικών οικονομικών πόρων στην Ευρώπη. Εκεί που φαινόταν πως θα υπάρξει συναίνεση, ήρθε ένσταση από το Βέλγιο. Ο ακροδεξιός και ταυτόχρονα υπερφιλελεύθερος πρωθυπουργός Ντε Βέβερ δεν ήταν φιλορώσος· απλώς αντέδρασε επειδή η δέσμευση ιδιωτικών περιουσιών δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο. Το βασικό θέμα της Συνόδου, όπως και της παράλληλης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ήταν φυσικά η προστασία από την ενδεχόμενη επίθεση της Ρωσίας. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ρούτε, που με χαρά εκτελεί τον ρόλο «υπαρχηγού Ευρώπης» του Τραμπ, ήταν η πιο προβεβλημένη φιγούρα.

Η Ευρώπη ξαναεξοπλίζεται και ζει –ή μάλλον της επιβάλλεται να ζήσει– έναν ψυχωτικό φόβο με τη Ρωσία και τα drones. Σχεδόν κάθε μέρα, ακούμε για εισβολή drones: μία φορά στο Βέλγιο, άλλη στο πέλαγος της Δανίας. Στηρίζεται έτσι η ιδέα ενός «τείχους drones». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σχέδιο στρατιωτικοποίησης της οικονομίας και μεταφοράς πόρων στους βιομήχανους των όπλων, με το «σκιάχτρο» των drones ως πρόσχημα. Αυτό θυμίζει τα αμερικανικά μοτίβα του Ψυχρού Πολέμου: «Οι Ρώσοι έρχονται», «οι Κομμουνιστές είναι παντού», «η ΕΣΣΔ ετοιμάζεται να εισβάλει στις ΗΠΑ μέσω Κούβας» κ.λπ. Δεν είναι μυστικό ότι η Ρωσία χρησιμοποιεί drones στον πόλεμο με την Ουκρανία. Όμως γιατί να πετούν drones σε κάθε γωνιά της Ευρώπης; Κι αφού βγαίνουν ειδήσεις, έρχεται μετά από 24 ώρες κάποια επίσημη διάψευση: «Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι είναι ρωσικά». Αυτές όμως σπάνια προβάλλονται με την ίδια έμφαση. Σημασία έχει να μη χαλάσει το ψυχωτικό κλίμα.

Η Γαλλία φαίνεται να αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στην εμβάθυνση αυτής της ψύχωσης. Ο Μακρόν, με τα ποσοστά υποστήριξής του στον πάτο και χωρίς επιρροή ούτε στο κοινοβούλιο ούτε στην κοινωνία, όσο πιέζεται εσωτερικά τόσο γίνεται πιο επιθετικός εξωτερικά. Μέχρι πέρυσι καυχιόταν ότι συνομιλεί με τον Πούτιν. Σήμερα, παίζει τον ήρωα σε στυλ φθηνής τηλεοπτικής σειράς.

Γαλλικό θέατρο και “δημοκρατία”

Στις 1 Οκτωβρίου, έδωσε εντολή σε ειδικές δυνάμεις να επέμβουν σε τάνκερ με το όνομα «Borocay», που μετέφερε 100.000 τόνους ρωσικό πετρέλαιο από το Λένινγκραντ προς την Ινδία. Οι γαλλικές και διεθνείς κάμερες μετέδωσαν σκηνές όπου οι κομάντος συνέλαβαν τον καπετάνιο σαν εγκληματία. Η κατηγορία: παραβίαση κυρώσεων και μετατροπή σε «πλατφόρμα για drones». Όμως οι κυρώσεις ισχύουν για πωλήσεις στην ΕΕ, όχι για εξαγωγές προς την Ινδία. Και η κατηγορία περί drones ήταν τόσο αβάσιμη που και ο ίδιος ο Μακρόν αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι «δεν ξέρουμε σίγουρα».

Σε λιγότερο από 48 ώρες ο καπετάνιος αφέθηκε ελεύθερος, και το τάνκερ συνέχισε τον δρόμο του. Τελικά, στο δικαστήριο έμεινε μόνο η κατηγορία ότι έδωσε αντικρουόμενες πληροφορίες για τη σημαία του πλοίου. Κι ενώ αυτά συνέβαιναν, η σύνοδος της Κοπεγχάγης είχε ήδη λήξει και ο Μακρόν γύρισε στο Παρίσι. Δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσει τις παραστάσεις ηρωισμού. Το δίδαγμα λοιπόν επαναλαμβάνεται: Η παλιά Ευρώπη είχε κύρος και αίγλη, αλλά η σημερινή είναι μια πολιτική κοινότητα που έχει χάσει ακόμη και την αιδώ.

Στη Γαλλία, η αστυνομία βάζει φωτιά σε τράπεζα για να ενοχοποιήσει διαδηλωτές. Στη Γερμανία, ξυλοκοπεί καθημερινά πολίτες που λένε «να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη». Στην Ιταλία, η Μελόνι, που παριστάνει τη «θηλυκή εκδοχή του Μουσολίνι», στέλνει την αστυνομία πάνω σε εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που φωνάζουν «φτάνει πια με τα νεκρά παιδιά!». Στην Αγγλία, που δεν είναι πια μέλος της ΕΕ αλλά συμμετέχει στην EPC, η αστυνομία συλλαμβάνει όσους αρχίζουν τη φράση τους με «Παλ…». Αυτή είναι η «δημοκρατική Ευρώπη»: δεν έχει όφελος ούτε για τους ίδιους τους λαούς της. Ας αποσύρει τα χέρια της από τον υπόλοιπο κόσμο — αυτό φτάνει.