Φταίει μόνο η Χαμάς για τον πόλεμο στην Γάζα;

Οι εποικισμοί γινόταν σε εκτάσεις τις οποίες αγόραζαν από πλούσιους Άραβες γαιοκτήμονες, Εβραίοι μεγαλοκεφαλαιούχοι. Έτσι έφτασε το 1939 να κατοικούν στην περιοχή της Παλαιστίνης περίπου 440.000 Εβραίοι. Τον Μάιο του 1948 μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου πολέμου έγινε η επίσημη ανακοίνωση της ίδρυσης στο χώρο της Παλαιστίνης, του κράτους του Ισραήλ, παρά τις αντιρρήσεις του Αραβικού κόσμου.

Ακολούθησαν οι πολεμικές συρράξεις του 1948 -’49 που ξεκίνησαν οι Άραβες, πόλεμος ‘’των έξι ημερών ‘’ το 1967 που τον ξεκίνησαν οι Ισραηλινοί και του Γιόμ Κιπούρ το 1973, με την αιφνιδιαστική επίθεση Αιγύπτου και Συρίας. Ακολούθησε η συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ του 1978 μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ για ειρήνευση, αλλά εννέα χρόνια αργότερα το 1987 εκδηλώθηκε η εξέγερση των Παλαιστινίων, που ονομάστηκε ως πρώτη Ιντιφάντα με πολλές εκδηλώσεις βίας και πολλούς θανάτους, κυρίως από τη πλευρά των Παλαιστινίων.

Αυτή τη περίοδο, ως κίνηση ενός απελπισμένου λαού, ιδρύθηκε από τον Σεΐχη Γιασίν η πολιτική οργάνωση Χαμάς, καθώς και το ένοπλο σώμα της, ‘’Οι ταξιαρχίες του Άλ Κασάμ’’. Η Χαμάς υιοθέτησε πολύ σκληρές πολιτικές θέσεις εναντίον του Ισραήλ, φτάνοντας στα όρια της αδιαλλαξίας. Ωστόσο και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα του Ισραήλ είχαν υιοθετήσει σκληρές θέσεις, υπερασπίζοντας την κατοχή των περιοχών όπου κατοικούνταν από Παλαιστίνιους εγκαινιάζoντας έτσι μια εξ ίσου αδιάλλακτη στάση κατά των Παλαιστινίων.

Στις εκλογές του 2006, η Χαμάς με ποσοστό 44,5% έναντι 41% της Φατάχ κέρδισε την ηγεσία στα εδάφη της Λωρίδας της Γάζας, εγκαθιστώντας τη δική της διοίκηση. Στον διαχωρισμό αυτό, ώστε να υπάρχει άλλη διοίκηση στην Δυτική όχθη και άλλη στη Λωρίδα της Γάζας, κατά φιλοπαλαιστινιακούς ή και ουδέτερους πολιτικούς αναλυτές, έχει συμβάλλει και το Ισραήλ. Αυτή η κατάσταση βολεύει τους Ισραηλινούς, ώστε να μην υπάρχει ενιαία θέση των Παλαιστινίων, γεγονός που θα ενίσχυε την πολιτική και διπλωματική τους υπόσταση.

Έχει αποδειχτεί ότι το Ισραήλ ενισχύει την οποιαδήποτε εσωτερική διαφωνία των Παλαιστινίων, φοβούμενο την ενιαία θέση και δράση τους. Έτσι φτάσαμε στον Οκτώβριο του περασμένου έτους, όπου ένοπλα μέλη της Χαμάς επιτέθηκαν και δολοφόνησαν πολλές εκατοντάδες αμάχους Ισραηλίτες. Στη συνέχεια ο Ισραηλινός στρατός έχει εξοντώσει με τη σειρά του χιλιάδες μέλη της Χαμάς, αλλά έχει δολοφονήσει και χιλιάδες αμάχους, ανάμεσα τους και παιδιά.

Οι ευθύνες Ισραηλινών-Παλαιστινίων

Παρακολουθώντας την ιστορική ανασκόπηση και εξετάζοντας τις συνεχείς αναμείξεις των ξένων δυνάμεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, αλλά και της Γερμανίας και της Ιταλίας, κατανοούμε όλα αυτά τα εγειρόμενα προσκόμματα για την δήθεν ειρήνευση στην περιοχή. Θα συμφωνήσουμε επίσης πως οι λόγοι των ξένων παρεμβάσεων σχετίζονται με τα οικονομικά τους συμφέροντα, κυρίως λόγω της ύπαρξης των πετρελαίων στην ευρύτερη περιοχή των αραβικών χωρών.

Όμως, είμαστε πεπεισμένοι πως, πλέον των συμφερόντων των Μεγάλων δυνάμεων και του δήθεν ενδιαφέροντος τους για την επίλυση του Μεσανατολικού, βασική ευθύνη φέρουν και τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη, δηλαδή οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί. Σίγουρα έχουν πέσει θύματα αντιδιαμετρικών σκληροπυρηνικών πεποιθήσεων, που τους έχουν εγκλωβίσει στο να υποστηρίζουν και οι δύο πλευρές αδιάλλακτες θέσεις. Η αδιαλλαξία τους αυτή τους εμποδίζει να κάνουν βήματα για εξεύρεση λύσης, με διάλογο και ειλικρινή διαπραγμάτευση.

