Ευρωπαϊκοί συμβιβασμοί και ελληνικές φαντασιώσεις

Επίσημοι προσκεκλημένοι στα πρόσφατα γενέθλια της ILO (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας) ήταν μια ντουζίνα εκπρόσωποι κυβερνήσεων. Με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ, η οποία το τελευταίο διάστημα προτιμά να εμφανίζεται και να βγάζει λόγους εκτός συνόρων. Είπε λοιπόν η καγκελάριος ότι «η οικονομία πρέπει να υπηρετεί τους ανθρώπους κι όχι το αντίθετο»! Λίγο αργά το θυμήθηκε.

Κι αν η Μέρκελ ανακάλυψε ότι η οικονομία πρέπει να είναι ο υπηρέτης κι όχι ο αφέντης, ο Γάλλος πρόεδρος έκανε κι ένα βήμα παραπάνω: Κατήγγειλε τον «καπιταλισμό που τρελάθηκε», και ανέφερε το ΔΝΤ, το οποίο ευνοεί την οικονομική προσαρμογή σε βάρος των κοινωνικών δικαιωμάτων. Πρέπει να επιστρέψουμε, είπε, σε «μια κοινωνική οικονομία της αγοράς, όπου ο καθένας έχει το μερτικό του», αντί μιας «υπεξαίρεσης του πλούτου για ορισμένους».

Μάλιστα! Και τι έκαναν ειδικά η κυρία καγκελάριος για να αποδείξουν ότι επιτέλους εννοούν αυτά που λένε; Πως συμβιβάστηκαν για τα πρόσωπα στα νέα όργανα της ΕΕ; Στύλωσαν τα κομματικά και εθνικά πόδια τους και μη μπορώντας να βρουν ηγετικές μορφές να ηγούνται, να εκπροσωπούν και να συντονίζουν την Ένωση, πήραν παίχτες από τον πάγκο, όπως λένε και στο ποδόσφαιρο!

Για τη θέση της προέδρου της Κομισιόν, θέση στην οποία μεγαλούργησε ο φωτισμένος σοσιαλδημοκράτης Ζακ Ντελόρ, προτάθηκε η Γερμανίδα, νυν υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ, για επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας ο πρώην υπουργός εξωτερικών της Ισπανίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωβουλής, Ζοζέπ Μπόρελ, ενώ για Πρόεδρος της ΕΚΤ στη θέση του Μάριο Ντράγκι, η γνωστή νεοφιλελεύθερη νυν επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ!

Η ευρωδεξιά και το Βερολίνο

Και γιατί κατέληξαν σε αυτές τις επιλογές παρακαλώ; Για να συνεχίσει κυρίως το Βερολίνο και η ευρωδεξιά να κάνουν κουμάντο στην υποτιθέμενη ενωμένη Ευρώπη που πρέπει, συν τις άλλοις, να κάνει το μεγάλο άλμα για την οικονομική της ολοκλήρωση ώστε να περιοριστεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η βάναυση εκμετάλλευση χωρών από άλλες χώρες.
Πως όμως φτάσαμε σε τόσο μεγάλη πόλωση και καταλήξαμε σε αυτές τις απογοητευτικές επιλογές; Πως και γιατί κατάφεραν ακραίες εθνικιστικές και ρατσιστικές κυβερνήσεις της ανατολικής Ευρώπης να γίνονται ρυθμιστές των ισορροπιών στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Πώς δυνάμεις που επηρεάζονται κυρίως από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, που δεν επιθυμούν μια ισχυρή ενιαία Ευρώπη, είναι σε θέση να γίνονται ρυθμιστές; Γιατί τελικά οι γερμανικές κυρίως ελίτ δεν αντιλαμβάνονται ότι και ως Ευρώπη και ως Γερμανία, χάνουν το τρένο των εξελίξεων της νέας οικονομίας για την ηγεμονία της οποίας δίνουν μάχη Αμερικανοί και Κινέζοι; Και ακόμα δεν έχουμε δει τις συνέπειες από τη δοκιμασία της Βρετανίας αλλά και το πολιτικό και οικονομικό ναυάγιο της Ιταλίας που απειλεί τις ισορροπίες στην Ένωση.

Το κόστος του χαμένου χρόνου

Και τελικά, εμείς τι κάνουμε; Πως μπορούμε να προχωρήσουμε προς την ανάκαμψη και την ευημερία. Με ποιες φωτισμένες δυνάμεις και τι είδους πατριωτισμό; Ποιος τελικά είναι ο στόχος και ποιο το όραμα; Με ποιες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη συμφέρει να συνεργαστούμε για να πάμε μπροστά; Ποιες επιλογές μας θα καθορίσουν τις εξελίξεις; Η επιστροφή στο πελατειακό πολιτικό σύστημα που οδήγησε τελικά στην χρεοκοπία, πώς και γιατί θα λειτουργήσει τώρα διαφορετικά; Γιατί ο καθένας μόνος του είναι προτιμότερο από το όλοι μαζί; Και αν οι νεοφιλελεύθερες συνταγές αποτύχουν;

Όσοι νομίζουν, πως ο ανεκμετάλλευτος χρόνος δεν έχει κόστος, κάνουν τρομερό λάθος. Και δεν θα το πληρώσουν μόνον αυτοί που κάνουν τη λάθος εκτίμηση, αλλά και οι μελλοντικές γενιές της πατρίδας μας. Ήδη ένα μεγάλο μέρος της αφρόκρεμας των νέων επιστημόνων έχει ξενιτευτεί και για να επιστρέψει σε πρωταγωνιστικό ρόλο, χρειάζεται τις αντιστοίχου οράματος πολιτικές δυνάμεις να δημιουργήσουν τις συνθήκες να προσφέρουν με τις γνώσεις τους την ζητούμενη προστιθέμενη αξία στην έρευνα και τις καινοτομίες. Πολύ φοβάμαι ότι δεν τέθηκαν ποτέ στην κρίση των πολιτών τα πραγματικά διακυβεύματα για το μέλλον της πατρίδας μας.