 Σκληροπυρηνικοί Εβραίοι και Χαμάς

Στη περιοχή της Λωρίδας της Γάζας, τους τελευταίους μήνες συντελείται μια εντελώς αναίτια εξολόθρευση ανθρώπινων ψυχών, των περισσότερων αμάχων, που μόνο σαν αυτοδικίες θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε. Από την μια πλευρά υπήρξαν αναίτια θύματα δολοφονικών επιθέσεων πολλές εκατοντάδες άμαχοι Ισραηλινοί πολίτες και μάλιστα στην πλειοψηφία τους νέοι και από την άλλη συνεχίζονται εξίσου αναίτια να δέχονται δολοφονικές επιθέσεις από τον ισραηλινό στρατό, χιλιάδες Παλαιστίνιοι πολίτες στην πλειοψηφία τους άμαχοι.

Από την μία πλευρά είναι οι σκληροπυρηνικοί Εβραίοι, που ισχυρίζονται ότι οι Παλαιστίνιοι δεν δικαιούνται να έχουν τη δική τους εθνική ταυτότητα και επομένως τον δικό τους εθνικό χώρο! Είναι χαρακτηριστικό πως την αμερικανική πρόταση για κατάπαυση του πυρός απέρριψε η ισραηλινή κυβέρνηση, όντας “όμηρος” ακροδεξιών-υπερεθνικιστικών κομμάτων, ενώ την αποδέχθηκε η Χαμάς και η κεντρώα αξιωματική αντιπολίτευση στο Ισραήλ.

Από την άλλη πλευρά είναι σκληροπυρηνικοί Παλαιστινίοι της Χαμάς, που ισχυρίζονται πως οι Ισραηλινοί δεν δικαιούνται να συνυπάρχουν στη γη του Ισραήλ, που μάλιστα αποτελούσε και τη γη των προγόνων τους πριν και από δύο χιλιετίες, όταν εκδιώχτηκαν από τους Αρχαίους Ρωμαίους! Η απόλυτη αδιαλλαξία των δύο πλευρών αποτελεί την πραγματική αιτία όλων αυτών των δεινών και για τις δύο πλευρές. Όμως η τραγικότητα αφορά πολύ περισσότερο τον δύσμοιρο λαό των Παλαιστινίων, αφού οι ισχυροί στη προκείμενη σύγκρουση είναι οι Ισραηλινοί.

Υπό πίεση το Ισραήλ

Ξεκινώντας από την προϊστορική εποχή, ο άνθρωπος παρατηρείται να μάχεται κατά άλλων ανθρώπων που του επιτίθενται και o καθένας προσπαθεί να επιβιώσει, μέσω της βλάβης του άλλου, καθώς ο κερδισμένος, καθίσταται ο δημιουργός του δικαίου. Συνεπώς, στο πρόσωπο του νικητή σωρεύονταν οι ιδιότητες του θύματος πρωτίστως, του δικαστή μετέπειτα, καθώς ταυτόχρονα και του δράστη και του εκτελεστή της ποινής. Η άμυνα στις εν δυνάμει και υφιστάμενες προσβολές των άλλων, εκφραζόταν με την επίθεση εναντίον τους και έτσι μετεξελισσόταν το θύμα σε δράστη∙ και αντίστροφα. Η αέναη εναλλαγή αυτών των ρόλων, διασφάλιζε ταυτόσημα την επιβίωσή τους, αλλά και την άσκηση εξουσίας.

Τον τελευταίο καιρό επιχειρούνται προσπάθειες πίεσης προς το Ισραήλ με την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, από ουδέτερες χώρες που δεν σχετίζονται ούτε με τη χώρα του Ισραήλ, μα ούτε και με τον αραβικό κόσμο, όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Νορβηγία και έπονται και άλλες. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους προς τις ενέργειες των ισχυρών, δηλαδή των Ισραηλινών και συγχρόνως να δηλώσουν την συμπαράστασή τους προς το μέρος των αδυνάτων, των Παλαιστινίων.

Από τις 193 χώρες μέλη του ΟΗΕ, οι 143 έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Ωστόσο στις 50 που δεν το έχουν αναγνωρίσει, συγκαταλέγονται οι ισχυρότερες χώρες του δυτικού κόσμου και όχι μόνον, όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία και άλλες. Η χώρα μας αν και δεν έχει προχωρήσει σε πλήρη αναγνώριση, έχει αναγνωρίσει την ΟΑΠ (Οργάνωση Απελευθέρωσης Παλαιστίνης) ως εθνική οντότητα και στην Αθήνα λειτουργεί αναβαθμισμένη διπλωματική αποστολή. Είθε οι προσπάθειες αυτές να πολλαπλασιαστούν…